Alle inzendingen over Stad

waarom vertoefde ik hier twee nachten heb ik gedroomd in het inner van uw stad mijn woorden geparkeerd in het uitgehongerde hart stof heb ik gezogen pas toen heb ik je aangekleed met mijn poëzie mijn Friese pelgrimstocht door je straten in het begin zul je wachten maar nu ik weg ben zal je aanvaarden dat mijn tweetaligheid ook…

er bewegen mensen in de geschilderde stad het papier wacht geduldig op een nieuwe streek van de verdwaalde kwast naast een onbekend bed en groene bossen schaamte onder een strak gestreken lucht beamen in dat stille verdriet tranen die de verf verdunnen…

Het was haar laatste uitzicht op de stad En stel nou eens dat zij ooit terug zal komen: Heel Amsterdam zal anders zijn dan toen, Alleen die ene boom is nog steeds groen.…

Tweede maandag van de maand, geen alarm in de stad. Als enige signaal, worden wij dag na dag nat. (Regen al op peil van hele maand.. 8-12-2007)…

de politie klopte aan de deur, ik deed niet open, reed met een sirene op m'n hoofd door de stad, had de tijd van m'n leven, geboeid bleef ik zitten op de stoel waarin ik zat, met de koningin door Den- Haag heen.- ze durfde me niet te zeggen dat dit geen droom was.-…

Opnieuw de nachten vullen met dromen hoog in de lucht vertrekken vogels richting het zuiden Het noorden blijft rood op je rug gloeit het vuur nog na koel vertel alles nog eens In de schelpen hoor je de smaak na alles morgen wordt vandaag verlicht zijn de aders van de stad…

je stad, je club, je vrienden. Een groot hart voor de zaak en je collega's. Wat een trouw aan familie aan kind en vrouw Trouw aan minstens 11 maar wie ben jij bij eeuwig eerst een ander verloochen je toch eigenlijk jezelf…

Het was de laatste dagen kwel en kommer In alle kassen van de glazen stad Want ook de wetenschap wist nog niet wat Precies de makke was met de komkommer Van vreemde smetten is hij nu bevrijd Dus is het straks gewoon komkommertijd!…

De velden, bossen, dorp en stad Zijn achter mij: de zee Is voor me en lokt en troost mij wat Van wat mij 't land misdeê. Zij ruist, zij lokt ; zij trekt, zij deint, Zij murmelt: mee, kom mee, En als uw voet op 't land u pijnt Wees dan een golf in zee.…

Natuurlijk gaat niets boven deze stad, maar heeft men 't met fantasma's niet gehad?…

de tijd is uit zijn kracht gegroeid door haast en wacht de dood zet magere jaren om door langer leven zo komt de zeis ondanks flink wetten niet aan zijn trekken zij gingen hand in hand van stad naar land maar tijd laat nu de dood verrekken…

Zweedse ijsberg Met innemende Blauwe ogen Onder je blonde Haar - in Zweden Geboren en getogen, Nu Drachtster zoals Alle anderen die In de Friese stad Geboren en getogen zijn Jij leerde mij Dat het Zweeds Fro gebruikt Om te zeggen Waar je vandaan komt…

Op een plekje in de stad onder professoren met een kat. Ergens in uw buurt een eindje hiervandaan?…

als een vrouw in je armen ligt en jij in haar armen wil je haar terugzien voor altijd of was het iets van die ene ochtendschemering overal de gebedsoproep van de moskee terwijl zij een gebedje sloeg wat ze deed ergens diep vandaan die gebedsoproep toen over de sluimerende stad in dat ochtendlicht, en zij Fatima in Fez,…

De wereld is van de libelle in zonlicht van de verdwaalde stad bij de vijver van de spiegelbomen zoete geur van zomerse heimwee in het regenwoud van het stadspark bij het eenvoudige burgergraf en jij die altijd in die jas zit die je bij me bracht in de nacht toen stilte ons kwam beminnen introvert, onder het lachen van de maan.…

