Alle inzendingen over Pinksteren zalving verkwikking

het sijpelt gestaag grote druppels glijden van de bladeren vallen spetterend op de grond geen schermen regen in woeste vlagen wind maar een speelse lichte waterval die je toch op een onverwacht moment drijfnat maakt met een grote plens hemelwater kent vele vormen van verschijnen voor mij mag het op pinksteren verdwijnen…

uit de samenzang van koren ben ik uiteindelijk geboren het is niet leuk een kind te zijn uit een zoveel gevraagd refrein ik ben het kindeke zo teer en fijn alleen mijn moeder had de baringspijn groeide op voor galg en kruis en wist in pinksteren mijn hemels huis vier nu uw eigen kerst in weer geboren worden klinkt halleluja…

Op sterrende ramen staan pinksterend de antwoorden van vallende vragen. Ondanks de kortwiekende maansikkel bereiken die meteoren toch mijn oren. Stil weergalmen luid in mij de vreugdeklokken. Gonzend doen ze konde van een blijde boodschap ...…

Door helder sprankelend stromend bronwater verkwik ik wat of meer door de waterval-muziek van Chopin Het afscheid van tante Lucy het bijwonen van de dienst is confronterend raak Ook zij heeft 't moeilijk met het loslaten van een leven zonder leeftijd Tranen ontvallen haar ogen maar worden opgevangen  door de glimlach van haar lippen…

de hemel huilt tranen met tuiten tuinvogels fluiten bij dit verkwikkend bad waterdruppels glanzen op een gevallen blad de wind wakkert aan en neuriet wat stilletjes wat verlaten op een droge plek in een streepje zonlicht schuilt een kat - zo welkom dit iets in het niets ervaren dat dit het is wat ik zo lief had…

in naar de hemel reiken dacht de mens met de toren van babel god te bereiken door verwarring in horen en spreken kwam men niet verder dan slechts halverwege god zag het falen liet in de pinkster zijn geest naar de aarde afdalen maakte met vuur alle tongen verstaanbaar zo werd zijn liefde door ieder gehoord en bezongen…

Wanneer aarzelende druppels verkwikken laat dan warme stralen bevroren wanen ontdooien als bloemen huiverig over de rand van de vaas het eerste licht durven begroeten pas dan zal gisteren vandaag zijn en verlegen verlangen naar morgen ga je mee douchen ?…

Lome lucht drukt zwaar; regen valt verkwikkend neer; damp schuift glanzend voort. Die eenzame ster, door stapelwolken omhuld, straalt onverstoorbaar. Ergens in de lucht klinkt, heel ver, zacht gesis. O, een zweefvliegtuig.…

Als Engelsen moeten blozen dan weet je: pink is roze Dus zie je ooit een roze ster 's nachts aan de hemel glinsteren dan kan het zijn dat ergens er een kind roept: het is pinksteren!…

Altijd op de 2e plaats wel extra vrij gevoel vaak de 1ste van de week maar in de schaduw van de eerste Paas-, Pinkster en Kerstdagen "The sunny site" maar met stip de meest relaxte "The funny site" 2e Paasdag 2e Pinksterdag 2e Kerstdag vaak betaald door de baas en dat betekent: UIT!…

Daar, tussen slag en stoot en op Pasen en Pinksteren, heb ik je gekust. Wolkenkus in sterrenhemel.…

Eén pinksterbloem had ik in mijn tuin onder de tafel rond Pinksteren, met madeliefjes en paardebloem. Na het knippen van het gras kon ik haar niet meer vinden. Gelukkig had ik nog foto's van velden pinksterbloem om die op facebook samen met een Pinkstergroet te delen. Toch had ik liever die ene bloem gestuurd.…

haar straling zo prikkelend verkwikkend en fel... ik mis haar echt. Ik heb afkickverschijnselen; "Cold Turkey", weet je wel...…

het versgebakken tarwe begeurt de rustig koele kelder die blij verwacht de vruchten van het land die arbeid van hun hand met pinksteren oogsten ze al: de belofte van hun lente-akker garen het kindergelach en merries worden door hengsten befloten tot deze meidag is weggegraasd en stil valt de nacht als zachte regen ze moeten slapen want…

gefocust door hun emoties de rest van de gezichten herinner ik me niet lichaamstaal completeerde woorden en zinnen die in blikken leken te beginnen ieder had zijn verhaal ik verstond zelfs de taal heel diep van binnen in een zacht samen zingen het zal de melodie zijn geweest die vele tongen beroerden en ons naar een zalig pinksteren…

naar waarheid nu wat-ie ervoer op het zeven heuvelen parcours hij had daar lood in de benen z’n kin zonk tot op de tenen afgeleid door muziek en schone zang bleven heuvels te hoog wegen te lang tot ‘n groesbeekse hem verschoonde zich tevens terloops innig betoonde verend schreed hij langs berg en dal men riep hiep hiep hoi voor hannibal…

