Alle inzendingen over Mysterieuze liefde

hoog in de bergen ontdek ik wolken als zinnebeeld van mysterieuze sfeer en bijgeloof hoeder van oude waarheden waar mijn nostalgische eigenheid een romantische weerklank vindt een eeuwige voort vertelling…

relaas van Frank Westerman over deze mysterieuze, waargebeurde ramp in 1986 ('Stikvallei').…

De schedel, midden in de duisternis, kent meerdere mysterieuze kanten; 't is platina, bedekt met diamanten en niemand weet wie de bezitter is. "De dood", zo heeft het Rijksmuseum verklaard, "was nog niet eerder zó het aanzien waard."…

grijs sombert de dag maar de lente vonkt nog in je ogen een mysterieuze twinkeling van energie en kracht die kleurt als je lacht dan lijkt de zon voor even te schijnen uit een klarende lucht om in een zucht ook weer te verdwijnen als buiten de regen gutst…

ze waren er de bonte bloemen luisterrijk in een mysterieuze nevel warme harten heilzame blaadjes als lichten in de schaduwtijd droegen glansloze broze vlindervleugels naar de zoete nectar een keur van vruchten ze waren er als een fleurig boeket met zorg heb ik ze in een vaas gezet…

Vooral haar blik intrigeert onder dat rode hoedje, het mysterieuze dat er achter schuilt. Zal hij zijn schuilplaats stilletjes verlaten, haar rechtuit vragen, verlegen als hij is durft hij het niet en kan slechts naar haar hersenspinsels raden.…

Vooral haar blik intrigeert onder dat rode hoedje, het mysterieuze dat er achter schuilt. Zal hij zijn schuilplaats stilletjes verlaten, haar rechtuit vragen, verlegen als hij is durft hij het niet en kan slechts naar haar hersenspinsels raden.…

ik kan het licht niet buigen wel de fase gaan verschuiven waardoor het breekt de marges zijn bekend na het ongeziene infrarood dansen golven tot ver in het mysterieuze ultraviolet ik kan het licht niet buigen rechtlijnig in getuigen straalt wit tot in oneindigheid de volmaakte kleur van eeuwig zijn…

zwaan zwaan zo mysterieus laat je niet verleiden die onheilspellende onderaardse rivier af te gaan waar leidt hij heen geesten zullen je bestoken je zult mogelijk worden gebroken zwaan lieve zwaan van Tuonela beperk je enkel tot het zijn van het gezicht de naam die Jean Sibelius heeft gegeven aan z’n symfonisch gedicht…

'Zek Buussemaker neem met ons keen loopje De afspraak was nous achetons sam-sam Dus niks rien allebei naar Amsterdam Want dan wij houden Maarten aussi Oopje Dan worden wij en France furieus En krijkt die Pechtold deksel op de neus!'…

de woorden die jij aaneen rijgt nemen mij mee naar ver gelegen oorden waar zuiverheid mij als 'n warme jas omarmt verven bloemen mysterieuze raadsels op de muren, die alleen zij ontrafelen kunnen met vleugels op de rug gebonden…

Ik slaap om te dromen over jou Ik wordt wakker om de liefde te voelen van jou Schat, Ik leef voor jou!…

Het is het verhaal van de duizend druppels en een die als geen ander lijkt op een edelsteen Proef je de liefde? Het is het verhaal van de duizend kussen en een die smaakt naar een broodje met Bebogeen En al die verhalen bedoelen te zeggen: duik onder in de mysterieuze wereld van horen zien en voelen ruiken en proeven.…

met haar onweerstaanbare kronkelingen op donker schrift mysterieuze fonkelende ogen priemend in verlegen harten een onbedwingbare lust naar prikkelende zinnen bevredigt doch meedogenloos gevangen in het web der verleiding maar ook bevrijdt van geketend leven zonder dromen en uiteindelijk verlost in het rijk van illusie…

Koorts en koele handen een schaal met stukjes appel mysterieuze gezichten op het behang. Veel later, het fletse besef in je blik bij elk vertrek: je was geen partij voor de verte.…

Jouw mysterieuze blik magnetiseert mij bij overmacht. Lippen vormen bij herhaling het betoverende woord; dat over de hele wereld als een mantra vele harten verstoort. Ze drinken de drank die slechts liefde geeft. Dat engelachtig inziet zolang je leeft. Minnelijke glimlach slaap zacht.…

