Een ogen blik dacht ik

Ontsproten licht
kiert door ochtendvensters
wijl een glimlach
over de polder gaat
met een breed gebaar
het goedemorgen humeur
in de gordijnen plooit
gedachten hangen
aan de nachtnevels
handen in gedachten
warmend aan het kosmisch lichaam
rinkelend vallen glazen stuk
doorkijk raakt verbroken
wind murmelt een gebed
sluit de luiken schatje
ik kan geen bloed zien
even dacht ik......

Schrijver: Hein Pierik
Inzender: Hannah Pierik Wolthuis, 2 oktober 2011

h.h.pierikgmail.com

alleengaand

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 3 stemmen 106