Alle inzendingen over RUIM BEKROMPEN BETREKKELIJK

hoe het rijst, gekrompen tot eenvoud en zich kermend ten hemel roepend zich richtend tegen de wijzers van de klok het lid, een heet hangijzer dat onrust zaait en zich manifesteert tot de pooier van de teelbal, geen weg terug maar slechts bekrompenheid bij het wegebbend tij spreek niet van liefde als lust de emotie is die tijdloos…

Onder de stralende zon Een eindeloos ritueel Kist na kist na kist Van ruim naar wagen Gevat, getild, geschouderd Gedragen op gelijke wijze Kist na kist na kist Van ruim naar wagen Een fles rolt voorbij Rimpel in het ritueel Kist na kist na kist Van ruim naar wagen Nog zoveel te gaan De komende dagen Kist na kist na kist Van ruim…

De overste wil ruimslachtoffers sparen, Ze smokkelt kippen sluw van a naar b, Ze pakt ze in karton en sleept ze mee, Naar plekken zonder slacht en sloopgevaren. ‘Zit stil en rustig,’ schreeuwt Maria boos, ‘De Heer verbiedt het: pikken in mijn doos!’…

Hoor, wat kakelt daar? Snoeshaan, scharrelaar moederhen of kakelaar? Gekakel? 't is gekrakeel! van rottend vlees met veren Lamgedrukt, vergiftigd, overvoerd terend in urine, stront en kanker Netjes opgeruimd en afgevoerd…

Weg met die troep die oude jas, dat mooi bewerkte vest daar waar ik steeds mee hangen bleef steeds weer een lus, bij het passeren van 'n haakje opgeruimd weg dat ding, nu snel, foetsie dus dan kom ik bij die volgende kast zie daar van alles rechtstreeks hangen is dat nu echt of is het nep, goed gemaakt... slecht van stof, of was het dus…

Ondergaande zon verspreidt brede bundels licht door zwarte wolken; bomen gaan bescheiden schuil in voortglijdende schaduw.…

Zij is te moe van al dat reizen om haar heen, dus trek de jas die zij ooit was maar uit, ruim sneeuw, december wordt haar nieuwe huid. Begraaf de woordbijl, leg hem onder steen. Behandel haar met eerbied: niet. Ruim baan, en weet: Wie stilstaat kan ook verdergaan. ---------------------------- uit: 'Zwijghout', 2000.…

Er loopt een gif door de kamer. Stoppelbaard, grauwe nagels, vogelknieën achterwaarts geknikt. Het bleekt mijn dagen. galt mijn slaap, verslaaft het verlangen naar meer. Een vrouw heeft hier gewoond, haar geest in brand, de geur in gordijnen bewaard. een man alleen, bij leven vergeten, de hond aan zijn voeten tot maden vergaan. Ik schrob de…

Ruim het, het brengt liefde aan het licht.…

onbeperkt zijn houdbaarheid efficiënt tegen de gevel van tralies geschoven brengt samenvoegen dicht aan de fijne naden en verruimt vooral de gelegenheid, daar valt geen buitenmuur te betreuren om de in de armen gesloten dagen met nieuw verworven inzicht tegen aan te houden, het daagt van verre.. de opslagruimte, hoe bekrompen ook.…

Maar is ruim van geest en onderwijl het schoeisel zat. Hij kiest het ruime sop en vaart later als marinier op een fregat.…

leed is betrekkelijk anderen hebben het nog slechter sommigen tenminste maar we kunnen het erover eens zijn leed is geen lolletje ook weet je verdomd niet waar je het allemaal voor doet want dankbaarheid ho maar je kunt maar beter medeleed hebben met een andermans sores…

niets zó ondankbaar als 't schrijven van gedichten wat je schrijft is betrekkelijk goed voor het vergeetboek dus beperkt houdbaar mocht het je bedoeling zijn onsterfelijkheid na te streven vergeet het snel... niets dan fictie is het en dat weet de oude dichter maar al te goed…

er komen zeker dagen dat het mée laten stromen niet mijn koers zal zijn ik wil mij verzetten bij de eerste tekenen van ontrouw aan mijzelf zal de lucht betrekken krimpt de zon in mij zal ik moedig kunnen zijn niet schuilen in een bunker? de storm van verandering vraagt om standvastig zijn…

Een maffe figuur uit Helsinki, die altijd alleen sliep, maar kinky naar bed wilde gaan, kreeg een passende baan op een loveboat als mafketelbinkie.…

Mijn leeftijd verraadt Een onbemiddelbare crisis Ik solliciteer mezelf naar De uitkering die ik verdien Men zegt dat arbeid adelt Maar ik ben opgezadeld met de vraag Naar reeds lang verloren jeugd Werken is een deugd, dat wil ik graag Maar ja, deze meneer wil wel En krijgt geen enkele kans, Vijftig-plus krijgt een Judaskus.…

