4093 resultaten.
zonderlingen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 155 soms kom je ze tegen
zonderlingen die enigszins
uit koers zijn geraakt
zo ook de man in Holten
die overdag steevast aanwezig is
op het tweede perron
met de abri als zijn domicilie
mijn gemoed weet nooit goed
raad met zulke mensen...…
Ten hemel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 937 Ik verklein, in minima gehuld
ik zinspeel op zilte lucht
waar het treft in zaligheid
waar handen raken, in geduld
En ieder lam gaat tot zijn slachting
het raakt mij nu, die zwaveldamp
blaas mijn déjà vu vol nieuwe dichtsels
als plaksels op mijn nieuw behang
Naast mij ligt de dwangsom
in voleinding zinnen slepend
waar niemand teder op de…
koude tenen
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 401 je stilt dagen van winter
en geeft me onwennige
kinderogen
bindt bitterheid
aan alle lege uren
nu dood sneeuwt
op koude voeten
de meisjesjurken, de lippen
gedragen, ongelezen
bij iedere gebroken vinger
en nu het donkere huis
de verte meet
zie ik door muren heen
de oude stenen in
mijn te kleine bouwdoos
jij kust me
maar maakt…
op tenen gemaakt
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 284 ik
kijk
omhoog
en omlaag
om de leugen te vinden,
de ontrouw die de waarheid draagt
boven de deur en zo naar je voeten
maar de afstand, uitgestrekt
in een huis vol gangen,
gooit woorden
vele malen
los
elke vlakte
wordt vochtig en ruw
uitgesproken, de onomkeerbaarheid
ik kan falen
en uit het raam springen
maar het noodlot is…
de geringste
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 947 zie mijn pink
aangevoerd door
de kleine nagel
als schild
terwijl mijn
geringste teen,
in deze, ter
rechter zijde,
ook wel de
minste vinger
aan mijn voet,
kneuterig is te noemen
en door verwijdering
van een eksteroog
genadeloos gevild…
Draaien
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 399 de waarheid draait en vraagt
kromme tenen naar een reden
maar stomme tenen zwijgen
een steen ligt zelden alleen
en net als een stomme teen
kan hij geen reden bedenken
de waarheid als een kromme
op zoek naar bestaansrecht
in een voortschrijdende
waarschijnlijkheid van
stenen en tenen…
Ge-wet-en
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 109 We hebben altijd al geweten
dat de wet niet mag overschreden
We hebben altijd wel gezegd:
bij wet verboden, zogezegd.
Je geweten, is iets anders
heeft met wetten niks van doen
toch zouden er wetten moeten wezen
die zouden zeggen: naar eer en geweten:
Heb ik de wet nooit overtreden,
maar:
mijn geweten, daar weet geen mens iets van,
vandaar…
Waar ik was
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 74 jullie heb ik niet gezien
daar diep in het zuiden
wel heb ik lang in de oude wereld
als verdwaasd vertoefd
werd zogezegd gedwongen
om veel in mij uit te luiden
dat vroeg om actief verzuimen
in het heersende ritme
van de verslavende gewoonte
het was de overdadigheid
opgeslagen in hoofd, hart en ziel
die mij verplichtte te ordenen;
de…
Holle mens
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 212 De holle mens
Rent
Vliegt
Holt zijn eigen
Virtuele leegte
Tegemoet
Holle mens
Hollend ontdaan
Van elke menselijkheid…
Over merg en been
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 144 De tijd leunt tegen mij
En ik ben niet bezweken
Tegen mijn botten schuurt hij,
Holt mijn beenderen wat uit,
Schuurt het bot en krast
Tot een doorbraak
Komt het niet, want
Het merg blijft heel,
Het wordt niet aangetast…
klokgetik
poëzie
4.0 met 11 stemmen 1.563 Wat holt ge uitzinnig over 't leven heen,
Dat kleine veld, mijn streven toegezeid!
o Stalen handjes! gretig, één voor één,
Neemt ge elke vreugde mee, die mijn zijn verblijdt,
En trekt ten lest mij onder de aarde – alleen!…
het meisje en de vogels
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 688 achter bakstenen muren
toeteren van ongeduld
want tijd is geld
en terwijl alles
om haar heen
het hoofd verliest
blijft het meisje
met de vogels
die eten
uit de holte van
haar kleine hand…
zware vracht
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 316 sterk
dat is ze
zo wordt verteld
en de dagen dan
van vertwijfeling en angst
zelfstandig
zo leeft ze
dat wordt gezegd
maar de hunker dan
naar zijn goedkeurende blik
evenwichtig
is haar kenmerk
zo wordt gezegd
zou ze zich verbergen dan
in de holte van zijn arm…
De vogels
gedicht
3.0 met 39 stemmen 10.649 .
