85 resultaten.
Levenshonger
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 64 Uit de stilte van verwachtingen
waarvan we zijn doordrongen,
om elke vezel te verleiden tot
het bloed druist door de longen
uit het uurwerk van de ziel, komt
de tijd voor wie de tijd is gekomen,
het vorige is al bijgezet, wordt het
jaar opnieuw in kaart gebracht, om
weg en doel te laten samensmelten, in
de revisie van het hart lijkt…
Gelukkig Nieuwjaar
hartenkreet
3.0 met 25 stemmen 4.775 Smikkel smakkel smikkelsmek
De eten kauwende lekkerbek
Klingelklongel klingelklang
koude zoekende IJsblokjestang
Hap en bijt en hap en slik
Kaasblokjes, worst en vis geprik
Spetter sputter spitter splash
Tintelend vol champagneglas
Mompel mompel mondjevol
Vette warme oliebol
Tikke takke tikke tok
Middernachtelijke uurwerk klok
Kus smok smak…
Spagaat van de tijd
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 229 Overstijgt het angstgevoel,
jezelf te moeten zijn, wat
tevens doel moet zijn, vreemd en
verwant als je de vrijheid claimt,
klonk het moment van overgang, zoals
we onszelf kenden, de klokken te verleiden,
de wijzers van het uurwerk te stoppen,
de pijn te vermijden, en de tijd te
schenden, van onszelf te scheiden,
zonder de natuurwetten te…
Negentig
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 2.755 een Zwitsers uurwerk loopt een leven mee
er komt nog veel meer goeds uit Alpenweiden
een lila koe en nogal blote meiden
vergeet vooral niet Drs.…
Gestolen muziek
netgedicht
3.0 met 95 stemmen 20 ik klokte klassiek
drumde sereen
alle seconden
uit de minuut
voordat het
uurwerk sloeg
een extra
systole in
voorwaardelijk
falen en ook
dit keer zal
ik het gaan halen
met alle kleuren
aan de regenboog
alleen de pot
goud stond een
horizon te ver
breeduit te blinken
is voor de rijken
alleen zij kunnen
zo ver reiken omdat…
Bellen blazen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 635 Daaruit lacht zij wijs en onbevangen,
echo’s strelen licht in beide oren, die
beroering is mijn paradijs, waarin
alleen het beste wordt geboren, zal
de armen strekken en haar vragen haar
zeepbellen aan mij op te dragen en dat
verloren kind in mij te wekken, zo windt
ze het uurwerk op van mijn verloren tijd.…
Een mager plagiaat?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 31 tanden zet
in eigen kwetsbare delen van de ziel,
of die onvolprezen supervrouw, trooster
om getroost te worden, mijn meesteres
tussen de tafel en bed, die liegt over geluk,
ziet dit alles als komisch spel, en ik tussen
liefde en het alter ego in, een twijfelaar
in het nauw, ben ik die wezel die de rust
niet vinden kan, een slingerend uurwerk…
Ongestoord ?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 261 Bloed klopt in het uurwerk van
een meetbaar wiel, het recht
bronwater te tappen uit een
naderend seizoen, te voegen aan
de ziel van mijn koninkrijk, nu nog
ontzegd, zodat ik ongestoord verder
droom, misschien wel levensecht.…
Omwentelingen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 80 Wij telden de tijdspassen
in elkaars hand om naar
de verre horizon te kijken,
er bleven waterstromen
achter op het strand
het waren onze gedachten
die het watervlak raakten,
samen met de rimpeling
van de oostenwind in elke
plas zagen we ons evenbeeld
vertragend in het schuim
van golven, in een uurwerk
die ons oneindig leek.…
dicht bij elkaar staan
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 100 8 mei 1774 zullen
Mars Venus Mercurius
Jupiter en zelfs de maan
op elkaar botsen
de Aarde wordt uit
haar baan geslingerd
en zal geheel verbranden
ze zal verbranden in
de vurige atmosfeer
van de zon
mensen rilden van angst
zochten beschutting bij elkaar
nou dacht Eise Eisinga
dat zullen we nog weleens zien
hij bouwde een uurwerk…
Volmaakt gerijpt ?
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 415 Overstijgt gevoel, om een gelijke
horizon te zien, wat een begin – en
tevens eindpunt zou zijn, ook weer
vreemd en gênant als je die vrijheid
claimt, verwant aan gongslagen van
verandering zoals we die in elkaar
herkennen, om het mechanisme te
verleiden, de wijzers van het uurwerk
– tijdelijk - te stoppen, pijn te mijden,
die van tijd en…
Duizend en één,
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 194 Gelegen, naast je in het bed,
zag ik het uurwerk lopen op je slapen,
bewijs van het kloppen van je bloed,
een oceaan van gloed, waar getijden
tot elkaar komen, om de hemel
op te rapen in een bonte stoet.…
Verhangen
poëzie
4.0 met 7 stemmen 938 Zijn gerokken lijf, in vodden,
wiegelt met een doof gerucht
van de takken, lijk de slinger
van een uurwerk, door de lucht.
