Alle inzendingen over TWIJFEL

Zo laat laakt de zon het droom verwelken kinderstemmen, voldoende geroezemoes en groentesoep gesmokkeld met twijfel het schip gevoelens vaart nu het innerlijk kind langs de herfstbomen naar novemberhaven waar tussen roeiboten, een vreemde visarend groene ogen in droom bewonderd falen in het zadel van de cowboy in de wind onder wolken, zon…

De kou werd uit de lucht gehaald door een stapje verder te gaan; naar eigen zeggen vormde zij, zijn menselijk schild; daar kon geen twijfel over bestaan. Hoe twee mensen langzaam aan elkaar verknocht konden raken, dat zou hem niet overkomen.…

Ergens aarzelt het begin met twijfels, droef geaard en het woord dat ik bemin klinkt nogal laf, misschien bedaard keer ik mijn rug tot eizinnen als de ochtend in regen valt ‘t paskonijn ontbijt verknalt vertel ik chocolade dat ik zelf in draf gesmolten raak ’t kruis verandert in een draak eigenlijk aarzelt ook het einde maar dat…

Van binnen word ik verscheurd door twijfel wat mag ik vasthouden van het verleden???? Wat moet ik loslaten voor mijn eigen bestwil???? Ik voel de snijdende pijn van verloren jaren, van misleidende dromen.........…

ik weet dat ik de kogel niet meer kan ontlopen ben gewikt en gewogen goed bevonden voor het kerstdiner heb alleen de bruine ogen van een ree ik kijk ze aan zie ze staan in twijfeling weet mezelf een dartel ding zal onschuldig naar de bosrand wijken ze lijken doelloos weg te kijken maar komen in het donker terug om niet het sterven…

Zonder twijfel is er geen onrust geen dapper moment om de droom te verkennen jouw avonturen woekeren als onkruid ze vergaan niet, blijven dapper zonder kerk, of economie, bestaan daarom plak ik je vast aan de nagelmaan, mooie vrouw in schemerjurk van ochtenddauw ik vertaal het fladderen van jouw ziel met mijn eenvoudige lichaamsbeweging…

‘k zag ganzen die niets weten van het vergassen ergens verder een zwaan die wist van zijn eenzaamheid want zij was tot stof vergaan en ik, ik verpoos in twijfel in mijn gehucht van beton en spijt het leven kent de schreeuwers, propaganda van de rechtse kant - het links is de hoek van de schreiers, de weters van het heelal – mijn god…

Buiten is het somber, grauw Ik zie het door het ziekenhuisraam Ik moet binnen blijven Vier weken maar liefst Dat valt niet mee Weg vrijheid, tot ziens blijheid Ik kom er uit Uit de chemokuren Uit de dipfase Uit de twijfels En uiteindelijk: ja dan eindelijk uit het ziekenhuis Door de sluis van de afdeling Door de gangen Door de voordeur…

Langs het raam, door condens beslagen, lopen figuren als vage schimmen achter hun schaduwen aan hersenspinsels vervaagd en vertraagd vanuit een troebel verleden waar het niet was wat het leek waar de waarheid geen werkelijkheid is en de dagen in twijfels aan je voorbij razen en de nachten in nevelen van een onwerkelijke…

hij zit er mooi, de kraai op het gras in een tuin die niet de zijne is een schaduwveeg later vliegt hij op, dropt zijn ballast in de luid tjilpende heg en gaat vervolgens vastberaden pikken in het vuil van andere vogels achter zijn borstkas kruipt onopvallend een modderbruine tuinfluiter het lijdt geen twijfel van alles blijft iets…

Als twijfel je wanhopig maakt omdat geloven niet meer gaat en waar je ook gaat op zoek geen stem van God die je roept hoe kan Hij een mens zo verlaten dat zelfs de afgrond gaat gapen en als je er ongemerkt inglijdt en Zijn hand je niet vastgrijpt en de nacht je volledig toedekt Zijn stem je ’s morgens niet wekt -zal Hij dan toch ergens staan…

een onorthodox gedicht schrijven is een beroep doen op je fantasie alles wat oubollig is overboord gooien je te buiten gaan aan alles wat je voorheen zó vreemd leek mag er dan iets geks ontstaan dat jeukt en schrijnt dan kom je in de buurt raadpleeg bij twijfel een sentimentele gek één hij geeft je inspiratie of twee hij slaat…

