153 resultaten.
Na het afscheid
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 375 Hoezeer het doorgebroken oude licht
mijn hart omsloot en warmde.
In het witte schijnsel werd zijn nabijheid
kalm en kloppend uitvergroot.…
Gedicht
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 378 Toen zoet water met de spiegelingen
van cipressen, bomen in het omringend heuvelland
ook mij omsloot, de zon met kracht
mijn huid en bloed begroette
jij mij aankeek met een liefdes lach
beloofde ik in diepste van mijn hart
voor jou in water een gedicht te schrijven.…
NIET ELKE NACHT HETZELFDE
hartenkreet
3.0 met 22 stemmen 1.446 Hoe vaak heb ik de nachten beschreven
hoeveel van mijn angsten verteld,
het donker dat mij omsloot met geheimen
als ik door angstdromen werd geveld.
Hoe vaak ben ik het donker ontvlucht
en heb ik alles wat licht is gezocht,
hoe vaak hield ik mijzelf wakker
omdat ik door angsten niet slapen mocht.…
driedimensionaal
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 323 in het tegenlicht
vind jij mijn ruimte
en ik geef je
mosgroene vogels
zonder naam
ik heb geen oog
voor de lucht en
het immer dromende
want in het ongekende
van jouw beeldentuin
leg jij bekoring neer
naast verborgen letters
op het ondoorzichtig glas
van omsloten vleugels
omring je me met woorden
in het lichtvoetige landschap…
onder rozen van licht
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 1.006 kom
laat me nog eenmaal bewegen
onder boomtakken van licht
en woorden van water
uit golven ontstaan
zoals het kind, in bloemen gehuld
en blauwe zee in zijn ziel omsloten
kom
laat me nog eenmaal opgaan
als bladeren in de wind, je vochtige mond
en wat de maan heeft geschreven
ik denk aan vroeger, de vogels
onsterflijk voor later…
Een ronde dood
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 71 ik heb de cirkel
duizend maal gerond
nooit vond ik begin en eind
speelde strelend
met het oppervlak
op zoek naar de hoek
keek er langs
maar begreep niet
dat rond eindeloos was
tot ik de lijnen van
de weidse polder zag
rechte sloten en het gras
maar aan de horizon
die nauw de aard omsloot
kromde recht een ronde dood…
Zee-kerheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 110 Langs strand en ruisende branding
zacht ritmisch met de golven mee
omsloten door behelmde duinen
komen mijn gedachten in schelpenecho
uit kosmische oorsprong terug
vanaf regelmatige deining over water
roepen duizenden stemmen aan
van wat achter de horizon ons wacht
in een toekomst om naar te leven
klinkt vertrouwen voor lichte dag.…
Sterrenstof
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 339 Hun tijd lag nog omsloten
bij sterren en planeten
maar stuurde steeds zwak licht
door diepe duisternis.
Na eeuwen stille voortgang
kwamen zij flitsend aan
lieten een droom ontstaan
door vallend uit te gaan.…
Groen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 566 Zijn ogen dof van eenzaamheid
volgden een vallend eikenblad
dat neerstreek op z’n wandelpad
waar het zich vlijde in ’t tapijt
van al gestorven loofgenoten
die hem -in eeuwigheid gesust -
voorgingen in de diepste rust
met ’n cocon van dood omsloten
de oude man sprak toen bedeesd:
dat ik dit nu nog moet ervaren
nooit eerder ben ik in mijn…
Een tweede huid
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 75 ik hoorde
de lucht leeglopen
met een sissend geluid
de regen kwam
van boven en ik
stak mijn handen uit
water spatte alle
kanten op en vormde
snel een tweede huid
die mij omsloot
intiem deel maakte
van de losgebarsten bui
ik voelde mij
niet nat als eeuwige
bijkomstigheid
maar zag kringen
uitnodigingen zingen
door druppels…
Groene ogen en 'n lieve lach
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 171 Heftig zoenend
op het drukke station
velen lopen langs
van en naar het perron
Al die drukte
gaat aan ons voorbij
veilig omsloten
is jouw hand in die van mij
Vele lieve blikken
vliegen over en weer
voel de vlinders dansen
smaakt het zo naar meer
Het moment aangebroken
om uit elkaar te gaan
