187 resultaten.
Lief
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 862 Als vruchtje ontsproten
Gedeelde deel, van beiden samen
Grootse kracht; delen, de natuur tezamen
Liefste lief in moeders schoot omsloten
Jongste spruit op rij, in ons midden, jij
Onbevangen, plicht noch pracht
Zon en Bloem, licht dat jou toelacht
Lief, zacht, moeders sier, moeders pracht, jij…
voor jou
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 2.024 slechts eenmaal is wat nu bestaat
elk ding in zijn vorm besloten
en gekust en ingesloten
leven wij binnen ons gelaat
en niemand die iets meer verstaat
dan wat de vogel heeft gefloten
of wat aan dromen schijnt ontsproten
en mijn hart weet dan geen raad
en als gods' adem ons verlaat
worden de vaten leeggegoten
en zullen zuilen stoten…
Shaduwspel
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 299 Gebeurtenissen van toen
laten in het licht van nu
een silhouet achter
op de muur van de toekomst
Een schaduwspel
met een eigen verhaal
beïnvloed door het lot
geweven door onszelf
De dimmer in ons hart
versterkt of verzwakt
het beeld dat overblijft
op het doek van de ziel
Een licht-en-donker-vogel
ontsproten uit twee…
BEMINNEN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 79 Dit is het andere beminnen
het voorspel waarvan de natuur
in stilte heeft besloten
of het al dan niet
in een menselijk vorm
zal worden gegoten
en als door dit avontuur
een nieuw wezentje is ontsproten
dan is de cirkel weer rond
komen we weer aan
bij het begin waar
de liefde ooit ontstond…
Zintuigen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 258 Open je blik,
kijk mij niet aan,
je weet dat ik snik,
tranen in jou vergoten
Voel mijn huid,
klam en trillend,
van het geluid
aan jou ontsproten
Proef je de smaak
van hevig verlangen?
Je pijlen zijn raak
in mijn ziel geschoten
De geur van vandaag,
weemoedig van nu,
smelt laag na laag,
wordt morgen uitgegoten.…
Een ogen blik dacht ik
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 106 Ontsproten licht
kiert door ochtendvensters
wijl een glimlach
over de polder gaat
met een breed gebaar
het goedemorgen humeur
in de gordijnen plooit
gedachten hangen
aan de nachtnevels
handen in gedachten
warmend aan het kosmisch lichaam
rinkelend vallen glazen stuk
doorkijk raakt verbroken
wind murmelt een gebed
sluit de luiken schatje…
Vrijheid
poëzie
3.0 met 22 stemmen 4.381 — Smetloos zijn:
In ziel en lichaam vrij van ingestort venijn,
Met bloed en merg aan ’t kroost uit de Oudren ingevloten;
Gezuiverd door de Geest uit Hoger kring ontsproten.
Wie andre Vrijheid zoekt, zoekt, op de naam van VRIJ,
Slechts strafbren eigenwil, verderf, en slavernij.
------------------------------------
uit: Rotsgalmen (1823)…
Leven
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 524 Ontsproten uit wellust
Organisch doch nog onbevangen
Een blik, onbewust veracht door hen
Zij, ooit bewust levenslustig
Nu verdwaald in alle lessen
Die tastbaar houvast boden
Patronen vormden het labyrint
Die velen cyclisch delen
Bedachtzaam streven zij
Ontwetend vergeten zijn
Het voortschrijdend natuurlijk gift
Dat nu zo onopvallend…
Vox Populi
gedicht
2.0 met 45 stemmen 10.578 Narcissen verdrogen en worden
door tulpen vervangen, de kat
werpt tussen ontsproten bintjes
negen jongen waar geen blik voor is.
Elke dag poets ik zorgvuldig
mijn schoenen en gebit terwijl er
verrekt, gecrepeerd en gemoord wordt.…
Lente
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 269 Het frisse, het jonge,
ieder jaar weer,
zo wonderlijk ontsproten
uit de zwaarbevochten bevrijding
van de kilte van de kou.
Verrukt weer van
zelfreinigende gedachten,
De harmonie van het evenwicht
Natuurlijk verrijkt weer verlicht,
De natuur is gezwicht!
