Alle inzendingen over Tand Best

Ik zou best voor je willen zingen van middernacht tot morgenlicht Met je willen praten over dingen met mijn lippen tegen jouw gezicht Ik zou je stevig kunnen omarmen terwijl ik stilaan voor je charme zwicht Jouw kilte zachtjes kunnen warmen met mijn ogen steeds op jou gericht. Op een dag doe ik het.…

Zo je best doen dat de onderste steen boven komt en toch tevergeefs. Zo je best doen dat de kinderen wijs worden en toch tevergeefs. Zo je best doen dat het licht mag doorgang vinden en toch tevergeefs. Zo je best doen dat er iets verandert en toch tevergeefs. Zo je best doen dat de glimlach terugkomt, niet tevergeefs.…

maar het beste was voor jou niet goed genoeg...…

Het is zo fijn als jij me verwent Met je stralende aanwezigheid Want als je er even niet bent Voel ik een leegte die ik niet ben gewend En dat gevoel raak ik liever weer kwijt Het voelt zo goed als je dicht bij me bent En zachtjes fluistert in mijn oor Vlinders komen op dat moment Daar ben nu wel mee bekend Maar ik had het nog nooit gevoeld…

een beetje windig in de tuin waarin ik overdreven bezig luim lagen herfstblad ruim rest van voor de femel winter uit de lange border flinter ik zie al wat van lente ginder…

Ik wil de beste zijn in wat ik doe. Ik strijd, ik ijver, ik betwist, maar ik word zo moe. Ik faal, ik val en geef op. Ik wilde graag de beste zijn. Ik val en ik sta op. Met tranen, want vallen is niet fijn. Vallen dat doet pijn. Ik vecht, ik strijd, ik blijf worstelen. Ik wil een keertje overwinnen. Ik struikel, ik val, ik faal.…

Het zijn de beste onder ons Die vroegtijdig gaan Die zelf niet meer willen Die in ons systeem Oplopen tegen een te harde strijd En over gaan tot een Vroegtijdig afscheid Zijn het niet de wonderschonen De meest integere En de meest romantische Onder ons Die het afleggen tegen De hypocrisie Daar door heen zien En beseffen Dat het niet…

glijdend de nacht te gemoet een kampong vol ellende Geschreeuw angstkreten en gillen doen ons motoren heimelijk stillen twee politieauto's zien wij staan het is weer zo ver om toe te slaan Onder schot door een medeagent verkrachten zij kinderen en meisjes moeders bang voor hun leven weggerend The Black Harleys achttien man sterk tot de tanden…

Een lading die bestond uit vlees en bloed De vrachtwagenchauffeur ging er vandoor Een droom van vluchtelingen ging teloor De zeis van Magere Hein maaide verwoed Hoe leg je mensensmokkelaars aan banden? Die vraag blijft alsmaar op mijn lippen branden…

Men eist daar oog om oog en tand om tand En houdt zo een geweldsspiraal in stand Die volgens mij ook nooit meer wordt doorbroken. Of roept toch een verstandig iemand: "Stop, Straks zijn de ogen en de tanden op!" Driek van Wissen…

Zonder haar geen dicht of lofakkoorden En gaat je status als dichter naar de maan Maar als je haar belooft je best te doen En je wat meer in zult spannen Geeft ze je pardoes een dikke zoen En ben je als dichter weer een week onder de pannen…

Een vijand is vergeven We wachten wel De nachtwachters Op een waardige vijand Oog om oog Tand op tand We lopen samen op de rand Van een afgrond,diep en zwart Dat is het lot van de vijand Oog om oog tand op tand Er is wel degelijk iets aan de hand.…

Ik herkauw de liefde, keer op keer, tand op tand. Ik verbouw de liefde, steen op steen, onthou de liefde, warm op koud, ik versta de liefde, eens te meer.…

Een gruwel documen- taire van jewelste, beste buiten- landse film of een gouden kalf, en die leeuw met bloed aan z'n tanden, maar daarna weer onrustig in de kooi heen en weer lopend, dreigend als altijd en zichzelf, bewaakt hij z'n territorium weer. Met een happy ending dus.-…