gewapend met 'n glimlach
loop ik er opgetogen…
Het donkerrode sluiten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 177 er knapt iets
en je valt cirkelt
kleuren op de wind
vult het herfsttapijt
met donkerrood het is
geen sterven en of dood
jij die groen ontlook
in lentes eerste zon
en naar de zomer groeide
de bloemen ruikerde
in volle zon hun vrucht
beschermend weer omsloot
het donkerrode sluiten
geeft jou de levensrust om
als voorjaarsgroen weer…
Bedden en graven
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 754 Stenen bedden
Markeren de plek
Waar lang geleden
Mensen geprepareerd werden voor vertrek
Graven van aarde
Voorzien van stenen exterieur
Omsloten hun lichaam
Ontworpen door oudheidkundig ingenieur
Groene heuvels
Geven ons een indicatie
Over de plek van onheil
Van een vervlogen generatie
Stenen reuzen
Staan voor altijd stil
De buitenkant…
Magische reis
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 2.070 Ik zocht naar de plek
Van lang vergeten dromen
Reisde de wereld rond
Om tot deze plek te komen
Veslonden heb ik ze
Als kind en escapisme
De verhalen van wezens
Uit magische mythes
Nu rest er niks meer
En vertrok op mijn reis
Zocht naar de graal
Van mijn eigen verhaal
Vlak voor het duister
Mij in het einde omsloot
Zag ik heel even…
Misschien
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 190 Omsloten door haar huis
maar verdwaald in zichzelf
pijnigt een vrouw
zich met een gestolen verwachting
Geen hoop
verloren is een toekomst
waarin zijzelf een plaats had
Nooit zal het dierbaar zijn
Licht kan zuiveren, filteren
net als de tijd
Maar hier kan licht van dag noch tijd
het Niets doen wijken
Ze sluit de ogen
en denkt in de…
Waterwereld
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 44 we hebben schepen
gelicht om nog
een keer zicht te
krijgen op hun vergaan
hebben gedoken
om er achter te komen
waarom alles zo is verlopen
hoe een wrak kan ontstaan
de waterwereld
heeft met eigen wetten
alles van boven omsloten
wat niet meer drijft
zij delen in een
tijdloos verblijf
plaatsen waar toeval
geen perspectieven schrijft…
klik
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 154 ’t was of de sombere nacht
lichter leek te dragen
vonken warm oversprongen
toen twee eenzame sterren
elkaar verlangend bestraalden
’t was of de zwoele nacht
strooide met verse bloemen
toen armen zich omsloten
lippen elkaar beroerden
wensen zich vervulden
’t was of de kortste nacht
bijna eeuwig duurde
maar toch voorbij was
in een diepe…
Vaste Liefde
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 De ochtend smachtend omsloten,
weent grijze tranen
op verlaten straten,
zomerend blauw volledig afgesloten.
Bevangen wil ik vertrekken,
zonder doel, zonder waarheen
maar blijf als een zwerfsteen
en kan me van het droeve niet onttrekken.
Ik wacht naast mijn geliefde
waar ik hopen mag,
op blauw azuren vrijheidsliefde.…
Lief
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 862 Als vruchtje ontsproten
Gedeelde deel, van beiden samen
Grootse kracht; delen, de natuur tezamen
Liefste lief in moeders schoot omsloten
Jongste spruit op rij, in ons midden, jij
Onbevangen, plicht noch pracht
Zon en Bloem, licht dat jou toelacht
Lief, zacht, moeders sier, moeders pracht, jij…
De magiër
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.152 Een gouden ei rust in zijn linkerhand
zijn rechter houdt de toverstaf omsloten
en moedig stapt hij voort, en vastbesloten
op weg naar waar hij weet het magisch land
De maan verlicht hem onbekende wegen
eenvoudig weten is hem niet genoeg
verlangt te vinden waar hij niet om vroeg
te vinden om weer door te kunnen geven
Het regent sterren uit…
(In het klaarlicht)
gedicht
3.0 met 35 stemmen 15.315 En kom om mij te omringen, mooier dan
ooit, met jou uit de schemer van het sparrenbos,
het omtrekloze, te herkennen aan het zwenken van het
duister, hangend aan de takken, zwaaiend steeds,
ik beneden, omsloten door de golven - zwem jou tegen,
de zee in, die pijnloos is, achter de branding door.
