Alle inzendingen over SPEL VAN TIJD

je vertelt me liefde ik kijk je aan je woorden heb ik niet verstaan maar zie je lippen vochtig je tong likt zacht het rood ik wil me niet bewegen ben als de dood om jouw magie te onderbreken praat maar met je handen speel het spel dat tijd vergeet ontdekken heet en altijd samen wordt gespeeld…

zullen spelen de tijd staat stil in dit perspectief zal je me nooit vervelen…

ik heb mijn blokken gepakt zij waren netjes gelakt na een speeltijd vol butsen en krassen vroeger wilde ik groter en hoger stapelen en meer tot het fout ging die laatste keer het bouwen was afgelopen ongebreidelde groei uitgesloten het spelen voorbij tijd voor echt leven belangrijke zaken maar ik kan het niet laten blokken zijn…

boven water blinkt een witte boot het zeil schiet groot de hoogte in, zijn giek verstart door windloos snelheid zoeken onder hoeken in zijn koers verschiet de zon in vlekken op het meer maar elke keer verlangt de schipper weer dat zijn klipper knopen telt het spel der tijd vergaat allicht toch ook een keer voor deze held…

je haar piekt niet meer nu het herfstig is gesneden in een schitterende mêlee van lichtend grijs en het nog zomers opgelichte blonde bruin het is de nonchalante val die vitaal jeugdige krachten genereert volume geeft en in haar speelse eigenwijze tijd wat kleine lieve stukjes hemel presenteert waar donker dekkend uit dichtbij…

Vanmorgen zag ik jullie spelen, het speelgoed met blijdschap delen, er werden soldaten en tanks opgesteld, het kleed stond vol met speelgeweld. Geheel opgaand in jullie spel, geen tijd, eten alleen heel snel, om daarna weer spelen te gaan, hoe kunnen we de vijand verslaan.…

Ik droom de dagen van weleer als in het heden De dagen onbezorgd van jeugd, geluk en spel Toen tijden onbekommerd om de toekomst streden Gedachten aan zorg en last waren niet in tel Ik droom de wereld geschapen in zijn eenheid Met menig hemellichaam en sterren en maan Die ongeschonden door menselijke domheid Als ‘t paradijs vol bloemen en…

gedachteloos in spel jouw tijd lijkt al geweest je hobby is helaas voor anderen geen feest geen avontuur van aarde water vuur ravijnen diepzeeduiken en tonijnen zelfs vulkanen zijn te duur maar onrust roept het ongeziene wenkt naar onbetreden land kom ga mee geef mij nog eenmaal weer je hand…

Fietsen, steppen, rolschaatsen, verstoppertje spelen met de jeugd van toen, ach wat zouden we het nog graag in beperkte mate overdoen. Maar fietsen, tja dat gaat niet meer, steppen dus ook niet rolschaatsen kun je wel vergeten, dat wordt 'm ook niet. Knikkeren, nou ik kom nooit meer overeind, dus dat spel is bij voorbaat ondermijnd.…

Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur ik lach om het kind, kijk verder naar het spel van wind en wolken. Dan ineens zegt het kind: Oma....hoe moet dat als je een engeltje bent? Stel dat dan die wolken er zijn, dan zie je ons nooit meer, da's niet fijn!…

jij ziet wolken maar het weer kun je niet duiden bos kent voor jou geen bomen meer je kon ze allemaal dromen zit te spelen met de tijd terwijl vandaag al door je vingers glijdt nog ben je vriendelijk maar de achtergrond donkert onzekerheid wij zijn vrienden ook al weet je onze namen niet blijven bij je voor altijd…

Soms mag het druk beramende heden zichzelf verliezen, afwachten _ lui en loom, is dan toeven onder een pruimenboom vol zoete vruchten; schaduw koelt tevreden. Binnen de wortels huist het verleden, verschijnt telkens als een springbron van stoom: door het lover ruist een natte luchtstroom, herinnert aan eens genoten, geleden... Verfijnde…

Een hand? Een tijger? Tacoschelpen? Tanden? Een buffel? Vuur? Een wiel? Een flink stuk rots? Een bowlingbal? Een schep? Een grote knots? Álles vind je hier gekrast in deze wanden! Wilt u tekenen voor dit aanneem’lijk bod? Weet u wat, meneer? Ik koop de hele grot!…

Geef me het antwoord op de niet gestelde vragen; de opgehoopte hunkering van nooit gestold verdriet. Geen zichtbaar einde tunnelt naar de einder en slechts onnozele kinderen zien nog een opening die nooit werd gedicht. De vraag staat nog open nu de woorden ontbreken die kunnen omvatten het ont-hoopte verlangen naar een zinloos gedicht…

