Alle inzendingen over OUDHEID

in een valse onweerszon schittert de monoliet zijn boodschap tegen donkere wolken magistraal torent hij hoog boven het stille land schaduw werpend op haar warme mystieke kant zij voedt de atmosferische energieën diep in het spanningsgebied van het reflecterend geestelijk verkeer zij zijn onthecht waren een eenheid op interstellair…

ik heb garen gesponnen uit de tijd dat onze geschiedenis is begonnen nog niet van de wollige periode maar te midden van rots en zand beelden gemaakt met de hand in de geel bruine kleur van hitte en woestijn met duizenden slaven die stierven door ontbering en pijn het markante gebeuren in patroon en structuur kon ik later pas weven…

ik heb geen plaats meer voor indrukken met grof geweld waarbij mensen om zinloze redenen beestachtig worden geveld ooit ging het paradijs op slot het kostte de mens zijn kop die in hoogmoed dacht nog beter te zijn dan god het patina van tijd doet de geschiedenis weer glimmen in de mooiste dingen die er in al die eeuwen zijn gemaakt…

ooit zullen de geesten zich wreken op hen die hun laatste rustplaats hebben verstoord vermoord is de eonenlange stilte vernield zijn de zuilen en poorten van de stad die eens het centrum van cultuur en beschaving was nog kleurt de woestijn maar de winden huilen pijn om wat verloren is gegaan aan schoonheid en kracht zij strelen…

( kolderiek periodiek, 1 uit een serie van 100 ) De Farao's hadden nooit kunnen bedenken dat ze na hun dood in Leiden terecht zouden komen...…

het is geen sprookje maar een feest als ik de illias en odyssee herbeleef met cerberus de styx zie stromen als plato over liefde dromen pilaren weer kan raken die hemelbogen dragen van tempels vol cultuur nog zingen de sirenes als het zonnevuur in rood verdwijnt plejaden langzaam lichter worden en de mythe weer verschijnt…

ik schrijf mijn tekst hier op de muur in de hoop dat op den duur u het lezen zal de woorden staan er kil en kaal de achtergrond verbrokkeld vaal teken van verval doch eens, keek ik vanaf de toren lachend immer recht naar voren zeker van mijn tijd maar nu de brug is neergelaten straten stoffig en verlaten ga ik in vergetelheid…

Helder, vriendelijk licht schijnt in de zaal, waar de wanden met trotse afbeeldingen van Breda's werken en belevingen spreken vol stille, maar levendige taal. Boekenkasten bergen menig verhaal over welvaren en beproevingen. Grijze laden houden beschermelingen, ogen streng als de waakzame generaal. Op oud, sierlijk beschreven of jong papier…

Het moet de eerste badgast zijn geweest Van wie een stukje schedel is gevonden. Op één bot na met huid en haar verslonden, Waarschijnlijk door een mensenetend beest. Welk beest precies die arme stakker pakte? Hier houdt de wetenschap zich op de vlakte.…

Dolle Leopold Bloom beleeft op één dag in de stad Dublin alle avonturen, die naar Grieks verhaal jaren moeten duren voor de held Odysseus, krijgsman vol gezag. Al dit gebeuren mogen de Ieren elke Juni met blij herdenken vieren.…

je was mijn cerberus wachtte aan de hellepoort toen ik de styx afvoer met een boot vol mythische verhalen en jij verstond mijn vreemde talen parkeerde me aan lager wal en kwispelde je wist het allemaal al ik ben die hel niet nogmaals ingegaan want bij de poort had jij je piepie al gedaan…

Ja hoor, de schop kapot. Wat had ik nu dan weer geraakt? Het was een Griekse speer, twee steken onder mijn spirea Een item - volgens een expert- van de godin Diana Als honden werd er op ’t fameuze wapen jacht gemaakt maar ik had gladweg niets met oudheidkunde of musea dus ruilde – speer voor vrouw – met Bosjesmannen uit Botswana.…

De kleinste stad in het wijde Friesland spreekt ingetogen van strenge krijgstucht. Soms klinkt feestelijk kanonnengerucht bij de wallen vol hechte, trouwe stand. Aan de gracht houden oude huizen hun band met handel en nijverheid, lang vervlucht, maar nog glimlachend, onder voldane zucht, in ramen, door werkend verleden omrand. Het bedaarde…

De zangers van het oude Griekenland krijgen in sagen én jonge boeken, die blijven waken als zorgende kloeken, onsterfelijke lof, door tover omrand. Schone stem bij lier verwint nuchter verstand, vindt drukke stad, eenzame uithoeken. Zelfs planten, dieren en rotsen zoeken het spel, waarbij de koudste ziel ontbrandt. Aan onbekende, verloren…

Een mulle zandweg gaat haast schuil onder struiken, ligt aan de hoeve, die, ongestoord, het oude reine landleven ademt.…

aanrakingen in vroeger tijd en vroeg specialistische aanpak tekeningen en prenten restanten bebouwing gaven inzicht over het toenmaals functioneren van catacomben en arena zo ook van de keizerlijke loge en zijn vertrouwelingen wilde dieren die mensen als prooi namen ieder steentje heeft een eigen geschiedenis samen bepalen zij hoe de oudheid…