Met hand en tand Verdedig je je eigen kant. Ik wil er wel voor pleiten Tijdig van je af te bijten, Als je het maar goed plant. Hand en tand Gaan dan hand in hand.…

tegen me zelf en ik zink In een zee van onzekerheid Verdergaan zonder toegift kan niet meer De golven zijn te hoog Ik verontschuldig mezelf tegen mijn ziel Voor het gevecht dat ik heb geleverd Voel me euforisch En gewurgd door de angst van de afwijzing Ik kan niet meer wachten Ik explodeer van emoties Dus zeg ik haar Eu… mond vol tanden…

Hef aan, mijn luit, Want moeder zegt: de tand is uit! Laat dreunen nu de wanden! Eerst gaf Gods gunst het lieve wicht De adem en het levenslicht, Nu geeft zij 't wichtje tanden. Tromf, triomf! God dank er voor, Want moeder zegt: de tand is door! Nu lof en lied verheven! Geluk nu, kind, met spel en zang!…

zijn welbevinden hangt af van de staat van zijn gebit staat elk stukje brokkelwit nog wel in het gelid of zijn er deserteurs of verbergt het zich achter wat geel wat bruin of zelfs een beetje zwart? hij maalt er wel degelijk om - hier knarst het soms tot 's ochtends vroeg - behalve als hij tandpijn heeft dan hangt zijn bek verzuurd door…

Zijn tandeloze mond zal, eenmaal, tanden moeten; 't zal woorden spreken; 't zal, 't zoet wichtje, eens, wel ontzoeten; 't zal wakker worden, en, gewassen, meer als eens, zijn ogen wassen, naast de bronnen des geweens.…

niemand acht sloeg op mijn offerande ik wilde vuur ontsteken met mijn stok geen vonk sloeg over, elke poging strandde tot onverwachts het rookgordijn optrok en ik, uit as herrezen, me vermande je overbrugde afstand, nam de gok en alles was in overvloed voor handen mijn dorst heb je gelest, je gaf je mok ik zette in je zachte vlees mijn tanden…

Z'n tanden zitten in de weg.…

Ik heb mijn kop verloren, geen been om op te staan, moet op de blaren zitten, met mond vol tanden staan. `k Ben bij de neus genomen, en ook een hak gezet, een oortje aangenaaid, krom gelachen van de pret. Ook heb ik niet een schouder, waar op men huilen kan. Maar wel iets in mijn maag gesplitst, `k word er zwartgallig van.…

Maar voor ik iets zeg, tel ik even tot tien, want een zingende zaag laat haar tanden ook zien. Psalm 96:1…

Hij kon maar moeilijk kiezen Tussen al die tanden en kiezen, Dus gingen veel gebitten voor altijd verloren. Maar om op dat kiezen te letten, Moest hij er wel zijn tanden inzetten.…

Mijn tand zat los, ondanks dwangmatig gefriemel met mijn tong, bleef hij mooi zitten waar hij zat. Nog net aan het laatste velletje flubbert hij vaster, hij wil niet weg, is aan mij gehecht. Toen een elleboog, niet expres, van zusterlief, tand in wasbak en in mijn mond een gapend gat.…

vrijgevochten tanden bijten zich vast in de nek van de vijand het vlees smaakt nergens naar toch spat het bloed op mijn witte blouse het vuur spat uit je ogen en brandt mij geheel terziele dood aan de liefde van mijn woorden want jij hebt mij nooit gehoord…

Een onkiese tandarts uit Wiesmoor Zei: als ik een keer naast een kies boor Dan is dat niet fijn Het doet even pijn Maar wie daarop let is een kniesoor…

nog krioelde het leven bewogen vervaarlijke poten stonden messcherpe tanden op de voorste rij kende testosteron geen enkele genade het was ik of jij maar waar vroeger het zwart reptielenbloed veelvuldig zichtbaar was overheerst nu het vurig vers rood na een zeer pijnlijke dood dat zijn historische romans het bleke licht…

Zijn tanden spraken delen van een boek de goedzak etaleerde woord voor woord in stijf geperste lippen als een doek zijn zure zinnen bleven ongehoord Geen reden om te huilen, zonneschijn genoeg, hij zag zijn zelf gemaakte wrok de valse hoop verborg zich in een klein gebleven hoek en tikte met de klok Hij houdt zich groot, met wijsheid en…

schittert ontstaan in licht van verlangen opent een mond witte kristallen gloren daarin sprankjes hoop passen en meten een hechtere vorm gedragen in de verorberkom tot op zonnewende kaatst het licht in lach over en weer buigt een prisma verleden tijd keert witschijn om in eindigheid vlakken getuigen van slijt in gele…