Alle inzendingen over ONBETROUWBARE WERELD

De vrouw in mijn oor geeft mij info Zij weet wat ik nodig heb Vrouwen in mijn oren Wil ik pas horen Als zij slechts zeggen waar het op staat Zonder leugens Probleemloos verder in tijd In het verleden waren vrouwen in mijn oren dus Deels onbetrouwbaar of mijn geheugen bedroog mij weer opnieuw Hopeloos, maar vol moed leef ik met fier mijn…

Ik kan de wereld wel aan maar de wereld mij niet!…

Jij, in je eigen universum. We drijven langzaam naast elkaar. Ik zie je zitten, wat afwezig. Je hand strijkt steeds weer door je haar. Ik pak je hand vast, zie je kijken. Maar je gedachten zijn zo ver. Hoe moet ik jou nu toch bereiken... Je bent nog verder dan een ster. Jij in je eigen universum. We drijven langzaam "uit" elkaar. We zijn…

de grond is wit de lucht is nevelgrijs maar wij zijn mensen die ons buiten wagen in donzen mantels die ons lijf behagen vertrekken wij dik ingepakt op reis geen angst of twijfel brengt ons van de wijs wij stellen aan het gaande pad geen vragen hoe lang het nog zoveel gewicht kan dragen en denken niet aan onbetrouwbaar ijs de bloedstroom…

de meeste woorden zijn mijn maatjes als bondgenoten in een ongelijke strijd sommige horen niet tot de kameraadjes keren mij nors de rug toe geven bij tijd en wijle steken onder water kruipen onverhoeds onder mijn huid en nagels zijn onbetrouwbaar jagen mij de stuipen op het lijf tonen inborst van Jan Hagel neem nou een woord zoals klopgeest…

het schilderij in mijn hoofd de kwast pakkend papier wit de kleuren mengend het angstig rood ook de geuren de luchten de lege straat het omhoog geschoven asfalt wortels van mijn bestaan de verhalen van mijn vader ver maar dichtbij de lokkende polder op sloten al het onbetrouwbare ijs met daarnaast de oprukkende snelweg foto’s met een…

. ---- UTRECHT - Ondanks de strenge vorst van de afgelopen nachten waarschuwt de Koninklijke Nederlandsche Schaatsenrijders Bond (KNSB) maandag voor onbetrouwbaar ijs. Volgens de bond is het nog nergens veilig om op open water te schaatsen.…

Maar als de dingen ons bestaan verdoven, waarheid onbetrouwbaar wordt beschouwd, schoonheid financieel wordt uitgezogen, zwakte als een ziekte wordt gezien - wordt het tijd zich óm te scholen.…

spartelt deze aarde om haar trage as, inhalig doch ook verschrompeld inhaleert ze de lucht die dik en stroperig haar luchtwegen sluit de mensch, van oorsprong zeer egoïstisch doch een terdege narcistische leer heeft dit primaat geëvolueerd tot wat het nu is machtig lustig inhalig onbetrouwbaar, tuig dat onbetuigd zich laat gelden…

Met wat zich allemaal voordoet--- In de wereld De zon hoog aan de horizon De maan die stilaan tevoorschijn komt De sterren die zich laten zien De vogels hoog in de bomen Ik hoop en hoop--- Dat alles beschermd zal blijven En dat de mens beseft--- Met wat hij allemaal heeft En niet zijn ogen sluit.…

Is't liefste mij op aard, Want wie ook voer de wereld rond En zocht naar oost of west, Geen een die beter land ooit vond, Dan vaderlands eigen grond.…

Op te komen voor elkaar en verzaken, iedere snaar van gevoel te laten weerklinken met een schreeuw naar de wereld om lief te hebben.…

Vandaag word ik wakker vandaag kan ik de wereld aan. Vol goeie moed ga ik beginnen om vermoeid na een half uur, weer ziek naar bed te gaan. Als ik mijn ogen open doe mijn lichaam stijf van de pijn. Dan nog denk ik steeds, vandaag ga ik beginnen anders zal het morgen zijn.…

de wereld gek…

De wereld startend met een schone lei Wat de mens genomen heeft Ze kent geen restitutie Vandaar dat de wereld langzaam dood gaat Onderhevig aan ´s mens destructie…