Gistermiddag heeft minister Ronald Plasterk (PvdA) van Wetenschap in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden het restant van de ‘oer-Nederlander’ onthuld. ------- Zo’n 40.000 nog wat jaar geleden, Toen jaagde hier Neanderthaler Krijn Het blijkt een echte Hollander te zijn Vol trots deelt Ronald Plasterk ons dus mede Dat…

ik luister je schreden nabij de hartstocht die ik voel, het is woordeloos die brij aan letters die ik wil kneden om een liefdesuiting aan jou te forceren ze rijmen niet maar haken als gespleten ganzenveren in een zweem van reeds in oudheid gestelde snedes ik noem je nimmer liefste, maar roem je wereld waarin jij als mijn muze jouw wonderen…

Ach jij, jij die blijft, weet dat de oudheid duurt.…

ik heb geluiden buiten gesloten gordijnen toe geschoven nu mogen ze komen de majestueuze beelden uit mijn diepste dromen uit ilias en odyssee nam ik elementen van de griekse oudheid mee het romeins decadente in amfitheaters en kampementen gaf mij de massaliteit in dit groots decor keek ik naar ogen hoorde twisten van leiders die…

ik ben een heks zie zei ze iedereen is waarheid en draag leugens met je mee waarachter wij staan achter een waarheid scherp de zeis verborgen waarheden ontsprongen iedereen een ster de kring wordt alsmaar groter O.T.O zei ze sikkel snijdt groeven in de oudheid oogst het graan omcirkelt de Melkweg in een nacht waar wij in één lijn…

als door eenzaamheid opgeslokt tikt de tijd in z'n traagheid eindeloos voort niets kleurt grijzer dan vroeger waarin alles (zogenaamd) beter was de oudheid verstart zodat de klaagzang harder klinkt dan te voor, nochtans kleurt de natuur haar seizoenen als vele eeuwen geleden klonk de klaagzang toen zachter of is dat inherent aan 't mensdom…

Kariatide of Caryatide een vrouwenbeeld dat dient als pilaar opgebouwd Grieks; priesteres uit Karyae in d' oudheid in Egyptisch'-, Griekse architectuur gebruikt Er is een mannelijke variant, telamon/atlant niet echt fijnbesnaard, maar masculien Telamon en kariatide dragen flink en ondersteunen enorm gezonde zuilen voor een te dragen last…

Het is logisch dat ik met de oudheid dweep, terwijl ik op de kerktoren Breda beschouw, de oude schoonheid vervangen door botte architectuur, snelle handel de overhand, in de drukte zoekend naar de ideale jou, verwarmt een vreemde mij met vlotte schijnbewegingen, verlang ik naar Ameland.…

De heer Ik eer Onze blik Ze zeggen weleens dat wij niet Samen gaan Ik zeg Dezelfde maan Een stukje geschiedenis Daar aan jullie gracht Leer het samen Daar ligt jullie kracht De oudste Universiteit Oudheid Rechten Vooruit In dit leven Deze wereld Aan je voeten Fijn julle te ontmoeten Walhalla boven de wolken Laat het…

de boom rijst uit een oceaan vol pakjes en glinstert ieders droom het licht valt op de ballen en sopranen schallen weer hun kerstgroet door de stille nacht de goudvis zwemt door al die pracht en lokt met soepeltjes bewegen emoties en de vredeszegen naar het heidens feest der winterwende dat de oudheid al eonen kende als de viering…

Crimea jou schoonheid ongekend De illustere kleuren ogen verwend Niet aflatende schakeringen opeen Ervaart de vreemdeling ongemeen Gevleid neder langs zwarte zee Met oudheden van eeuwen weleer Gespreid vertoond in gepaste trots Ontmoette ik jou in bergen en rots Geen schrift kan jou beschrijven Gevoelde ervaring wat hier past Wacht met…

maar, lief geloven in alles en nog verder als dit is pit nog verder als een woordenboek dit is geen koek maar poèzie zoals wij ooit keken vanaf de toren van goud naar het zilveren heelal geen verklaring is waarheid geen streep zet grenzen in ons kleine bestaan luister naar de wind die koud lijkt wij zijn geboren uit de oudheid…

Dat mijn oor geen woest geschal Boven eedle zang gevall', Noch mijn oor een bont vertoon, Meer dan oudheids zedig schoon. Waag ik eens de lier te slaan, Spoort mij plicht tot handlen aan; Schone Nimf! ontsta mij niet, Tooi mijn Leven en mijn Lied.…

vandaag geleerde woorden is hernieuwde oudheid die zich verder spreidt met het verstrekken van de tijd nieuwe woorden zijn er niet meer zoveel een koppeling van oude of een intonatie verschil toch voer ik mijn gedachten langs gedragen truien en lentebrieven ook al ziet niemand mij dromen in deze tuin van oeverloze taal ik verlang…