Alle inzendingen over Pinksteren Klankrijk Bezinning

Kerstmis Pasen Hemelvaart en Pinksteren laat deze feesten sierlijke franje zijn bij de christenheid mogen geloof vol hoop en liefde in het bescheiden dagelijkse leven steeds van overwinnende aard zijn!…

kon ik maar dichten met satijnen woorden die klinken als stilte in frisgroene klanken als bessen en kersen in klankrijk van lente de grauwzwarte teksten van grommende golven in kabbelend geruis zou ik verdrijven met lila woorden van liefde en passie ik zou je bedelven onder kleuren en klanken van lenige woorden je neervlijen…

Voorbij Pinksteren, voorbij Moederdag maar wat blijft is de glimlach van een kind, de troost van vriendschap, de geur van de roos; wat blijft is de zang van de vogels vroeg in de morgen, of in de avond; de stilte van de nacht en de verwachting. De verwachting.…

Terwijl ik met de Pinksteren vernikkel Is het - lees ik - nog nooit zo warm geweest. De statistieken lezen blijft een feest, Zelfs met een bijkans half bevroren snikkel. Mijn mening hieromtrent is nu publiek: Geen groter leugen dan de statistiek.…

Mijn aannemer doet alles rustig aan Hij treuzelt met elk boutje en elk moertje Laatst vroeg ik hem naar het betonnen vloertje Hij zei: ‘Dat schuif ik op de lange baan Maar als ik door de Geest bevangen word Ben ik na Pinksteren al uitgestort’…

Bij hen is Pinksteren vast heel beroemd Als dagen die naar Pinkpop zijn vernoemd…

ronddolend gevaar in verstilde kwetsbaarheid tijd voor bezinning…

Tussen Pasen en Pinksteren, nog net te koud om te terrassen, tussen bakken wiegende gele Narcissen, en andere voorjaarsbloemen; vind ik jou, op een stoeltje, in de tuin, met je petje schuin op je hoofd, een biertje in je hand, en je oude pijp in je mond...…

Blad in de winter rijp voor bezinning en sier begroet het voorjaar.…

de woorden zijn zoek, de rede ook schuldenaars gezocht en aangeklaagd wereldwijd analyses gedeeld beelden op netvlies gebrand geluiden zinderen na indringend schril maak het stil, maak het stil…

heet nu pentekoste* voor niet geliefd geloste ‘k was slechts veroveraar woorden loos gebaar eerlijk duurt ’t langst rest schaamte en de angst ----------------------------------------------------- * pentekoste is de Griekse oorsprong van het woord pinksteren, betekent 50 dagen(na pasen in X-dom)…

Pinkster geeft een weekje vrij van ’t leren!…

Geen barbecuepakket is meer te krijgen De wegen rond Ikea zitten dicht En ook het strand blijft mijlenver uit zicht Wij zitten thuis te wachten en we zwijgen Zo hebben wij ook Pinksteren doorstaan Tot Tweede Kerstdag zal het wel weer gaan…

Alsof hij niet meer hoog staat aangeschreven Werd dit jaar onze Driekdag afgelast Men vond dat zo'n feest niet bij pinkster past Ik ben terneergeslagen thuisgebleven Als troost dronk ik op Driek een Vinho Verde En hoorde plots zijn stem, hij bromde: merde!…

Ik heb de zomervrouwen bemind koortsachtig en met groot verlangen heb ik lippen en schaamteloze wangen met mijn blussende kussen ontzind de vuurrode en de blonde in het koren maakten me groot en ontelbaar rijk maar nu ik naar de dagen voor me kijk loop ik eenzaam door de wintervoren en voortgedreven door de herinnering van grote driften…

de jungle bij nacht een andere wereld weg uit de steden wars van alle paden reeds betreden andere geluiden een ander gevoel gissen in het duister streven naar een doel momenten van bezinning een kwestie van gewenning eens op een andere manier in het leven staan tijd...voor persoonlijke erkenning…

onlangs dus nog dicht bij het heden werd ik in een cel van zwijgen getrokken het was overmacht van buiten wellicht eigen onbewuste gedachten of gestorven gedrag wie zal het weten in elk geval zat ergens op mij een verdovend licht te wachten: een god of een duivel te lokken het uitzicht is mij derhalve ontnomen en kan slechts…