Kijk, de wereld houdt van me Zie hoe de zon straalt en hoe de bloemetjes bloeien Zie hoe de wind waait en de lammetjes groeien Luister, de wereld houdt van me Hoor de vogeltjes fluiten en de rivieren stromen Hoor de kikkers kwaken en het ruizen van de bomen Voel, de wereld houdt van me Hij omhelst me met duizend armen en soms krijg ik…

Ik creëer mijn eigen wereld Het is een spel dat ik vaak speel Ga dan al mijn grenzen over Durf dan alles, bijna te veel Moet soms eventjes ontsnappen Uit mijn dagelijks bestaan overstijg mijn eigen kunnen Daarna kan ik weer verder gaan…

Deze wereld…

Waar is die andere wereld, waarover men verhaalt? Die wereld van geluk en vrede? Een wereld die warmte straalt? Ik ervaar heel andere zaken! Haat, bloed, doodslag en doortrapt geweld! Niets ontziend en blootgesteld! Waar komt die ellende toch vandaan? Wie verzint het één.. het ander? Wie liegt en laat de waarheid gaan?…

Een tevreden mens aan de zee wandelend over het stille strand Zorgen geef ik aan de wind mee ik hou de wereld in mijn hand. Ik heb niet veel meer nodig alleen wat jij aan me geeft Verdriet, het is overbodig als jouw liefde warmte heeft.…

De wereld is gemoderniseerd van boven naar benee Natuurlijk is dat niet verkeerd maar zijn we wel tevree? met wat we hebben, krijgen en doen? Of zijn we tegenwoordig helemaal niet beter af dan toen?…

Stil zijn in het wild gewel van een wereld zo ontzind. Stil zijn en dromen van een hemel, waar het zwakste overwint.…

hij is niet groot en eerder vierkant soms als het niet zo rollen wil als een knikker terwijl hij rond en blauw hoort te zijn of groen - daar zijn de meningen verdeeld over want je hebt water- en groenliefhebbers- maar de mijne heeft niets van dat alles hij is gewoon onbeschreven wit best een aardig tussenstation en ik noem het de wereld…

Toen ik op de wereld kwam een hele poos gelee, met hulp van vroedvrouw of van man had ik alle winden mee. Als ik van de aarde nu verdwijn m’n leven hier dan is gedaan, zal er vast wel iemand zijn die me helpt met verder gaan?…

Ween niet langer, wereld Ik heb al voor u gehuild Vannacht, zonder water eerst, Later, door het wachten, toch tot tranen gezet Heb ik u in mijn koudste dromen van de ondergang gered En, eenmaal wakker geschrokken, Met verlichte glimlach de wekker gezet…

het leven is eigenlijk maar een verzinsel meer een grap van iemand die duidelijk over de schreef ging in tijd van donkere korte metten geen gouden oogst, maar meer een rijping van een leeg alfabet de wereld als een terras in het discodonker gesloten in haar sluitingstijd het is onmogelijk om mij voor te stellen wat hij eigenlijk beoogde…

Als jankende klanken van weemoed waait er een wind door de atmosfeer een vleugje zelfreflectie gaat al gepaard met hartezeer ogen bekijken de wereld vanuit een persoonlijk vizier verandering is onmogelijk er is maar een manier botsingen tussen culturen wrijving tussen vroeger en heden een overeenkomst hebben wij allen een verschillend verleden…

Het witte zand zuigt mijn voeten op en geeft mij het sterke gevoel dat ik door de ontembare kracht van de natuur in een andere wereld kan staan.…

sterren nog niet geboren boven zeeën, geblinddoekt wanneer de bomen van morgen waaien alsof de wereld, verlaten van onschuld zich neerlegt in monden van zondaars en als uit het water mijn adem weer zichtbaar wordt rood in een lichaam dat nooit werd geheeld neemt de wind de rivieren mee, mijn aders verschrompeld tot steen…

De wereld waarin wij leven zit zo vol met vragen dat ik me dikwijls afvraag wie moet de antwoorden geven. In welke wereld leef ik nu een eerste, tweede, derde of zijn er nog meer van onder één grote paraplu?…