´s-Avonds, wanneer je in de verte staart lijken ze op diepe bronnen waaruit op mysterieuze wijze de nacht over akkers, wouden en steden vloeit, de aarde bedekkend met een zee van duisternis. Zó donker zijn je ogen, mijn licht.…

virtuoos speelt zij om haar as in mysterieuze omwentelingen glijdend in golfslagen voor een publiek om te behagen lichte vleugels opstijgend in sensuele beroering duizelingwekkend glooiend in een spiegelende aanbidding een zijden zwaan in duikvlucht in een ontastbare ontroering artieste pur sang in een patroon van licht en schaduw…

Jij bent mijn veld voor ogen de enk, het hoge land in nevel en bij regen de bloem in mijn hand koren op mijn molen het dagelijks brood bij koude de kooltjes gloeiend avondrood voor mij de beste keuze tussen alle witte vlekken dat ietwat mysterieuze zo fijn om te ontdekken…

ik voel het mysterieuze van leeg en zwart zie het spiegelen in donker water als bodemloos gat ik weer de sombere gedachten die ik deinend voor me zie ga niet mee met hun finale krachten naar machten van het niets heb me omgedraaid weg van schaduw naar het warme licht mijn intense opluchting werd snel zichtbaar in de tranen…

poëzie fluistert in de nacht buldert op hoge golven zwiert en zwaait met zwaluwen is in mysterieuze mist kaalgevreten viskoppen ziet het eerste babylachje zwijgende mensen in een lift de spin, die zijn prooi leegzuigt een schreeuwende marktkoopman lichtstraal op een herfstblad opgejaagde vluchtelingen oneindig wentelt poëzie…

Ik zag jou in etappes op verschillende dagdelen jij spiegelde in mijn reflectie als mysterieuze opkomst tijdens mijn ontwaken tegen het avondlicht als silhouet. Ik zag jou van een afstand door mijn blik te concentreren jouw details vergrootten mijn illusie mijn helder beeld belichtte jouw volledige lichaam voor een levenslang portret.…

voor Olivia Neen, geef mij de duinen aan zee, een flinke bries, een lage lucht, de sfeer van onstuimig, herfstig weer bij noordwestenwind, neen, de duinzoom van dit vlakke land laat mij niet los, dit overgangsgebied, het is als met de zoom van een bol opwaaiende vrouwenrok, een mysterieuze overgang die een ondeugende droom bevat -…

Wie is toch dat mysterieuze wezen, dat door onze ogen kijkt? Wie is toch die geest, die met onze oren luistert? De wetenschap levert antwoorden, maar ik kan die niet geloven, en met mij geen ander beest.…

zacht flapten de brede randen van donkere barden voor de toch al mysterieuze gezichten waarbij het lezen van enige werkelijkheid een schijnbaar onbegonnen werk bleek te zijn in het bewegen van deze groep zong muziek straalde creativiteit tot ieders verrassing zomaar de wereld in om daar snaaks en onverwacht op te duiken tussen…

Waar schuilt uw diepste mysterieuze macht Uw zinsbegoochelende toverkracht Waart gij in mij, o wachtster van de nacht?…

zacht kwam je lach ineens uit de foto diepten je ogen een mysterieuze blik die ik nog niet kende uit het vlakke gezicht ik draaide me af van het volle licht maar je ogen volgden mij met hun magie in vergrootte donkere pupillen ik bleef staren wachtte of jij mij nog iets zou openbaren maar het moment suprême was voorbij…

Kon je maar mee met mij Daar waar mosgroen mengt met ijs en karmijnrood Tot aan een lucht vol mysterieuze wolken Zeker twintig tinten grijs tot ver in zee, en kleurrijk rhyoliet wat gelaagd is over dood of leven..…

ook jij hebt die lach in jeugdig verschijnen dat vleugje magie zal nooit uit jouw ogen verdwijnen ben verliefd op dat tikkeltje drama het mysterieuze van ondeugd dat sprankelt in leven en vreugd vandaag diana gezien na tien jaar weer liefdevol afscheid genomen toch ben jij mijn prinses naar jou wil ik komen voor een levenlang…

Gestolde druppels nachtbrokaat hechten zich aan de morgenster die vaag ontwaakt uit mijlenver tussen de dauw en dageraad met pastellen floers omvlogen rijst zij vanuit een schemerzee gehuld in prisma negligé door paarlemoeren golf bewogen zelfs de zon lijkt glans verloren zich te schuilen in haar pracht als door een mysterieuze kracht…