Tranen vol wensen vullen de fontein met de lang verstreken treurige melodieën die het orkest in lente zachte symfonieën als liefdevolle compositie speelde en zo ieder deed verbleken Verlangen nam af toen het spel de tijd spoedig voorbij liet gaan over de tokkelende snaren ooit zorgvuldig beroerd in het verleden totdat liefdevolle…

ik heb vannacht gedacht verder dan kozijn niveau ik betaalde voor een zonsondergang hield mijn hand niet op de knip ooit schreef ik in mijn dagboek ik heb mijn langste tijd gehad de wens om zee te zijn spoelde af en aan toen schreef ik in mijn dagboek: ik heb mijn langste tijd nog niet gehad nu ik aan de grens gekomen ben de grens van…

kiezen samen spelen. Wie altijd moeten winnen, spelen het spel niet meer. Worden vanzelf verliezers. Zijn roemloos afgegaan.…

TIJD tijd is als water krachtig, transparant tijd is als vuur machtig, dominant tijd is als vrijheid ongrijpbaar, beperkt tijd is als een bloem fleurig, verwelkt tijd is als licht helder, pijlsnel tijd is als het leven oneindig, een spel…

Je zoenen zijn zoeter dan zoeter dan honing en ik vind je mooier en liever, liever en aardiger nog dan de koning. We gaan samen liggen een eind hier vandaan we maken van takken van takken en blaadjes een vloer en een dak, dat was onze woning, of ik was het tuintje en jij was de tent daar gingen wij wonen en blijven en horen o rep je mijn…

Drieduizend jaren terug blikken het kind maakt geen gebruik van allerlei speelgoed maar houdt zich bezig met wat stokken en stenen die verbeelding en daadkracht schappen om zich voor te bereiden op zijn verre toekomst met werken en denken van een volwassen mens weer in het heden gezamenlijk zand scheppen al zingend en huppend in…

alles mag los spelen duikelen en buitelen nog even buiten en straks is het donker nog even buiten wie niet weg is wordt gezien spelen laat ons nog even spelen er is tijd nog even tijd en dan naar huis waar het eten staat op tafel…

Het verschil in tijd is troost voor dan later. Balsem voor verscheurde ziel...…

ze spelen het spel van de zon en de maan wijzen alle vierentwintig het klokje rond om beurten breken ze de kring en laten zich gaan totdat het weer tijd is voor de morgenstond…

Ik zag een kind spelen in de zon! Het keek zo blij, van zorgen vrij... De ogen straalden het was verdiept in het spel. En wenste de tijd terug, dat ik weer zou zijn zo blij als dit kind.…

de tuinen en daken schijnen sprookjesachtig wit kunnen je vertellen wie er zoal is langs geweest. het sneeuwtapijt laat sporen na een roodborstje en de kat ze kunnen het niet ontkennen dat ze er even waren... de kat lag nog te loeren het roodborstje zag ik wegvliegen een gebeuren, een verhaal spontaan ontstaan... in 't wit van de natuur…

Leyla huppelt, springt en danst, haar gloeiend gezichtje glanst, haar zingen een melodisch joechjachen, wedijverend met uitbundig schaterlachen. Leyla komt aangewaaid, druk gebarend, armpjes, hoog uitgestrekt, vragend, haar lichaam fleemt, ze is duidelijk moe: “Vang me Tito lief, alsjeblief, pak me, toe?” Haar glinsterende blauwe pretoogjes…

De kus, een aai 't wordt routine vergeten de passie, er is geen tijd het spel ervoor, het spel erna het is verleden tijd. Dan plots, de kus weer gemeend het liefdespel vertrouwd de heftigheid wat minder er is weer tijd.. we zijn oud.…

Op het dorpsplein voor de kerk spelen grijsaards jeu de boules, werpen één voor één de bal naar de but met veel gevoel. Urenlang staan ze te spelen met een ingespannen smoel, tot het tijd wordt om te eten, dan laten ze de boules de boel.…

‘de tijd is een kind dat met damstenen schuift en het spel bepaalt’ was dat maar zo heracliet je maakt me blij en bang…

's Avonds verdeelden wij de aarde. Krijt gaf de grenzen aan van republiek en koninkrijk. Ver weg lag Alkmaar, hier was de wereld onder handbereik. Hier werd de oorlog aan elkaar verklaard. We sprongen met beleid van land naar land. Als een de strijd gewonnen had begon de werkelijkheid. Dan kwam de loods. Geur en gevaar. We roken hout en hars…