Het is lente,
er is licht.…
Oktoborshow voor wozoco
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 55 oh, droomboom zo doorwrocht
ooit blo opschot, doch vlot ontsproten
voorts zo fors, hoog op poten
toont vol trots zonder schroom,
ofschoon voor dor of dood ontloken,
boven boomschors onttroond zomerschoon
door rode toon omvlochten
looft zo'n glorend oktobershow
zo doorschoten kop'ren kroon
wordt ontbloot voor groots vertoon
voor ozo gewoon…
Plaats delict
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 75 Ik ben het plaats delict
Ademend gestikt
Mijn doos vol creativiteit
Voor altijd gesloten
Slechts tranen ontsproten
Klaprozen in bloei
In beton gegoten
Geen groei
Afgeremd door bliksemschichten bij heldere hemel
Mijn hemel
Waar ben ik
Daar waar zwaar
het licht uitdoet
Ik heb het ingeslikt
Maar nooit verteerd
Er mee om leren…
Wiede leegte
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 91 Wie de leegte heeft gehoord
En heeft gekeken naar het bleke
Vlees van vele levenloos,
Gelijkend zich voor 't leeuwendeel
In dagen van lamlendigheid
Voornamelijk vervelende
In lethargie verkerende,
In lendenen en in hun leden
Bijkans uitgeteerde zombies
Van savanne's wiede leegte
Ooit ontheemde en verweesde
Door de mensen gedresseerde…
Gedichten
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.553 Een gedicht moet je kunnen voelen
gedichten moeten je soms raken
Deze schrijfsels moeten ergens
bij jou het verschil kunnen maken
Je snapt ze of snapt ze niet
discussie is uitgesloten
Je leest er gewoon overheen
óf je hebt ervan genoten
Gedichten zijn slechts ontsproten
aan één iemand zijn brein
Verklaringen of commentaren
kunnen er eigenlijk…
Gedagvaard
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 168 Als halmen buigend
in de wind
van zover gekomen
dromen zo diffuus
in maagdelijk ochtendlicht
door mijn omfloerste ogen
dageraad breekt mijn
absurde zinnen open
waarheid te vroeg
zal wreed mijn ziel
met voeten treden
op weg naar sterren
gekomen uit niets
gebeden woest gesproken
aan goden van weleer
aan jouw brein ontsproten
laven…
Lente
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 329 Het frisse en jonge,
ieder jaar weer,
zo wonderlijk ontsproten
uit de zwaarbevochten bevrijding
van de kilte van de kou.
Weer verrukt van de
zelfreinigende gedachten,
in harmonie met het natuurlijke evenwicht.
Verrijkt weer verlicht,
De natuur is gezwicht!
Het is lente!…
Kinderlijk Utopia
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 de wereld af
rivieren, bergen en dalen
ook onberijdbare wegen
houden mij niet op
gezeten in mijn bolderkar
kom ik overal mensen tegen
zij lachen en zwaaien
geven mij eten en drinken
helpen mij waar nodig
wijzen mij de weg
mijn bolderkar heb ik nog
op zolder staat zij weg te kwijnen
reizen doe ik anders nu
mijn ideeën over mensen
ontsproten…
Le Baiser
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 122 ik wil je meenemen
zonder chaperonne
gaan langs de beek
door zon beschenen
en verwarmd
blootsvoets over groen
de dauw nog niet verdampt
over glooiende heuvels
net als jij
je blos schenkt mij moed
hier op open veld
onze eerste zoen
zachte bries was getuige
je bloesem ontsproot voor mij
verblindende schoonheid
nam mij…
Zonlicht op Mossel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 dromen
Visioenen door natuur gegeven
Beland in een wereld van beleven
Als natuur speelt als harpmuziek
Vogels zingen in een vrolijke ritmiek
Het voelt spontaan en heel sereen
En zonnestralen alle kanten op verdween
Je hebt er gemoedsrust uit meegenomen
In het plaatje blijven wonen
Je hebt Mossel in je hart gesloten
De Veluwe is in jou ontsproten…
Zeepbel.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 662 Glazige bellen ballen
ontsproten uit een schoot van zeep
deukbaar en vervormend
geblazen en dansend in de wind
kleurig als de regenboog
reuzen bel in hoepel
sluit mij in je bellen sap
verklein me tot een foetus
ontploft en overlevend
blaas me in je bellenspel
spat uiteen in treurnis
wachtend op een nieuwe bel
bellen vlucht in wording…
Moordenaar sonnet
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 277 Aan verdrietig zaad ontsproten
zijn deze woordelijke loten
en ontvouwden droeve bloemen
om gevoelens te benoemen.
