Alle inzendingen over Red Bull

De rede van de dichters is niet de rede van de troon, de troonrede is van Beatrix de dichtrede heel gewoon, de troon zul je ons niet zien bestijgen, wij zullen immer met beide benen op de grond blijven, ook rijden wij niet in de gouden koets met een vierspan ervoor, wij doen het met de benenwagen, maar we gáán ervoor!…

als de vale dood grijnzend en kletterend bloedrode modder besmeurt met doodskreten en stank schokkend en ratelend kinderen verscheurt wolken zwarte vogels hakkend en plunderend het levenslicht verduisteren geschiedt ooit een wonder verandert dodelijke haat in liefde zullen we naar rede luisteren…

Dat ik je tegenkwam, je ontmoette Jaren lief en leed deelde, het is voorbij. Dat ik je vriendschap koesterde tot het over was, het is voorbij. Dat ik alle kleine geheimen met je deelde net als de grote tot je mijn ziel raakte toen was ’t voorbij. Dat we samen lachten en huilden emoties deelden, er niks meer te delen viel en…

Vanuit die visie meer tolerantie doet vergaren in een nieuw refrein, het hoofd en hart op het kussen van de nieuwe rede zal rusten, gebotteld in een fles, gevonden op de waterlijn.…

er moet een ratio zijn die dit alles regelt of op zijn minst veroorzaakt de vraag is nu of ik bedoeld ben of er bij toeval in verzeild geraakt dan weet ik of ik mij met de meeste hoogachting en erkentelijkheid gevaarloos voor het heelal er uit terug kan trekken…

Verdriet en pijn Waarom moet dit zo zijn Is dit je lot Een verschrikkelijke ziekte maakt je kapot De diagnose is gesteld Heel voorzichtig is het verteld Chemo om iets langer te leven Maar tenslotte ga je het toch begeven Vechten tot de laatste traan En dan moet je het leven laten gaan.…

De reden, ze lag buiten mijn gezichtsveld. Soms naderde ik haar. Dan weer verraste en ontglipte ze mij volkomen. Hoe kan er iets bestaan zonder reden? En wie bepaalt de reden? De reden…? Bestaat in een mysterie. Want in haar ontvouwt de liefde zich op een wonderbaarlijk manier.…

een rede Om ons een les in het leven te geven Goede dingen en slechte dingen op ons pad door het lot gegeven Om ons te vormen in het leven Vrienden die we uit het oog verliezen Na jaren weer onverwachts ons pad verkiezen Niks gebeurt zonder reden Het is de les des levens Door het lot aan ons gegeven Alles heeft een reden In het leven…

De dingen gaan zoals ze gaan Het gebeurt allemaal om een reden Maar om te weten welke dat is Lukt vaak niet in het heden Vaak duurt het vele jaren Voordat we begrijpen hoe het gaat Waarom het zo gebeurd is Welke weg je waarom inslaat Opeens gaat er een licht op Zie je de ware reden Die je naar je toekomst brengt De reden van…

teloorging in woelige nachten, waarin geweld ongezien kan toeslaan zijn de kreten om hulp oorverdovend de geur van angst kruipt in neuzen chemische wapens, niets schuwt de vijand om het licht voorgoed uit te doen wij nietsnutten staan aan de zijlijn kijken toe, vragen ons stilzwijgend af wanneer de zin van deze onzin wordt herkent en men de reden…

zon op mij, wind op mij, vrij de wereld en mezelf ervaren een meeuw doorgronden, haar aandacht voor gebakken vis, in een oogwenk de salto van de surfer in de verte voelen in mijn bloed, de mensen in en uit ademen, radslagen door mijn lichaam en windmolens aan de horizon het bewegen en veranderen in variaties van hetzelfde, geen reden…

Voor Aristoteles… Wanneer filosoferen naar de diepgang van meren peilt en gevoelens beheersen wil, sterft langzaam en tergend stil, een kinderziel zonder zich te verweren. Orpheus staakt zijn tocht en zoeken, Geen Euridike kan hem nog verzoeken.…

als ik jou redden zou uit een brandend huis een vastgevaren schip je redden zou van de jankende hond in zijn veel te kleine hok van verdrinking of bloedzuigende dazen en dwazen als ik jou redden zou uit een ivoren toren maakt me dat tot je bevrijder of zal ik je bezetter zijn als ik jou redden zou…

Daarom waar ‘t wel van noden, Dat ik mijn doorheid kwaad Met rede eens ging doden; Maar ach! mijn hart, wat raad? Geen dwang en kan afschrikken Mijn al verwonnen zin, De lusten mij verkwikken In mijn bespotte min. Die wijslijk niet kan delven Zijn zotte ijver snood, Die martelt, laas, zichzelve Met een langzame dood.…