----------------------------------
uit: 'Holte van het licht', 1975.…
Leerdammer
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 491 Warm goudgeel
smaakvol en rijp
een aroma dat
iedereen verleidt
achter deze korst
vullen holten
de leegte
met onfrisse lucht
deze rotte boel
zo doorprikt
onbegrijpelijk
dat je toch nog toehapt…
sporen van een heilige (5)
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 470 Monte Subasio
in verwondering
loop ik over het
dak van Umbrië
beleef m’n eigen
nietigheid in de
holte van een
krater
tast in de schoot
van moeder aarde
naar de grond van
mijn kleine
bestaan…
Bruinrot
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 74 met ezels
De slagkracht die jij had verwacht
Nu lig je op de grond, heel zacht
Laat mossen over je groeien
Goudvlieszwammen, uit holten, boeien
Een boomklever maakt een klopkever koud
Natuurlijke beelden in het dode hout…
Tijdgeest
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 134 Uitgegroeid
door de jaren heen
laat hun bast de sporen zien
holte als stille getuige
de ruimte kan niet wijder zijn
leven en dood
trokken aan de tijd voorbij
beknopt wat is geweest
de stille boom…
Mohgreb
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 348 Het licht maakt geen schijn
in doffe holten
de duisternis vloeit
in schaduwen van adem
waar ritme
klanken vormt
haar woorden
afglijden
van gekreukte lippen
verkalkte nagels
bekrassen de treeplank…
zomaar
hartenkreet
2.0 met 17 stemmen 5.431 zoek de koelte
bij valavond
onder mijn luifel
drink op het terras
uit mijn glas
het klaarste water
nestel je
zonder schroom
in de holte van mijn hand
schuif je kussen
om vannacht te dromen
tegen mijn duimmuis aan
leun een beetje
zomaar
tegen me aan.…
Op leven en dood
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 137 Ik kom weer
voorbij die beuk
een lange sleuf
een slanke holte
in zijn stam
in zijn kruin
azen kraaien
doodstil
een handvol
eekhoorntjes
nesten hier
rennen gehaast
een koers
op leven en dood…
vrolijk gedicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 182 dit gedicht is als
met helium gevulde vorm
kleur en vrolijkheid
dansend door de wolken naar de zon
in mijn kinderhand
de levenslange schrik
de holte van het touw
dat is ontglipt
schoonheid die
eenmaal losgelaten
zelf de weg naar boven heeft gevonden…
Afstand
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 411 De man holt door de stad
weer zo’n verkreukelde nacht
een vrouw op de vensterbank
de koude man lacht en hijgt
ik ken mijn gebaren niet
want de afstand zegt hij
is steeds te dichtbij
kom binnen is nog tijd…
Als muren konden praten
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 106 Drong zich tussen
metselwerk
en nauwe holten,
om daar
bonkend te
zwerven,
in muren haar
kloppend hart
vond en hier
als herinnering
nooit zou
sterven.…
De zee is één schuim.
poëzie
4.0 met 3 stemmen 2.156 Zij wordt niet moede
holten te maken en holten te stoppen.
Tot bergen zet zij om het hoge floppen
van water, tot een berg wordt in het licht
een flop van water, met glooiingen, zicht
van licht schijnt daarin, maar het vlakt tot soppen.
De storm, d' orkaan loeit.…
Hellend vlak
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 75 Tijd die langs
Het hellend vlak
In het laatste licht
Van deze zomerdag
Naar beneden glijdt
In de holte onder je
Hellende arm hennep die
In ' t geniep verbouwd wordt
En op je huid mos dat
Genoeg aanknopingspunten
Vindt om het leven
Door te geven…
Golvenbreuk.
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 163 De zee buldert,
haar golven beuken woest op golfbrekers
tot ze openbreekt
in haar miljarden tranen
zoekend naar de rust
tussen de warmte van
zonbeschenen zandkorrels op het strand
terwijl de wind een treurmelodie fluistert
in de holten van verloren schelpen...…
1943
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.098 met bommenwerpers
zijn we meer in de wolken
dan de ooievaars
over de holten
het verwachten van vrijheid
stank van eigendunk
toekomst op een cent
balancerend op de rand
van de pretendent
ik ben als schokland
een eiland op het droge
dode zeevisser
een bommenwerper
terugkerend van een missie
weer op gedoken…
Herboren schepping
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 556 Vanuit zijn holte echoën
zijn bestaanswoorden
door feeërieke flarden mist.
Droomvogels delen
hun fluisteringen
in zijn kale kruin
en zingen de eenzaamheid
voorbij.
In hem vormt zich een zuivere melodie
wanneer zijn schaduw verdrinkt
in plasjes vloeibaar goud.…
Omzetten
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 186 Kon ik de toekomst
omzetten om naar
huis terug te gaan met
z'n nuchtere wetten,
ironie in de ogen
van de torenhaan,en
in de nacht die
mij ontbood,
gevangen in de holte
van haar schoot, waar
ik mezelf in veracht,
huiver voor de duisternis
en om wat ik verwacht
en voor de loerende dood.…