Alle inzendingen over TROTS

Wees trots, wees trots, wees trots. Alle zielen van de wereld roepen mijn naam, en eens zal ik ook naar hen toe gaan. En dan weet ik, en niet voor even, ik heb mijzelf het leven gegeven.…

Ik ben trots op U, heel trots van (h)ART(e) gefeliciteerd!…

Eens mocht ik plaats nemen in het plantsoen Prachtig gelakt mijn voeten in beton gegoten In de eerste zonlichtstralen glom mijn bruine kleur Trots kwamen de eerste mensen zitten op mijn schoot Eens mocht ik plaats nemen in het plantsoen Mijn uitzicht was adembenemend zo mooi Prachtige bomen aan de waterkant Trots liet ik mijn schilderij zien…

Je lijkt zó transparant Uit helder glas gesneden Toch is dit je buitenkant Je lijkt onaantastbaar Je lijkt zó wijs en groot Uit alle vraagstukken weet jij het antwoord Toch mag niemand bij je binnen Je lijkt hierdoor de macho, de held Je lijkt zó transparant Uit helder glas gesneden Toch kom je op een dag Jezelf ooit eens tegen.. Je…

Stevig en trots beschuttend de vruchten die jij droeg.…

Verbaasd, verdwaasd Wat gek en raar en o wat trots Te gek om waar te zijn Hoe waar kan het nog worden Alsof ik goed genoeg zou… Of kan ik het dan toch zijn? Zou ik het dan echt kunnen? Of ik goed genoeg ben Of dat ik het kan worden?…

waar het ochtendlicht tinten achterlaat in de resten nacht kraakt het eerste leven barsten in het bestaan vol trots en zekerheid wiegt je naam in de wind van het bestaan, je bent nu en even twijfel je nog heel even maar langer. een seconde, meer was het niet…

wat zijt gij trots? Ziet gij ’t zwaard niet opgeheven Van de strenge Engel Gods, Dreigende u de slag te geven? Schat noch rijkdom kan u niet Van een snelle Dood bevrijden, Die gij voor uw ogen ziet, In dees droeve en vege tijden. Nu u God nog leven gunt, Beter u, terwijl gij kunt!…

Vecht voor deze drie en als je het hebt verlies het nooit Laat het niet afpakken de meeste van ons zijn het al kwijt En een ander aantal is het aan het verliezen Dit zie ik om mij heen gebeuren Maar geen gewoon verliezen meer ontnemen ervan door wie? het systeem? de mens erachter? "Een menswaardig bestaan." laat me niet…

Hoge golven slaan daarop kapot die stormvloed heb je overwonnen, slechts ik weet, hoe moeizaam je toen bent herbegonnen niemand die nog met je spot ze kijken naar je met ontzag naar jou mijn kind, die rots mijn zoon, zo'n kei, mijn trots.…

Even slikken, omdat het moet, leg mijn trots wel even neer, 'k hou me sterk, en hou me goed... maar inwendig doet het echt enorm zeer.... Ik weet gewoon niet wat ik wil, en maak me daarom ontzettend kwaad... is iedereen om me heen bedenkelijk stil, en ik vraag niet eens om goede raad...…

Inkt zet zich in krullen op het wit strepen en puntjes volgen ik kijk op en ben trots want zomaar opeens staat daar jou naam.…

Als noorderling voel ik mijzelf reusachtig En loop ik met mijn hoofd trots in de wolken: Van allen die de aardbodem bevolken Ben ik het langst en wel eeneenentachtig. En was ikzelf niet zo bedroevend klein Gemiddeld zou ik dan nog langer zijn.…

Wat zich in geest uit, aan genegenheid wint dié vriendschap is mij lief en wordt door zuiverheid getint. Het leven als mysterie, met haar kan bespreken kent in diepste zin, geen aanwijsbare gebreken. Haar begrijpen steeds weer de moeite loont om schrijdend evenwicht te laten rijpen beloond en steunt op de pilaren van een inzichtelijk…

Verdonk vraagt spullen van haar achterban Wat paperclips (dan houdt het bij elkaar) Een afvalmand (die komt wel vol, nietwaar) Een gummetje, een stoel, een koffiekan En heb je een partijprogram? Of twee? Ach, weet je wat, stuur die dan ook maar mee…

De deur afwerend met een stalen slot gesloten was de dag, dat ik daar voor je stond. Grimmige grendels hadden alles stevig vast versloten verbitterd verscholen was de voor mij vijandige grond waar elke blijdschap steeds bleek uitgesloten daar men geen licht, slechts schemerduister vond. Ik wilde juist van daar vertrekken naar elders…