Diepe, met de randen vóór zijn
ogen, zit een vette hoed,
en er leken uit zijn neuze-
gaten zwarte druppels bloed.…
Tijdsdrempel?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 36 dat pallet kleurt het hele wezen,
in alle geuren, die samenvloeien een
wisselend raamwerk van de dromen, dan
ben ik je zeer nabij, vandaag en morgen,
geboeid in vrij gevoel, in woord en gebaar,
bijzonder bestemming waar we zijn gekomen,
pantoffels sluipen naar de laatste dag,
voor elk klokslag bloeit een nieuwe roos,
gesnoeid door het uurwerk…
Liefde op afstand
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 1.699 Misschien durf ik naar je te fluiten
Voor een beetje aandacht van jou
En om mijn bewondering te uiten
Dan voltrekt zich een wonder
Jij loopt opeens in mijn richting
Naar mij in het bijzonder
Alles wat ik voel is een tinteling
Gelukkig, jij bent sociaal wel ijzersterk
Hallo, als ik me niet vergis
Dan zag ik aan jouw pols een uurwerk…
onbegrijpelijk
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 320 Hij had je in alle staten gebracht,
alle uurwerken in je huis stilgezet.
Hij zat uw brein te bewerken.
Hij liet zelfs niet meer toe dat je ging eten.
De voeding werd thuis gebracht,
maar hij was zo slim, dat hij jou ertoe bracht
het gewoon in de frigo te zetten.…
Nijdige Tijd, waarom is 't dat gij u versnelt
poëzie
3.0 met 46 stemmen 6.755 Helaas, de tranen blank over mijn wangen vlieten
Als ik aan't uurwerk denk dat kwalijk was gesteld.
Och Meester, die de tijd met uren af kunt meten,
Gistr'avond miste gij en had uw kunst vergeten:
Wel vier maal sloeg de klok in min dan een kwartier.…
Zwart en wit decor ?
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 268 wereld verder draagt,
de pragmatika van regelmaat
in het tijdsbeeld met haar
uitgesleten treden, spiegelt
zich naar verbeelding op een
denkbeeldige trap, geplaveid
door lijden en gebeden, verandert
alleen de kleur van het raderwerk,
bestaat er meer tussen zwart
en wit in de smeltkroes van
diversiteit, maar dient na
elke misslag, het uurwerk…
Hoofd
gedicht
2.0 met 2 stemmen 2.437 nadenken over wat er gezegd wordt en die zaal binnenlopen
of me bewegen en mijn ogen weer open doen
en zo terugkeren naar het toetsenbord en mijn agenda
en de opengeslagen boeken om me heen
de koeien werpen hun koppen naar achteren om de vliegen te verdrijven
en de slierten kwijl aan hun lippen gaan heen en weer
als de slingers van oude uurwerken…
Ik ben wat grof.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 373 Ik ben wat grof en ongeslepen,
ik spreek het Vlaamse hert rechtuit,
ik ken ook gene Franse knepen,
waarmee men hier de burgers snuit.
Nochtans de blijdschap is mijn leven;
en waar men zingt een vrolijk lied,
daar durft mijn zang ook medestreven,
daar zwijg ik niet.…
De Friesche poëet II
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.807 Had zijn vader niet eens het uurwerk
In dien toren halfacht horen slaan?…
Goede voornemens
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 549 Maar deze doos hier met dat uurwerk
leidt pas écht tot knallend vuurwerk!"
"Laat mij u eens onderzoeken,
doe uw lijf maar uit de doeken.
Ik zie het al, 't is gordelroos,
en ook nog een kort lontje!
Jawel, bij nadere inspectie,
een ware gordelroosinfectie!
Ik geef u een ontstekingsremmer,
daar kalifatert u van op.…
Zandloper?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 46 De tijd legt het kloppend
hart van het leven bloot
terwijl emoties door
zandlopers stromen
het kneedt en polijst
de wijzers van gedachten
daarin te krimpen of te
worden uitvergroot in de
spiegeling in het uurwerk
van vragen waarvoor we de tol
moeten betalen, het beschrijft
een beter oord waarvan we de
naam niet kennen maar ergens…
De tijd maakt een schets
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 66 En toch is zonder oordeel weer onbaatzuchtig
pril een dag opgestaan als een geijkt uurwerk.
Hoe schets je dat moment.
Ontkomen we niet aan de dagen, de weken
laat staan de maanden en straks de jaren.
Het woord pijn of is het eerder machteloos venijn
heeft het meer bestaansrecht dan het woord liefde.…
Antwerpen, stad aan de stroom
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 ze is sprankelend en levenslustig, met in het verschiet zelfs nog een soort autostradebrug,
meer dan een half miljoen onderdanen, opgegaan in een smeltkroes van nationaliteiten,
kosmopolieten, die stuk voor stuk een stuk een brood nodig hebben om in te bijten,
oosterlingen, zuiderlingen, verdrukten en behoeftigen, als radertjes in een fijn uurwerk…