Alle inzendingen over Ritme Altijd

De eeuwige zee altijd in haar ritme. Golven bepalen zelf de richting. De vrijheid heb je er en soms lijkt het of de zee je wat wilt vertellen. Haar schoonheid, is van wezenlijk belang. Het is een realiteit, dat de zee je kan beïnvloeden in je gedachte.…

De koeien slaan hun staarten op het ritme van de klok kwinkslagen stokslagen klokslagen. Ding! De hagel slaat het koren op het ritme van de klok kwinkslagen stokslagen klokslagen. Dong! Dingdong klepel koeien bijen doen de was. Boeh! Gele bloemen. Boeh! Lekker gras. Zwoele bellen lila loeien uiers witte plas.…

in je zoektocht Iets wat je niet achter mij had gezocht Want ik ben een Marokaan Met snel stromend bloed Ik ben niet zo stijf Want ik bezit ritme in me lijf Peace!!…

Een beginnend dichter uit Nuenen Die kon nog niet zo goed rijmen Toen dacht de slimmerik Ik maak een limerick Maar met het ritme kon hij ook niet zo goed overweg…

ze lopen een vreemd ritme armen en de pas zijn asynchroon maar in het warmen van hun handen bloeit lente heel gewoon…

ik waste mijn rode hart wit ik vulde de ruimte met verlangen dat op het ritme van mijn adem diep binnenin me brandde…

mijn hart slentert de dagen voorbij het heeft geen ritme en ijlt zich naar de nacht alwaar het beddengoed een schijn van rust creëert nu maart het voorportaal van de lente heeft geopend, het leven zich groent aan de wetenschap dat het maar kortstondig zal wezen huist er in mij een klaaggezang dat alle driften die ik ooit bezat nu als…

Maar voel ik dan het ritme, hoe gelukkig ik dan ben... Dan vloeit het glad en soepel, als een gestadig stroompje, uit mijn pen.…

De wind doet mee met het ritme van de zee kalmpjes golvend brengt ze het water naar het zand van het strand De zon doet mee met het ritme van de wind en zee als kristallen nemen de golfjes haar schijnsel mee uit zee naar het zand van het strand De wind gaat over in onverschrokken woestheid de kristallen moeten ruimen voor uit elkaar…

bladeren dansen op het ritme van de wind, aangelicht door de zon, wachten zij op het juiste moment om te schitteren, vele pirouetten te draaien voordat ze zachtjes landen zullen, in de schoot van Moeder Aarde zes jaar later dansen nieuw geboren bladeren op het ritme van de wind, wachtend tot het juiste moment zes jaar geleden spreidde…

mijn hart tikt sneller dan de tijd door mondig opgewonden zinnen en ademloos opnieuw beginnen ben ik het ritme even kwijt…

De zee ongrijpbaar in beweging eb en vloed in kleur blauw en groen maar in een cyclisch ritme beroert maanlicht de golven…

golven breken stuk op de kust, de bloedbaan breekt in het kloppend hart bloed stroomt als de zee, in mij in ritme van het leven…

waar ruisende regen aarde proeft zullen bomen bossen vogels fluiten op het ritme van tijd in eeuwigheid…

Onzichtbare kracht Streelt lentebloesem Laat haar dansen Ik kijk met Gevoelens, in mij Golvende gedachten Worden zichtbaar In het ritme Wat mij beweegt……

Ik hou van poezie maar begreep op school nooit iets van metrum en van ritme van jambes en hexameters maar terwijl ik het niet snapte hield ik van poezie voor altijd…

Meegaan in het ritme van mijn hart Kan het kleiner worden wanneer het rolt? Kleiner en kleiner, totdat het niets meer is. Bijna niets, want het blijft altijd Kijk of het vierkant van mijn hart getroost kan worden Gekoesterd worden in het ritme Het wil zo graag rond zijn…

Ritme, muziek en enthousiasme hebben je beet genomen. Als jij danst ben je één viering van een wijdse wereld van kleuren, blijheid en schoonheid. Want er is dan geen controle meer maar enkel spontaniteit en intuitie.…

ik waaide met wat woorden hing er een wimpel bij we zwaaiden of het zo hoorde zomaar een gedicht van mij met een fris applaus dat voorzichtig doorzichtig werd verwaterde tot handgeklap dat nauwelijks warmte gaf in een toch opwindend ritme ontdekkend dat is het…

Voorbij nacht van zwoele omgang zacht hijgt in ons nog hartstocht na van ritme dat wij vonden in gekuste liefde dat door zinderende ochtend blijvend nieuwe dag ingaat voor komende nachten en dagen.…

overgave mooi doch zwaar aan het ritme van het leven kent geen maar slechts beleven als ik daar op kan vertrouwen en niet door de waan word bestoven pas dan ben ik in staat te geloven…

Hol klinken mijn voetstappen door de nacht Geen mens die op mij wacht Niemand bij mij aan mijn zij die het monotone ritme kan doorbreken Geen stem die mij begeleidt door de tijd, heel even...…

Elis Regina en Tom Jobim in Aguas de Marco Elastiek in ritme op één gedeelde adem De stem een lichaam in een tedere dans…

het ritme van de rust regeert in rillingen van warmte twee kloppende harten slechts gescheiden door wat huid we ruiken nog naar elkaars zweet…

Mijn ademhaling ging met haar ritme mee. De climax zat in haar zucht van verluchting. Dat hij alle koffers in de achterbak kreeg.…

Het ritme van de aarde Balanceert op een Uniek evenwicht Van licht, lucht en leven, Van eb en vloed Van zon en maan Van dag en nacht. We hebben maar één aarde, Die op dit moment Naar de Filistijnen Wordt geholpen Door het mensbeest Met zijn onstilbare honger Naar meer, meer, meer.…

Af en toe leer ik het ritme van de regenpijp kennen. De wind blaast ze naar mij toe. Een tapdans van kleine indrukken. Donkere wolken geven gevoel een ander geluid. En als het licht komt sta ik onder een waterval van opperste bezieling.…

voor de rurale ogen van de regen verberg ik het ritme in een gedicht van luid naar stil op alle wegen gerechtigd door mijn zielsgewicht verberg ik het ritme in een gedicht en wat ik stervend heb gedragen gerechtigd door mijn zielsgewicht naar de overkant van vele dagen en wat ik stervend heb gedragen het daglicht dat verloren ging naar…

zo geven wij ons over aan het ritme van het moment dat door samen onmiddellijk wordt herkend en door even in de scheppers voeten te treden het heden verleden te geven…

dans mijn liefste dans het ritme van muziek rond en rond in cirkels wij samen voor altijd dans mijn liefste dans en breng mij liefde ik ook voor jou…