-------------------------------------------…
*
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 118 In beide kleine
handpalmen omsloten.
Hoe je het warm blies.
Maar niet voor jezelf zou zorgen.
Dacht je nog aan zijn woorden?
Op de dorpskermis.
Een glimmende ballon aan een touwtje.
In je kleine hand.
"Niet loslaten."
Want je liet alles los.
Ook nu.
Op het hoogste verdiep.
Je hielen op de overloop.…
Midwinteren
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 185 Waren wakker geworden
de vrouw en ik door de kou
komend met het ochtendlicht
Gooide droog hout en turf
in de kachel, warmde kruidenwijn
vulde de bekers
De handen omsloten
wensten een beter leven
keken elkaar grijnzend aan
Zij knielde op het tapijt
deed mij in haar verdwijnen
warm, zacht en teder
Adam in het paradijs
telde op de…
je gaf niets bloot
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 600 ik zag je kleuren in koraal
langs metershoge riffen
groen ging over in topaal
dat donkerde in kliffen
ik dook en voelde
kartels langs de rots
je gaf niets bloot
in stof vond ik je trots
een school van meer
dan duizend vissen
die dansten op muziek
alleen wij het publiek
ik joeg ze achterna
en dook de afgrond in
voelde hoe je me omsloot…
Het gevecht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 149 het woord kwam uit t niets
zwart omsloten - ingekaderd
een verstikkende deken
zoekend naar contrast of
in ieder geval iets lichts -
iets wat mijn ongelijk bewijst
een knoop in mijn maag - baksteen
de ogen - ‘Vantablack’
lijken mij te hypnotiseren
doen vuren oplaaien
waarvan ik het bestaan niet kende
er worden geen woorden vuilgemaakt…
De Lach
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 777 Gevangen in de lach
Omsloten door de grijns
Tranen plengen
Vervuld van verdriet
Door woede en laster
Gedachten mengen
Zinspeling onwaar
De kracht een wonder
Gaat maar door
Berusting ontstaat
't Verdriet van de waarheid
Staat stil. Laat voor
Gaan de lach. De grijns
Ontstaan na gerechtelijke
Dwaling.…
KIND
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 1.692 Ik had je willen bouwen
van het harde hout
met balken die wat dragen konden
in steen die het blauw van staal omsloot
maar mijn handen
beefden even
ik zag dezelfde
architecturale fouten
die ik in mijn hoofd
vergeten wou
spiegelde me
in de vensters van je huis
waar ik mijn eigen dromen
ontmoette die ik ooit verloor
maar een open deur…
mijn eigen stilte
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 395 je leeft in mij
en sust mijn kreten
duizend malen stiller
dan 't verlopen tij, neergeveld
door 't verleden
het water en later
de wind en het zee-licht kind
wanneer zijn ze omsloten
door het zilte schuim verstoten
en wanneer is alles zo gebleven
de wonde die 'k voel kloppen en
het levenslange vrezen
ze leeft in mij
bij eb en…
Verstild
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 2.982 Verzilverd hebben we je zachte lach
je milde staren in brons gegoten
het stokkend hart voorgoed omsloten
en strijden nog mijmerend jouw slag
Wat is verliezen of gewin
in de leegte van verstilde uren
zelfs de balsem kan het schuren
niet verzachten in ons gezin
Zo onraakbaar dichtbij
zo tastbaar ver weg
altijd die echo als ik zeg
waar…
Ongerimpelde schoonheid
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 322 door een donkerblauwe saffier
wordt de witte diamant omsloten
als een verlichtend middelpunt
gekoesterd in geheimzinnigheid
zelfs de wind
houdt zijn adem in
zodat deze schoonheid
ongerimpeld blijft
sterren spelen voor publiek
dansen op de waterspiegel
als ritmische speldenprikjes
rond de wachter van de nacht
pas als dag dreigt op te…