Alle inzendingen over Ruist de melodie

Er ruist een zachte roffel door de blaad'ren Der populieren aan de zoom der weide; Zij tromm'len aan hun ranke takken blijde De zomer te gemoet, die stil komt naad'ren. In de elzebosjes aan de kant der sloten, Doorgeurd van honingklavers en kamillen, Hoor ik de lentewind zijn liedje trillen Met lang-gerekte, zangerige noten.…

Vandaag opnieuw beluisterd wat gisteren opgenomen is, woorden zinnen van jou en mij, en zelfs hele gedichten, jouw aura gevangen en die van mij, zit nu in ons bot Geprobeerd om de vlekken op jouw huid te hertalen in hoe toekomstvoorspelling zich vervullen laat, de symmetrie van links en rechts uitgedrukt in evenveel, want het hart maakt het…

er lag een rouwkaart in in de gang ik las de schuingedrukte regel bovenaan buiten en binnen raakten elkaar aan alles sprak voor zichzelf ik was thuis…

bamboe ruist net als regen in stille straten geef mij maar bamboe…

zwart water rimpelt de regen ruist daarover met kille druppels…

Het blad der bloem, ruist de takken tot de kern en stuift mijn kloppend hart…

het schelpenpad trekt me dwars door zand en duinen vredig ruist de zee…

)))))))))))(((((((((((((((( Het ruist, suist of piept maar het komt niet van buiten binnen nooit meer stil…

[Haiku] verlaten bospad slechts door herfstwind betreden wat ruiste, knispert…

nu ik schelpen raap schroomvallig gebogen zacht ruist zijn stem zoeter…

Wilhelmus van Nassouwe, Hij maakte Nederland. Hij bleef zijn land getrouwe; Ons open lage land. Uw rozen van oranje In Hollands volle grond; De vrijheid zonder franje Die ieder hier vond. Wilhelmus van Nassouwe Die delen aaneen bond, ’t Schild waarachter ik kan bouwen De dijken temmen de zee. Dat ik dankbaar mag blijven, Mijn hart steeds…

brullende passie ontstijgt de waterspiegel waar riet zachtjes ruist [haiku]…

Een zachte wind waait de hof ruist, vol van luister woorden als lichtjes.…

riet ruist langs de kant blond boven donker water dat onrustig klotst…

een wandeling in de zomer met de zon in je haar zoele warme wind die ruist door bomen zal het er nog van komen dit jaar ?…

ruist in de schelp van weelde en van klanken als zoete druiven aan de ranken klaarde de nevel van ‘t heelal waarvoor we de Landman danken…

ik heb lang met huid en ogen de melodie van het zonlicht genoten met wind als ultiem dirigent die de diverse smaken van natuur mens en universum uitstekend kan traceren en weet welke wolken de bak schaduw moeten bevolken voor een net andere melodie…

ik heb lang met huid en ogen de melodie van het zonlicht genoten met wind als ultiem dirigent die de diverse smaken van natuur mens en universum uitstekend kan traceren en weet welke wolken de bak schaduw moeten bevolken voor een net andere melodie…

Klank je woorden in een melodie Laat de passie kleuren als een symfonie Je vingers spelen elke noot op mijn huid en brengen mij tot een heerlijke extase Fluister zacht de melodie in mijn oor Laat mij zweven op je wolken van klanken Vul je akkoorden met warme woorden en neem mij mee naar jou liefdestempel Klank je woorden in een melodie…

er is een noot die jengelt om een melodie van wie het witte doek dat nog steeds wacht op streken van de Brood ineens is er de vlam die vuur ontsteekt en Brood weer leven deed in verf op de kwast klinkt melodie die op papier de noot en componist maar steeds vergat…

Ik weet nog moeder vroeger als ik de slaap niet vatten kon omdat de regen aan de ramen ruiste de avond door de kamer liep dat jij kwam zitten bij mij en zacht een liedje zong totdat de slaap begon te knagen aan mijn ogen en dat heel traag een droom uit klanken steeg die ik nu nog kan horen wanneer de regen ruist en jij weer bij mij zit…

Soms ruist de zeewind mee.…

ik weet nog moeder vroeger als ik de slaap niet vatten kon omdat de regen aan de ramen ruiste de avond door de kamer liep dat jij kwam zitten bij mij en zacht een liedje zong totdat de slaap begon te knagen aan mijn ogen en dat heel traag een droom uit klanken steeg die ik nu nog kan horen wanneer de regen ruist en het mij lijkt of jij…

San Marco ruist in de bladeren weer een concerto 4 maart 2020…

Wij zijn op weg naar Bethlehem, wij komen van het veld. Een engel straalde in de nacht en heeft groot nieuws verteld: een Kind geboren in een stal en toch de Koning van 't heelal. Wij zijn slechts herders, arm van geest, en zoeken overal. Wij lopen hoopvol door de nacht, de wind waait kil en guur. Maar zie daarginds, daar staat een ster, vlakbij…

zacht zuchtend, de wind zomersterven ruist vredig stilte tot stormen hergeboorte wemelt rond afgevallen bladeren…

De wind ruist door de bomen Als ik wandel door de graven Een ijzige kilte omkleeft mij Vele lichamen zijn hier begraven Geslachten die mij zijn voorgegaan Liggen hier in een serene stilte Het leven hebben zij doorgegeven Nu begraven in een zwarte kilte De wind ruist door de bomen Als ik wandel in het verleden Op de stenen lees ik hun namen…

Het schemert, en Waar 'k peinzend langs de golven ga En peinzend naar hun ruisen hoor, Ruist al hun vloed mij schuimend na En wist mijn spoor. Het schemert, en Waar 'k wijkend het getij beleef, Ruist het getijde op mij aan En wist wat 'k in mijn hart beschreef - Wat 'k heb gedaan.…

De zee ruist, bruist. Golven spatten uiteen, bedekken mijn gezicht. De zilte smaak, van tranen, van water. Herinneren mij later, van wat eens was geweest.…

Laat ons samen God nu danken op dit mooie Pinksterfeest. Zingen zullen wij in vreugde om het komen van de Geest. Mocht Hij ons de liefde geven voor wat God geschapen heeft, onze harten dankbaar stemmen voor wat ergens ook maar leeft. Vred’en vreugde, moed en eerbied, alles wat in zevenvoud mensen samenbrengt in vriendschap, ons steeds…