Zij is het kloppend hart van onze Stad. Zonder stroming is ze als een spiegel zo glad.…

van de stad naar het platteland het is maar één dag reizen hiervandaan de woorden ze zijn anders hier in het dorp zoals de zaden overgeleverd aan de genade van windvlagen waterstromen warmte en kou liggen ze op de plek waar ze ooit zijn beland niets raakt zoek alles blijft anders hier…

we zagen hoe het licht op de gevels viel hoe de schaduw in een zachte dans de zon verdrong hoe vogels in stilte afdaalden we zagen hoe de zinkende stad in het water wegkwijnde laat me jullie meenemen mompelde het water met de hand voor de mond…

mooi Alkmaar: ferme stad die werd ontzet waardoor ons land zijn vrijheid heeft herwonnen. de Spanjaard dacht: was ik maar nooit begonnen, dit taaie volk houdt niemand lang bezet al zoekt hij Lebensraum in Oekraïne, ook poetin zal straks ‘spanjaardachtig’ grienen…

Zie ze lonken naar de stad die gevels koestert waar de koningszoon schuilt in een nis klaar voor een beet in een haak. We gluren gretig naar de wenken Vergeten dat dit een verdoken val is want de zee strikt...laat het stof zwenken in haar onderstroom, tot diepere lagen.…

Ik lig hier op een grasveld tussen drollen Ik lig hier op een grasveld in de stad Ik lig hier op een grasveld in de stad tussen drollen En ik luister naar het als een waterval bulderen in de verte Naar het als de donder donderen langs de horizon en ik bedenk mij: "Het is donderdag vandaag" Terwijl de auto's en de treinen, bulderen…

Er waart iets door de stad wat precies dat weet geen mens, maar er waart iets door de stad en weet je ik heb een wens, ‘k wil weten wat of er waart Er waart iets door mijn hoofd, wat precies dat weet ik niet, maar er waart iets door mijn hoofd en weet je ik heb een wens, ‘k wil weten wat of er waart.…

De Duitsers lopen door de stad. Ze pakken de Joden op. Dat moet, dat moet van Hitler. Want zij zijn anders... Volgens hem. Jood, een stempel in een paspoort. Jood, een ster op hun kleren. Jood, iemand die zogenaamd anders was. De Duitsers lopen door de stad. De Duitsers lopen door de straten. Ze komen dichterbij. Iedereen is bang.…

lopend door de stad zie ik vele ogen uitgeblust hoopvol of met mededogen zie ik ogen vol verdriet en zij die de liefde kozen gevuld met bloeiende rozerode rozen er valt zoveel te lezen en men beseft het vaak niet zie ze radeloos – het niet meer weten ook zij die ’s werelds hart met hoop verwarmen en blijven omarmen zie sommigen het niet…

het IJ leeft, woelt en kolkt van kracht, de bovenlucht is vol wind, scherpe wolken, bolle, blozende zeilen verrukken het publiek, stoer en statig veroveren tall ships de stad, stilschuimend, ingetogen, glijden ze voort op de adem van al lang vervlogen tijden, een golvend eerbetoon aan prachtige schepen, bemand door Russen, Zweden, Noren,…

Op een dag zei ma mij wij gaan samen naar de stad Verbaasd keek ik haar aan en zei wat. Wij hadden geen moeder dochter ding Dus dit was een echte vergissing. Maar goed samen op pad met de bus Wellicht denkt iedereen het is mijn grote zus. In de stad werd mijn uitje ruw verstoord Want ik werd uitgespeeld en uitgehoord.…

Onmiskenbaar troont d'Olle Grieze Hemelwaarts vanaf de Oosterstraat Vertrouwd gezicht voor mij, al moest ik kiezen Voor 'n stad waar thans de Westertoren staat Geliefde Grote Markt en Zuiderdiep Gedempt de weg waar ik zo dikwijls liep…

het rode truitje het diepe zwarte water de witte lotus er is wat met haar te praten of fluisteren ze tegen de ruiten op de rotonde de dikste vrouw van de stad voorrang op de fiets iets in mijn ooghoek de wind ratelt de ruiten beweegt schaduwen het haar van mijn lief geelbruine treurwilgen bijna tot de grond…

Labyrint van rails ijzeren ijsbanen de erven van de stad. Chromen bellen blinken een zonnestraal maakt de lange schaduwplat.…

Het zand was er zwarter dan elders Klaprozen waaiden als gensters uit ijskoude asse omhoog Verdwaald in die granieten stad voelde ik onder mijn snelle stap zielen knappen als scherven Doorheen glasgordijnen zerken staarden korstmospupillen mij na ------------------------------- uit: 'Pritt.stift.lippe', 2004. -----------------…