Netgedichten

netgedicht (nr. 32.304):

Tuinpraat

Even luisteren.

Heel lang geleden
de brede borders
van mijn tuin
laten begroeien
met maagdenpalm.
Een maagdelijk tapijt
van glanzende blaadjes
en frêle bloempjes,
plus doorlevend asjeblief.

In 1990 plant ik
een bosje lelietjes-van-dalen in,
meiklokjes zeggen wij.
Hoe giftig ze ook zijn,
altijd een zwak gehad
voor de klokjes en de geur.

Sjonge, sjonge.
Nooit zo’n agressief ding meegemaakt.
Een permanente verkrachting
van mijn maagdenpalm.
Een woekering die geen grenzen kent.
Gelukkig nog geen klachten gehad,
ik heb opperbeste buren.

Mijn vrouw port me geregeld aan
om paal en perk te stellen
aan de expansiedrift
van mijn vergeet-mij-nietjes.

Ik twijfel evenwel.
Blijf verhangen
aan het klokje
en vooral het verrukkelijke parfum.

Nou ja, we zien verder wel.
Of weet jij goeie raad?