Het middaguur vat kalm de trage tijd en weert de stenen schouw uit de ruimte waarin het is gebouwd het stapelbed onwillig en te hoog gegrepen is door de vierde macht vergeten om stil te zijn - heden nacht -…

De brug van de rede. De doden zijn niet dood, de levenden niet levend de tijd van het verleden, verkeerde lang in een ongeschreven verlangen, uit nood vermeden, verleert wat door een kind is geraakt, het leed als carrousel in een eentonig spel, de afgrond als ondiepe kwel,waar kraaien zich spiegelen aan hun verstand.…

Liefde is de reden dat ik ben, dat jij bent, dat wij zijn. Liefde is wat ons bij elkaar bracht en waarom we hier nog zijn. Liefde maakte leven. Liefde maakte alles. Liefde is de wereld.…

Verworpen in de strijd geen doel dat heiligt, ook ik heb mijzelf gestenigd, oneindig lang de tijd gepijnigd rollen vuurstenen aan om in hun mooiste uur tegen elkaar te slaan, vonken bloed reinigt de loop van mijn fossiele natuur voor een onbekende reden.…

enkel doel dat heiligt, ook ikzelf heb mijzelf gestenigd, oneindig lang de tijd gepijnigd rollen vuurstenen aan om in het mooiste uur tegen elkaar te slaan, vonken bloed zwijgen in de loop van mijn fossiele natuur herschikken de scherven in het spiegelbeeld in mozaïek van niet betreden wegen meestal voor een onbekende reden…

tijdsbeelden gepijnigd rollen de vurigste stenen aan om in de laatste uren tegenover elkaar te staan, vonken bloed en hoop die samengaan in de samenloop van eb en vloed van nog te verkennende structuren van een opkomende getijden tegengestelde richtingen op de uitgeslepen treden van de tijdstrap, nu nog voor een onbekende reden…

De reden is er één van raadsels, die iets verhult van de ware aard. Nimmer zal die volledig de waarheid spreken. Een mensenhand onthult bijna altijd slechts de halve kaart. Relaties worden vaak impulsief gesloten. Niet altijd doorzien zij de raadsels van die andere geest.…

Ik zal raden naar het straks, het verder weg, en ergens in het midden de reden van dit bestaan.…

Getijdenstroom loopt niet parallel met schone schijn, de waarheid lijkt stil te staan, kost kracht om tegen stroom en mening in te roeien, als drenkeling op door God verlaten kusten, te vondeling gelegd. Als wrakhout van de onmacht drijft mee naar open zee, de ervaring leert dat het doel en weg van wijsheid zich niet…

niet smoor het fijn stof in de kiem draai de CO2-kraan dicht red onze planeet, zo zijn er geen twee red onze planeet, dood aan CO2 ‘t is al hoge zee en dat valt niet mee alle hens aan dek, trek samen aan de bel dood de CO2, of jaag hem naar de hel red onze planeet, duw samen op de rem!…

Ik zit in een diepe put en kan er even niet uit komen Er is ook niemand die me kan redden Ik moet even rustig blijven Terug naar mezelf Terug naar mijn innerlijke kracht om eruit te kruipen…

Het restaurant van het BULL Eugenia Victoria Hotel & Spa in Playa des Ingles Smakelijk sfeervol smakken In een fraai Ingerichte ambiance Doch met Kletterende smijtende borden Op de grond vallend bestek Met pieperderpiep schuivende stoelen Kukkelende tokkende kinderen En een haastig kris kras door elkaar geloop Van de naar (vr)eten…

Pas te pas kwam hij maakte kredietcrisis voor Rommeldam door gratis geld in omloop te brengen dat ze met Bull en Super terug vingen…

De reden dat ik droom, De reden waardoor ik mijn hart volg, De reden waarom, ik deze relatie wil aangaan. Mijn middag, Mijn gedachten de hele dag, De reden waarom, Ik deze lieve dingen vertel. Mijn slapeloze nachten, Mijn ziel, De reden waarom, Ik mezelf niet in controle kan houdenn.…

Zie ze daar in net pak staan op eigen verhoging aangesteld hard ellebogen is wat hier telt die cursus hebben ze vaak gedaan Daarin cum laude geeft de waan dat een dure diploma iets vertelt of bakken bullen onschuld stelt wanneer ze over lijken gaan Lees de vette koppen pletten wanneer de score uit de hand wordt afgekat door schapenland…

Vroeger waren het altijd "oude" mannen Zwarte jas en hoge hoed Doorgroefde gezichten Ze liepen vooraan in de stoet De kist, te dragen op de schouder Een beetje eng, dat vond ik wel Onder die kist werden ze steeds ouder Geen stoere jongens, dat zag je wel Nu zijn ze verwisselt door studenten nog zonder Bullen weliswaar Onze toekomstige…