Je bent één, bestaat een jaar, Ik schrik als ik naar je staar. Hoe snel groeide je naar een ik? Ogen die intens opzogen, Maar van vragend ombogen, In een zelfverzekerde blik, Present en opgetogen. Maanden worden nu jaren, Terwijl ik maar blijf staren. Praten lijkt haast overbodig, Lichaamstaal doet al verkeren, Toch blijf je het proberen…

Hoofd hoog geheven, trotse blik Schrijdend met veel bravour Niets verhullende kleding aan Laat iedereen in zijn hemdje staan Geen schaamte geen verlegenheid Hier ben ik, Zie me staan ik ben aanwezig En verklaar mij Dan ook vogelvrij.…

Mijn hart slaat als een schip in nood en ankerloos op drift geraakt schuwt mijn dood die ter lande werd geplecht toen ’t zwijgen me verried en boze tongen het lichaam wilden vierendelen doch slechts in daad want het gericht die mij van ’t leven wou onthechten sprak geen vonnis over mij als parvenu die het sterven aanbad met orgieën en iconen…

zou nederigheid mij op de knieën krijgen ik die leef van hovaardij denk dat ik u schoonheid bied door woordjes op een mooie rij zinnen met mystiek geladen waarvan u de kracht moet raden conclusies die ik formuleer ze als waarheid presenteer ik ben niet beter dan mijn lezer vergeef mij ook de schijn mijn enig doel is alles…

Als een loofboom in de herfst, Zorgen die van mij afvallen. Stilstaan bij mijzelf in de winter, In kou, stilte en rust. Kracht terugvinden in de Lente, Opnieuw beginnen, nieuwe kansen ontspruiten. De zomer is van mij, Ik mag er zijn, als een zonnebloem, vol kleur en kracht.…

Weeg zwaarder dan kip,haan of eend God en hemel hebben mij een fraai ogend verenkleed geleend Waarin ik kan flaneren anderen de ogen uit steek Menig pauwe-vrouw wordt -bij mijn schouwspel- een weinig week Van mijn kledij mijn tooi bij dag en...nachten Zij kunnen van mij spel en ernst verwachten Ik zeg dit met gepaste trots…

Over de zee, aan het westelijk strand, Ver van mijn Hollandse duinen en velden, Sterkt gij mij, krijgszang van Nederlands helden, Zing ik u, lied van mijn land! Eens waart gij leuze van oud en van jong; Veel werd gewonnen en veel ging verloren, Sedert ge in de ure van strijd werd geboren, 't Volk van den Zwijger u zong! Machtige stem tegen…

De 123 ramen van het cruiseschip trekken voorbij Roodgrijs roestvrijstalen tramlijnen wijzen naar De eindbestemming van mijn trots; Desillusie, verdomde onzekerheid Alle hoop overboord: Reddingssloepen van de Costa Deliziosa Worden ingezet met TomTom Naar wijzer worden in 5 dagen.…

Trots blijf ik royaal.…

Een trots voor de volgende generatie. Het vereenzelvigen met vergane zielen.…

Ingetogen huizen aan stil bosveld bewaren arbeidslustig verleden, dat hier bestendig toeft, steeds tevreden; zijn boodschap blijve in elke tijd bewaard. Een helling onder stugge struiken vertelt: "Wie mij met denkend oog wil betreden, heeft zinnen, waarin rustig wordt gestreden, is op dolen, meer ontdekken gesteld." Wilde meertjes, ruig…

Vlaandren, o welig huis waar we zijn als genoden aan rijke taaflen! - daar nu gloeiend zijn de weien van zomer-granen die hunne aêmende ebbe breien naar malvend ooste' en statig dagerade-roden, de wijl de morge' ontwaakt ten hemel en ter Leie -: wie kan u weten, en in 't harte niet verblijen, niet danke' om dagen, schoon als jonge zege-goden…

Kom niet onder hoge bomen, die klein zijt en niet groeien kunt, wie alleen een haastig dromen een ontrouw denken is gegund. Zo wie loopt op losse voeten heeft lichte last van hart en hoofd. Taaigewrongen wortlen moeten hem binden die in kracht gelooft. Zie, de bomen ruisen, leven, slaan streng hun zware schoonheid uit. Blijf daar…

Van de ooit trotse eik rest slechts nog brandhout, de laatste storm werd hem te veel.…