Letters als messen in een scherpe tekst
kunnen ten diepste gewetens kwetsen,
door ideologen tot waanzin behekst
als voorgangers die gewetenloos zwetsen.
Bloemen verbloemen het verdriet en de pijn.…
De verloren tuin
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 339 van een gelukkige jeugd,
herinneringen aan weelde
Een beschreven blad dwarrelt
om zijn bestaan, echter meer ruimte
brengt ook onzekerheden wanneer
het vraagt om houvast los te laten
Bomen omgaven mijn ouderlijk huis,
in onze tuin liepen kronkelpaden
vol met bladeren en geborgen verhalen,
echter verloren hun aanblik
omdat zij de ontsproten…
04 Mei Gedenken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 68 bloed
zodat het volk
leven en Waarheid
niet meer zouden bestaan
hier en daarginds
strijders in Waarheid en Geest
strijders voor vrijheid
en liefde
niets zal ons tegen houden
om te strijden tegen
de klokken die
tegen de wind in luiden met
de melodie van
de haat die ons verwondt
in eenheid met heldere stem
ontsproten…
Courtoisie vitrage
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 791 Het Winterland leek schilderij
zelfs het gras deed geen concessie
brak frêle af van de impressie
de sporen van het ijs in mij
Het lentekind kwam aangefloten
vrolijk smolt ze bij `t ontdooien
m`n gelaat in zachte plooien
tot mijn zaadje was ontsproten
Sprietje groeide uit tot halm
waar ik eind`lijk in kon klimmen
om mijn kleur te laten…
Foto
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.126 lippen naar mij
Je geeft je kwetsbare pose
en lacht je witte tanden vrij
Je groengerande ogen stralen
zoals een zoete zomerzon
Ik volg je bergen en je dalen
en wou dat ik je strelen kon
Ik kan je mijn passie geven
vol van tedere geborgenheid
en onze liefde laten leven
en stoeiend vrijen zonder tijd
Oh, zoete fantasie der dwazen
die ontsproot…
Van de oorsprong tot de einder
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 71 omhoog
Als een difuus licht
Dat vocht
Voor een vaste vorm
De zon won
Werd rond en krachtig
Wolken wijden uit
Gaven ruimte
Door juist daarin op te gaan
In de middag brak het groen door
Nerven waaieren uit
In de wind
Een omvangrijke tak
Van de familie
Bloeit
Richting de verte
Massa wezens
Aanwezig en bewegend
Dromend en belevend
Ontsproten…
MIJN ABRIKOOS
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 163 je bent mijn abrikoos
ontsproten uit een boom,
die in de lente uitbundig bloeit
in een oogverblindende pracht.…
Delen door gedichten
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 299 Zo’n uit het hart en uit het hoofd ontsproten taal,
die via toetsenbord en digitale snelweg de moraal
van een verhaal weet te omschrijven.
Zo’n taal ontroert. Zo’n taal ontvoert ons telkens weer
waardoor wij onze onverzadigbare liefde voor de taal blijven bedrijven.…
Zieleroerselen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 92 Schrijfsels en geschriften,
aan het brein ontsproten ruis
gedachtenspinsels op papiertjes
vol pennevruchten door het huis.
Krabbels in kriebeltaal, tenminste zij,
die het geluk mochten beleven
vastgelegd te worden
en zo te overleven
Woorden, who cares.
Ach, je bent het kwijt.…
nergens
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 nergens wordt het later
in de tijd die zich verhult
met omlijnde schaduw trekkende
bewegingen, een uitgewoonde
cirkel die september tracht te
ontwijken door de vensters
voor even te sluiten
het bladerdak ontrafelt
minitieus het ontsproten
jeugdig licht dat gespleten
de eindigheid voorziet van baldadige
invasies welke de chromosianen…