stappen met muis en olifant zwemmen in vijver en oceaan spoelen met golven naar het strand op de vloedlijn komt tot staan een tel een jaar de eeuwigheid open en onaantastbaar een tijdvak van zijn grens bevrijd de mens bezint en maakt zich klaar…

laat me wezen wat ik ben gesloten in een pen geborgen in de schoot van nachtelijk gevoelen laat de warmte in me wellen de zon mijn jeugd vervellen en alles zoveel mooier minder zijn simpel veelheid zijn in alles wat ik ben en ooit had willen zijn de nacht verzacht de randen raakt mijn dromen keer op keer slapen doe je in het donker…

Ik heb mezelf gevonden, omgeven door regenbogen in de glimmende lucht. Ik zie een halo van onaantastbare gedachten, mijn rug naar de zon. Ik ontdek waar ik heen ben gevlucht, naar het midden van mijn eigen kring, niemand anders die er nog is. Hoe kon ik weten waar ik aan begon?…

Tot kroning van de nachtegaal riep merel op te fluiten uit stille zuchten een nieuw lied vol gouden sterren in 't verschiet Hun veren werden opgepoetst met kleuren platgestreken. De koning van de nachtegaal zong voort zijn lied in vogeltaal en riep de hemelkoren op de wolken dicht te sluiten. Kom kind, vlieg veilig met ons…

er knagen voorwaartse stranden aan mijn kleine schelpenhuid, zo luid als tijdloos verzanden als hellevuren branden of groene weiden van mijn gemoed, ga ik op de vlakte langs eb en vloed met deze stroming mee er velt een avondgericht een doorschijnende zee van eeuwig bloesemlicht…

De afvoerputjes brullen. Ik juich: de vaat is weer voorbij. Het tafelzilver schittert me tegen. Alleen de vloer gromt verongelijkt. Er waren wat woorden tijdens de Maaltijd. Een opkomend stormpje. Het dreef naar mijn domein. De Gastheer sprak: 'Later vieren wij dit zaliger!' Boven mijn borden begon het te regenen. Daar stond ik: venijnig-luidruchtig…

laat je los, ga voorbij net als eerder weet te overzien, gemak jezelf keer om en deel alle twijfel laat je bevloeien met twinkelend water laat je verwaaien om lichter te zijn dan lucht en wolken keer terug naar de handpalm van het kind reis door een vergeelde atlas of herken hen die niemand meer kent ontleed de som der delen maar wacht…

beelden dalen als trage bezinksels neer licht valt door de bomen de poort scheidt het heilige van het profane de schaduw van het haveloze boompje op de tuinmuur het zonlicht dat miljoenen kilometers aflegde om het zielige boompje binnen enkele minuten te bereiken verzink in de verstilde eenvoud de transparante schoonheid van…

Verende passen en gedachten op een slingerweg in jonge zomerwind blaffen honden verte maar deren niet ik huppel dus groet het groen en lila met vurige harten blaas geel paardebloemmeel een epifanie van pluis langs Pinksteren in de late zon zal ik dansen…

Jij was weer teruggekomen had boodschappen voor Pinksteren gedaan en ik schonk een kopje thee goudgeel in een glas presenteerde daar een kaakje bij geurend naar volle graan Je keek me aan een beetje uitgezakt ik voelde dat je weer een klein beetje meer van mij genoot zoals van het weer…

midden in de zachte nacht van Pinksteren werd een kleine vlam gebracht, bewaker van het grotere geheel we dragen het, met veel en weinig tegelijk zien de sterren, wel van ver maar ook van oudsher heel dichtbij er klopt geen valse hoop hier in dat kleine hart van mij…

Na Pinksteren is ’t buffelen en kwijnen Tot aan de Top 2000 nooit meer vrij Maar met Louis van Gaal als roi soleil Gaan onze boys de zon steeds laten schijnen Wij vlaggen onze achterruit potdicht En scheuren juichend door oranje licht…

Weet men nog wat Pinksteren is? Ja, een extra vrije dag misschien Maar waarom, wat is de betekenis Veel mensen houden het voor gezien. Toch hoort men de kerkklokken luiden Die roepen een ieder om te komen Om jong en oud, om allen te beduiden Dat Gods Heilige Geest is gekomen.…