Alle inzendingen over Pont-Uilen

het leven zo licht als de veertjes van een uil waait zo maar over…

Grijze nachttreinen razen als voortvluchtigen een uil kijkt angstig…

Vervallen kerkje braakballen op vloer biechtstoel Godsdienstige uil!…

Op een keer stond ik met mijn fiets voor het voetveer van Woudrichem nu schaterlach ik steeds meer bij de oversteek terwijl ik afrem het kost geen kapitalen maar die eerste keer zag ik op een houten bordje op de pont wat er opstond "heen motte betaole en weer weer"…

(sur le pont) tóch gek hoe een brug die in een stoffig verleden tot de andere oever strekte zoveel meer is gaan betekenen dan dat het als permanente verbinding tussen de oude stad en L'ile de la Barthelasse ooit zou hebben gehad lejo…

Het bos Het woud Hoe de mens zich daar voelt Is al eeuwenoud de elf en de uil Houden zich schuil Als je loopt in het bos Uit de chaos Van alledagen Van alles wat we najagen Het bos de uil en de elf Die raadselachtige momenten Zijn voor jezelf…

Maanlicht streelt de uil weerkaatst in scherpe ogen loerend naar een prooi.…

Laat me nog even naast je zitten op het bankje voor ons huis luisterend naar de geluiden van een naderende nacht hoor je hoe de uil ons roept zoals hij elke avond doet? hoe vaak hebben we gezegd zo elke dag te willen sluiten tot we beiden buigen voor de tijd hoor je hoe de uil ons groet?…

Bomen langs de berm groeien gewoon door alsof -- er niets gebeurd is.…

Eigenlijk werd die uil vroeger zeer geroemd, Oeroeboeroe werd hij toen namelijk genoemd.…

Pont des arts bezweek onder de liefde van zovelen. Miljoenen beloftes van wie ‘t gewicht verzwaarde, verdwenen onder water, de Seine kleurt roestig rood. Aan de oever werpt een man dagelijks zijn hengel uit. Hij vangt harten voor de wereld, zij verkeert in liefdesnood.…

De duif zit heel stil ver weg de roep van een uil een windvlaag steekt op…

mist was er vandaag hier in mijn straat een straat verder was de mist alweer weg wilde terugfietsen om nog even de mist in mijn straat te zien een soort terugzien had echter haast moest op tijd zijn en ben doorgegaan naar de pont maar op het water was die mist er weer opnieuw hoewel anders…

stap in een trein en sta op het perron voor je instapt zoals vele honderduizenden duiven tegen het dak het uitzicht over het water van het Centraal Station terwijl de ponten oversteken over het IJ voorbijgevlogen door nietswetende aalscholvers vraag je je af alles is hetzelfde of alles is elke dag anders en schrijf daar…

De kromme herfstmaan klampt zich vast aan een linde en sleept zich omhoog, traag opent de oude uil zijn spookachtige ogen.…

als luiken naar het verlichte donker waar de grond nog voelt als draagbaar van gras het laat je voelen zo de mens is bedoeld daar waar rust doet zwijgen en stiltes naar je neigen bind ik de ruimte aan sterrenpaden; een brug naar jouw gedachten langzaam valt de zwoele duisternis over de heide van verwachten het is de roep van verre uilen…

vier koppen steenuil donzen bolletjes in holletjes van pluimenbuik en bruine vlerk zo puik moederuil in de kuikenkerk liefdewerk wie zette dit ontwerp op scherp…

't was toen de uil zijn woorden braakte in domme wijsheid of niet dat de schaduw niet meer wijken wilde, zij haar verdriet als vleugels vouwde met het kind naar binnen zo niemand zag hoe klein ze was, hoe niets meer nog hetzelfde was - grote ogen liegen dus ook - en alles verloren van zuivere glans…

Meneer de Uil en zijn twee dingen. Hoor de Koekoek toch eens zingen. Wie is de kloekste in het grote dierenbos? Wie speelt het beste voor Sinterklaas zonder schaamteblos? Wie geeft meer uit dan die heeft verdiend? Wie maakt wit wat door de zwarte ravenkunst wordt bediend? De Fabeltjeskrant ging eens over politiek.…

op het esnaaps veer ei taag heen en reew…

De dagen slijten de jaren Duizenden schoenen het toneel Alles echter gecorrigeerd Nooit was het teveel Tijd heelt veel wonden niet alle Medici de meest van alle Daar zij dus voorhanden hebben Liefde voor hun vak 't Verdriet in dagen van de week Onuitgesproken geheimen Bigg'lende geharde tranen Stuit'rend tot de kern Gepelde…

De beste stuurlui staan aan wal: het management managet de informatie en de tijden, de schipper koerst tussen de overzijden maar of de spitsdienst vaart of niet is onbekend. De massa fietsers op de kade wacht gedwee vloekend een Amsterdamse krachtterm: GVB!…

op weg naar de pont ging de ketting er af van m'n fiets ik moest steppen als een kind om op tijd te komen op mijn werk en ik was zo kwaad dat die ketting er af ging zo kwaad op mezelf maar ook op de tijd die alles er af laat lopen oke, is toch mijn fout alles is mijn fout, zoals men zegt, ik geef dat ook toe maar ik verlang…

Je hebt de laatste pont gehaald, voorlopig. Vroeger ging die precies om middernacht. Nu gaat hij in het blauw. Is er wel water? Alles is echt, als straks de meerpaal kraakt, tussen het hard basalt het breekbaar oeverriet. Je daar een aankomst wensen. Meer maar niet. -------------------------------- uit: 'Op het droge', 1988.…

Traag en troebel stuwt de Seine nieuwe tijden voort Ook nu spellen dolverliefden verse dromen slaapt een brakke zwerver diep en luid lezen heren nors hun ochtendkrant laten hondjes mantelpakken uit Nu mijn blik opnieuw het water raakt waarin plataanloof diepbruin valt strijkt een hand plots door mijn haren zoekt zoete adem speels mijn hals…

Een dunne gifgroene slang Waaghalzen duiken Op de hoogvlakte Riemen van een herder Handwerk origineel Ik draag ze veel Egels wilde honden Sprinkhanen vreten kaal De adder mijdt de herder Een drachtige hond zoekt aandacht voor haar nest meelij doet de rest De rust verstoord door kermis in het dorp toch vredig en beweeglijk Pont…

de langzame woordenslijper slentert met plooien in de pantalon de Seine af de kerk voorbij maar op Pont Neuf spuugt hij de scheermessen op een hoop en veracht de revolutie en met gebruinde tanden doet hij de Eifeltoren roesten II.…

Een uil vliegt in dit licht als van een fee in alle stilte mee, met in de ogen zijn eigen gloed. Nu glijdt de aura heen, de hoge bomen schijnen weer gewoon van kruin tot voet, de uil beklimt een dikke tak, en glimt in de volle maan, de stilte blijft stammenrecht overeind staan.…

In 't oude bos, als duisternis wint van de zon ontstaat nachtleven Oehoe klinkt troosteloos door gebladerte loert de uil Een veldmuisje wordt prooi!…

Frisse lucht De palmen ontspannen zich Zacht licht van olielampen Een uil roept, de slangen- bezweerder fluit de manden open. Tumult in de bomen een vogelparadijs.…