Alle inzendingen over Nietjes

Mijn oude huis zat vol met verdrietjes gevuld met smekende vergeet-mij-nietjes in iedere hoek hoorde je wel een snik schrik niet: dat was ik de ramen waren beslagen van iedere puf van verdriet konden ze me bijna niet meer dragen.…

Door deze vier elementen bewaarde zij vruchtbaarheid van leven uit het spel van geven en nemen onder het bronzen statuut, waar ze de merels hoorden zingen waar ze in de stilte een blad zagen dwarrelen waar de vergeet-mij-nietjes gretig groeiden en waar twee mensenkinderen elkaar voor eeuwig de liefde verklaarden.…

Voor Micheline haar ogen vinden de schaduw het licht in mijmerwolken boven een stille zee ze draagt haar leven als kunstgeverfde bloemen op een zondagskleed ze weet de zomerzwaluwen gaan het afscheid rust in een vleugelzwaai elk jaar weer de herfst waarin ze vergeet-mij-nietjes wiegt in lenteliedjes ze gelooft in de streling…

bloeiende planten in aspirinebuisjes de paardebloem is ónze favoriet vergeet niet de vergeet mij nietjes verzamelen op zijn jan-boerenfluitjes de meester spoort ons kregelig aan Tineke heeft al vijf soorten zoals je ziet de paardebloem is echter ónze favoriet nietszeggend breekt het weekend aan nog tracht de leerkracht ons gevoel voor…

sliepen als schelpen op het strand in het blanke hart van de aarde bij het ruisen van de zee omgeven door sluiers van verlangen Dat bij het gloren van de stille ochtend lichamen zich ontvouwden de glans van een schoon gelaat een glimlach van lichtkristallen een verloren traan in de zilverschaal en het blauw van je ogen vergeet-mij-nietjes…

zon in een oranjegloed de gedenksteen opnieuw verlicht vele bloemen kleuren de zinnen van hoop het diep in het marmer gebeiteld gedicht de tijd vervliegt zo snel ik wil haar in mijn handen als kostbaar goud op een fluwelen kussen dragen ik wuif mijn gedachten vrij naar het zuivere wit in ’t hemelsblauw pluk handen vol vergeet-mij-nietjes…

naar complimenten vissend vangt u telkens bot en zelfkennis missend verzuipt u in uw lot uw woorden zijn vergeten omdat u zich versprak tot op de draad versleten noemt u uw vodden, pak een overhemd vol gaten met vlekken in het zicht waar ooit de knopen zaten houden nietjes alles dicht uw adem geurt naar dieren - maar dan wel jaren…

In kloppende vingertoppen, in winnende vrieskou Waar vorst in jonge spruiten huist die verdriet vergruizen As verstuiven over een veld vergeet-mij-nietjes Niet hier zijn in een zwart vlak zonder vrienden… Stenen en gruis en het verlangen naar een warme hand aan mijn wang… Stil ben ik ervan, en dan wat anders kan ik zijn dan stil?…

Het leven van vergeet-me-nietjes en de hemel weer zo prachtig blauw. De dag bracht zoveel mooie dingen, ik laat ze in gedachten weer passeren. En morgen zal ik opnieuw genieten en zoveel nieuwe dingen leren. Het heelal, door God geschapen laat ons beseffen dat we leven. En dat al dat mooie daar buiten voor ons, door Hem is gegeven.…

een bloemenwijsje uit vroegere tijden beademt een melodie van buiten de schaduw volgt getrouw Moeder Aarde bergt diep in haar schoot eigen innigheid de oude natuur vergeet niets (ook niet de vergeet-mij-nietjes) alles zal door ‘t levenslicht verder groeien en bloeien dat zich in haar voltrekt door eigen aard op de oude wijze Moeder Aarde…

speciaal nu de schaal zo is vergroot zegt den haag vergeet de niet niet want als den haag niet niet dan blijft alles wat vast moet los van mekaar ook al wordt A-4 steeds meer A-5 zonder niet hoeft het niet de clip niet gewoon niet dan heeft den haag het gewoon ook niet kortom zeg nooit niet niet de regering die niet niet…

parelglanzen zullen zien die denken voor hem tien anderen weg met die grote bek van hem Eens zal geen woord van mij meer overeind staan leest men zinnen van nieuwe troubadours ben ik scelet onder de groene zoden en zonder internet komt er heel misschien, ja, heel misschien nog een verdwaalde zot bij mij langs met een droevig bosje vergeet-mij-nietjes…

Mijn vrouw port me geregeld aan om paal en perk te stellen aan de expansiedrift van mijn vergeet-mij-nietjes. Ik twijfel evenwel. Blijf verhangen aan het klokje en vooral het verrukkelijke parfum. Nou ja, we zien verder wel. Of weet jij goeie raad?…

als klein jochie uit de stad woonde ik vanaf mijn zevende tot bijna mij elfde levensjaar zeer tevreden en onbezorgd in een klein bergdorpje als de lente was begonnen vond je overal op de weilanden resten van de baard van Koning Winter sneeuwklokjes waren de voorbode van ‘s voorjaars volle bloemenpracht sleutelbloempjes, vergeet-mij-nietjes…

mijn lief, er ontgaat mij vanwaar ons oorsprong uit de lente is ontsproten, madeliefjes en sombere vergeet-mij-nietjes krioelen als jonge vaarsen voor ‘t eerst in vrije veld door de verse aarde kuieren het dak van zon en maan; vandaag slechts licht gesluierd laat de meeuwen dansen en ganzen door het luchtruim in een grote V van moedeloos…

Dan zal ik als vanouds verhalen over toen en hoe jij over genade en genadig zijn dacht zonnebloemen in tuinen planten jaar in en uit om gedeelde jeugdherinneringen te laten bloeien ik zal ze verzorgen ook de vergeet-mij-nietjes.…

Je wordt soms wakker met een melodietje Vanochtend: ‘Weisse Rosen aus Athen’ Het werd een hele ketting, een aaneen- Geregen potpourri vergeet-me-nietjes Ze haakten met de staarten in elkander En soms kwam één er dwarsdoorheengewalst Die nam de sliert op sleeptouw onvervalst Een polonaise van bruisend gemeander Ikzelf, nog lang niet wakker…

Ik zie de toekomst graag en liever, zie de vergeet- mijn - nietjes bloeien met hun bloeiende betekenis, bij gelegenheid Ik zie het verliefde eigenwijze, als ballade naar verre andere landen reizen, een groene boom van ziektevol "misschien" dat in het broze bewolkte hart de onvoorstelbare leegte achterliet, vandien.…

Maar vandaag is de lucht ook even echt staalblauw, stuur ik in gedachten bossen vergeet-mij-nietjes aan jou. Geen zee kan mijn gedachten nog meer vullen of blussen, er is en rest dat ene onvergetelijke en alles daar nog tussen.…

Vis voelend in het water lijnzaad vormende vlasbloemen lentekriebels vlinderstruiken ontpopte ontluikende getuigen “Pa Vlast” in vrijheidsbeelden Kerkers die open breken Woestijnen regenen Concentratiekampen” Ledigen” Natuurlijke spirituele kracht de rede ontkracht Uitgeleide vrijblijvende trede Paardenbloem boterbloemen vergeet me nietjes…