Ik voel onvoorwaardelijke liefde groeien, Liefde, die mijn bange twijfel overwint. Wat onvoorstelbaar leek wordt werkelijkheid.…

ze komen meestal na mijn dromen passioneel, met lichte regenvlagen ik stel mezelf wel duizend vragen waarom moet mij dat overkomen er speelt een film in mijn hoofd die wordt steevast weer herhaald door de losse stukjes onvertaald worden hartverlangens uitgedoofd zijn zo'n dromen dan bedrog of komt de waarheid aan het licht twijfels en…

wonden die gutsen, golven die lonken gieten twijfel in een vaststaand besluit: het moet hier uit, dit schip is gezonken.…

mijn hoofd, kranen spuiten spontaan herinneringen over mijn voeten Kikkers springen uit het bad Wat zo gewoon leek staat nu te demonstreren en houdt me wakker Gooit de ruiten in Ik schuil achter de vitrage Schaduwen slaan de trom Ze wonen op straat en verklaren me schuldig Ik ben niet meer veilig voor de strakke gezichten en de twijfel…

Als volle zinnen zinvol zijn, De lege antwoorden zinloos lijken, Dan slaat de twijfel wel eens toe In mijn kleine leven Heb ik meestal geen antwoorden gekregen Zinloze woorden De stilte die dan zal komen, Ongevulde bladen Afgevallen bladeren, Onherkende paden Netwerken die stil vallen, De zender die begint te sputteren, De ontvanger…

Of is de dood gewoon mijn laatste gedicht en blijf ik achter in elk twijfelend licht ?…

Verliezen Opnieuw Twijfels en pijn Onzekerheid Waardeloos Huilen Steeds verder gaan Weer verdwalen Verschuilen Verlangen Opnieuw Sterk en krachtig Zekerheid Idealen Bestaan Jij mag er zijn Hier ben ik ‘k Ga met je mee Groeien Steeds vaker Je naam in de zon Geen vluchten meer Heldere schaduwen Zomers licht Een geschenk…

Ze kan geen complimenten geven geen uiting van bewondering haalt met -nou én- haar schouders op tuit haar lippen tot twijfeling. Is het afgunst en jaloezie vindt ze 't mooi of verfoeilijk, laten blijken hoe je iets vindt dát is toch niet zo moeilijk.…

Je moeder heeft je gevonden toen je in het trapgat hing voorzichtig maakte zij je los en droeg je naar beneden Wilde je iets uitproberen misschien, in je spel of was je levensmoe de twijfels zullen blijven Je zou pas twaalf worden aan het eind van de volgende week maar niemand zal ooit je laatste momenten kennen Vaak kom ik haar tegen…

vergelijk en kijk of alles nog op mijn laatste update lijkt zie meteen verschillen in vorm en kleur een vreemde geur is het wel mijn wereld die ik heb gemist of heb ik mij schromelijk vergist het bestaan dat ik heb opgebouwd bekend en zo vertrouwd in vergelijk zonder realiteit er wordt gezegd dat buiten maar projectie is ik twijfel…

Jouw overtuiging overtuigde mij twijfelen mocht niet meer Daarmee zou ik je tekort doen en doe ik je lieve hartje zeer Ik zag de beperkingen voor me en negeerde constant mijn gevoel Alles beter dan jou mis te lopen dan maar liever "op mijn smoel" Nu alweer enige weken later voelt het echt zo vreselijk goed Weet nu ineens weer hoe het…

Wat is geloven anders dan doen alsof de liefde zeker wint, al is er haat en ergernis, twijfel en vergrijzen. Wat is geloven anders dan doen alsof dit grote, machtige bestaan ten dode ten slotte toch nog zal verrijzen.…

Ik wil je iets schrijven zonder angst iets puur vanuit mijn hart Van alles komt er in me op maar niet echt duidelijk nogal verward Beelden spoken door m'n hoofd en verbuigen pijnlijk al mijn zinnen En dat maakt het oh, zo moeilijk om mijn verhaal hier te beginnen Een kort briefje lijkt me voor nu zonder twijfel het allerbeste…

zij rondde heel makkelijk haar woorden door een subtiel touche in de adem die vocalen hun volheid gaf nadruk lichtte op in de begeleidende blik die even twijfel aangaf zonder bedoeling met schrik haar kleine side-passes gingen altijd gepaard met een innemende lach die vooraf al goedkeuring had in haar scala van lichaamstaal…

Natuurlijk kun je twijfelen over dit maar waarom zou je nu alleen blijven? Omdat je niet zeker bent van alles dat gebeurd maar ik kan ook straks nog worden afgekeurd. Het lijkt zo makkelijk en simpel toch wil je niemand voor het hoofd stoten nu is er een kans om eens samen te leven mijn vraag is enkel of je dat echt geen kans wilt geven.…

Er zal geen twijfel tussen ons bestaan: met jou kan ik het leven voor altijd aan.…

Steeds weer, onzekerheid wanneer raak ik mijn twijfels, nou eens kwijt?…

Hoop heet mijn eiland geen twijfel aan het bestaan het kwaad kan er niet komen want het is te ver hier vandaan maar de zee ruist er verlangen naar een toekomst die nog is al het moois dat ik kan bedenken geen gedachten over gemis de rots raakt het vertrouwen in de woorden die hij mij zegt betere tijden zullen komen de doem werkt hij weg…