Zandbank wordt zee, en schepen varen uit het oog, het hart, van wie hen uitzwaait aan de rede, tot zij ook aan elkaar verloren raken Waar is zij, kapitein, is dit wel onze zee? Is dit opspattend schuim ons samen? Ik wil langszij en enteren maar weet alleen zeewaardige gebeden: blijf bij mij heer, de avond valt Ik…

De jeugd houdt niet van carrière maken: Een hoog salaris of een snelle baan Ze vinden er gewoon niet veel meer aan En van een fulltime job is amper sprake Waarschijnlijk worden Wouter en JP Heel trendy allebei deeltijdpremier…

Wat matig bevalt... Het willen bestrijden of liefdevol dulden? Een nieuwe levenskunst luidt: "Zoek strenge verdraagzaamheid!"…

Droomzon en aarde kruisen onder een geringe hoek. Het kan maar gedaan zijn. De stappen te zetten, in voortvarende onderneming. En te ondergaan het vallende doek. Halt! Stop ho. Waar zijn reddende engelen? Voor hen versaagden die, vooralsnog geen moeite getroosten, zich doch ledig laten welgevallen. De dag zij geprezen nog voor de avond…

De heuvel glanst in teer gouden avondlicht; een wijde den op het zacht glooiende veld waakt over ruig struweel, dat fijntjes welt, kijkt naar het verijlende vergezicht. Voldaan bloost de zon, moe van haar gewicht, geeft de stad zoele streling, die rust vermeldt, terwijl alles met schemerpaars versmelt. Daarin soezen verzonken werk en plicht…

Mijn hart heeft eindelijk gesproken ik wilde kwijt al die onrechtvaardigheid die mij is aangedaan Ik heb de moed gehad om het nu te doen mijn gevoel zegt nu hè hè het is voorgoed voorbij Weet je ik vraag me alleen af waarom Maar ook dat is voor mij voorbij Ik heb nu alles uitgesproken Vrijheid is belangrijk alleen voor diegenen die geen leven…

De hemelen vertellen Gods eer En overal Zijn heerlijkheid Het is te zien, wereldwijd Het is een wonder, steeds weer. Hij laat de zon ontwaken, elke dag Die alom helder licht verspreidt Ten gunste van heel de mensheid Dat iedereen er van genieten mag. Heb ontzag, want de Heer is rein Op Hem kan ik altijd vertrouwen Hij wil mij in liefde…

bijna ga ik of ben ik al weg nee, zoals ik zeg er is nog een reis te gaan langer dan de lange lindelaan het is meer vliegen over bomen geen oceanen, doch brede stromen wel te verstaan op weg naar de andere taal de mooiste maar niet te verstaan dat is een dubbel verhaal merk ik al doende ik schrijf mezelf weg de toekomst in, die ook achter…

Kleurloos als het zwartbont vee dat graast in vlakke bekrompen rechtlijnige weiden. Hartstochtelijk als motregen. Maar soms kijk ik omhoog en zie de roekeloosheid van Uw vluchtige wolken, gestegen uit de wijde zee waaruit men dit maatwerklandje maakte.…

Weigelia hij hurkt bescheiden tussen groter goed en alles wat hij doet is zachte bloemen geven om het even hoe de dag is of gemis, in het doorweven zelfbehoud in mijn tuin groeit de Weigelia, jaar na jaar nu hij de ruimte krijgt en ik hem -voorzichtig- binnen al dat grote, vrijheid heb gegeven heel zijn leven werd gedicht met het bekrompen…

Tijd is betrekkelijk kort. Ik word te vaak herinnerd aan vroegere tijd. Nu wordt het tijd, dat het eindelijk slijt.…

ontwaken uitingen van meningen bewaren de levende historie van wat altijd is ervaren lessen van het ervarene leven voort in de gedachten die als waarheid zijn gebleven wijsheid als waarheid genoten niets dan zelfreflectie in ijzeren moraal gegoten ijdelheid door de spiegel ontdaan ontkent deze ervaring dus kan het niet bestaan bekrompen…

ja ik ben los maar niet geslagen heb met regen en wind de straten geschrobd geen alledaags karwei maar later met de zon erbij veranderde het aanzien van de stad ben op pad gegaan mensen keken me aan of ze vuur zagen branden had mijn naturel aangedaan de schaamte voorbij in mijn geboortevel weg met kleingeestigheid en preuts bekrompen…

om je familie mee te ergeren je vrienden mee te imponeren wat ben je toch bekrompen. ruimdenkend ? (alles behalve) je bent - kreupel - in je denken ik hoor het je al zeggen ik val nu eenmaal op donker ha, alsof we dat als een compliment zouden zien…