Men weet niet meer wat Pinksteren is Ja, een extra vrije dag misschien Maar waarom, wat is de betekenis Veel mensen houden het voor gezien. Toch hoort men de kerkklokken luiden Die roepen een ieder om te komen Om jong en oud, om allen te beduiden Dat Gods Heilige Geest is gekomen.…

De zon schijnt en de vogels zingen voorbij mei Pinksteren komt naderbij het vreugdevolle feest van de uitstorting van de Heilige Geest voor al Uw kinderen o liefdevolle Mensen Zoon wij gedenken Uw belofte van de Trooster die in ‘t harte woon geheeld en rein ons zelf weer kunnen zijn dank o Vader Zoon en Heilige Geest…

Dit kan gezongen worden op de melodie van: "Zo lang er mensen zijn op aarde..." Zend Gij uw Geest naar al uw mensen, stort in hun hart een gloed van vuur, dan kunnen wij uw eigen wensen vervullen gaan, o Heer, dit uur. Dan zal uw vrede overstromen en heilzaam zijn voor al wat leeft, dan zullen ook de oude dromen weer leven gaan, en deelt…

Op de Ourthe peddelt spreken Mensentongen storten klanken Uit over de houten banken Vanwaar stil wordt uitgekeken Naar het ooit gegeven teken Waarvoor velen God nog danken Kerkgang begon af te slanken Dogma wist zich los te weken Pinksteren, vuur op mijn hoofd Felle zon op huid en haren Vlammen dansend op mijn kruin Heilig was de Geest…

Het kerkje aan het oog onttrokken Door vol geworden voorjaarstwijgen Bewaart geruime tijd het zwijgen Weet me een schrijfsel te ontlokken Sinds Christus op een wolkenwagen De hemelen werd ingereden Werd er voor wederkeer gebeden De mens was bang, terneergeslagen Wel is er kort nadat Hij ging Nog iets opmerkelijks geschied Tijdens een godsdienstoefening…

De Geest die werkt en soms voel je het en beleef je wat misschien allang onbewust in jou aanwezig was Verrassend De Geest die werkt en soms moet je gewoon je andere ik laten gelden, het masker af doen Ontwapenend De Geest die werkt waar mensen eerlijk erkennen te falen, niet af en onecht zijn Bevrijdend De Geest die werkt wanneer…

Na Pinksteren alsnog aan mij verschenen Vermomd als duif op een rood pannendak Verlaat en zonder zijn verzoeningstak Zo zwaar als lood, er was een kind verdwenen Het werd na dagen levenloos gevonden Nabij een huis geblakerd na een brand Een engel nam het zag ik bij de hand Wees het op bloemen en vertrokken monden Wees het op 't lijfje…

Laat uw Geest ons hart beroeren, laat er licht en vreugde zijn, vriendschap, vrede, mededogen en ook balsem voor de pijn die we allen toch ook dragen: pijn van onmacht, druk en kwaad, wrevel, boosheid, leed en rouwen. Wees voor ons de toeverlaat als we eenzaam moeten strijden, als we angstig zijn of arm; vul met liefde onze harten dat…

Geest die vuur en liefde zijt, breek benauwde banden; Gij die ons van angst bevrijdt, open hart en handen. Zachte bries die zalft en warmt, mensen doet ervaren hoe Gods liefde hen omarmt, vrede wil bewaren. Babel omgekeerd gemaakt: mensen die plots weten hoe Gods vuur ten diepste raakt, nieuw maakt, ongemeten. Geef ons dan weer sterke…

Zal een gedicht voldoende gewicht kunnen hebben om de weegschaal naar de goede kant te laten slaan? en dan meteen de vraag wat is de goede kant? om vervolgens weer met een wedervraag te beantwoorden; wat had je zelf gedacht? Ik schrijf mijn zinnen tussen hemelse woonsteden lieflijke gezangen rondom de reuk van zwavel en lelies…

Zieken genezen, bedroefden troosten, allen verkwikken. Een nieuwe visie van leven en van sterven en eeuwig geluk. Van pure liefde, die ieder zekerheid geeft van hoogste geluk. Onsterfelijkheid voor elke wereldburger en hemelzoeker.…

Strakblauw, zeegroen of grijs verwoestend of rakend aan het paradijs verkwikkend, helend of beukend op de kust een grillig monster of fenomeen van rust Een spiegel die een vlak slechts toont de blik daaronder die de snorkelaar beloont Uitbundigheid van kleur en leven verwondering dat ons dit is gegeven een zee van rust, een zee van tijd…

Als de wolken gaten gaan slaken, flink gaan gapen priemt de zon haar eerste stralen door het wollige wolkendek om daarna te schieten met warme hemelse zonnepijlen om werelds verkwikkende rode roos in haar bloemhart te raken waarop zij haar rozenbladeren ontluikend openbaart om vooral haar liefde voor de mens en natuur blootlegt.…

“Als haan zit ik hier niet voor mijn plezier. Beneden zie ik sensuele kippen, En eenzaam in een mand valt niks te wippen, En waaien doet het als de moord op Schier. Dit rest mij na een dag of drie onthouden: Een volle zak en ook nog strontverkouden.”…