Alle inzendingen over Tijd/kansloos/hora

lente Het zijn de lage luchten die weinig geruisloos de koude kansloos maakt. Met haar mee, de vogels die als herfstbladeren de koers ervan verraden, de paren paren Darwinsaans, daar louter uit nieuwschier het voltooide verleden daarom vraagt.…

“Ze zegt ´u´ tegen mij”, dacht ik nog, kansloos. “Nee hoor, alleen een zak chips.” -“Pinnen?” “Dolgraag”, dacht ik. -“Een fijne dag.”…

De ochtend wordt de dag Het is 40 graden Donkerder was het nooit Al het verdwenen poolijs Kruiend samen in mijn ziel Altijd kansloos deze strijd Zij verschijnt vanuit de duisternis Voert deze weg De lichte tred van haar lichaam ook van haar woorden Ik klamp mij vast aan haar Het is meer dan dat Ik kom weer omhoog Bij iedere stap van…

Tijd Hora est! totmôge totmôge totmôge maar eerst nog VICEVERSA jaja!.... hardwerkende nederlander Maar nu even niet meer…

nu haar handen niet meer strelend langs zijn ongeschoren wangen gaan en de randen van zijn nagels rouwen om een kommervol bestaan leegt hij flessen, vult hij glazen drinkt hij kringen op het hout zoekt hij in het net naar mazen in een zee van vochtig zout drijft hij kansloos met de stroom mee naar de rand van zijn bestaan waar zijn grenzeloze…

Plots stond hij daar, Met in zijn hoofd wat woorden, Voor praten was hij nog niet klaar, Het waren mijn ogen die hem stoorden, Kansloos zocht ik naar 'n blik, Een blik die mij ontvangen zou, In de stilte, die alles zei, Bekwam ik van de schrik, Het was verdomme waar, dat voorgevoel van mij, Te jong was ik , Te jong was hij, Veel te jong…

ontdekt in toevallige vodden en verschrikking zwaar in hoofden gegriefd met niets dan wat overblijft van hun jaren en die van hun kinderen kansloos slepend, of in brikke bouwsels blootgesteld bestaan zij korttijdig in beeldenknipsels van verslagen dagen in veilig verkokerde cocons van speculaas en chocoladewarme weldaad gevlucht hooguit…

regen tikt de dagen weg, kleurt buurman's gras nog groener terwijl het mijne - van beton - weer zwarter rozen glanst veel mooier, dat dan wel maar op de ramen die beslaan schrijf ik letters die zich huilen waardoor mijn kijk op watdanook niet al te helder is en ik bedenk, 't kansloos zicht op enig blauw in hun zinnen loos bestaan en dat…

ogen priemen door de lucht de blik op horizon en verder de snavel scherp prooiklaar en gebogen herbergt dood zonder mededogen sterke veren dragen vleugels in het scheren over onbekende heuvels zij zijn aangebracht voor kracht in de snelle glijvlucht naar meer macht de rest is kansloos door verborgen klauwen in een donzen huid…

fluistert zoals een robuuste pianopalm wat afgevlakt en afgezwakt door gipswit omzwachtelde liefdes die woorden die Jij fluistert zijn slechts hevig korte snikken bloeien vrijelijk in de lente op de achtergrond van de horizon aan elk regeleinde stotteren ze vloeiend en in uitgestreken vlagen de laatste druppels rijpe symfonie uit hun kansloos…

Vluchtend voor een zwaar geweten, verlichtte ik kansloos de pijn. Wat wogen mijn woorden toch licht. Het waren pluimen van een gier die schijnbaar krijsend van plezier zijn geest in een duikvlucht ontwricht. De waanzin gold als een despoot die 't goede inruilde voor 't kwaad.…

In de waarheid ligt de vrijheid In de stilte van een eenzaam Weten, kennis is er lijdzaam En begrijpt zelfs elke valsheid En die kennis ziet ook domheid Anders, is nog mededeelzaam Boven alles heel bedachtzaam Als de absolute wijsheid Welke zin maakt haar geruisloos En waarom verliest ze kansloos?…

Wat is dan leven: duisternis en dood of ooit tenvolle verbonden zijn met allen, ja, juist met hen die kansloos zijn en niet geteld, behalve in de armoe-statistieken? Kyrie eleison.…

Kansloos word ik grijnzend vertrappeld. Ik kan sterven van schaamte, tot ik wakker schiet en de rust mijn bonzend hart kust.…

weerszijden Werpt het rad zijn schaduw Hoe regelmatig draait het Rustig haal je adem, zelfs De ganzen houden rekening met je Geluidloos promoten ze groei De zon in de rug trek ik de kar Dat je de mond van je moeder hebt Gebarentaalt het riet De wilgen vormen een erehaag Die niemand beknot Het water staat de oever tot de lippen Kansloos…

Have a Cigar, jongen, zei ik, dat was in de gouden tijd van Pink en Floyd, toen alles wat god verbood werd toegestaan, niet roken was bijkans geen optie, en wie een hartgrondige afkeer had van alwat riekte naar rook en tabak werd kansloos gedwongen om 'mee' te roken, of hij of zij nou wou of niet... ________________________________ E-CIGAR…

De dagen die ik somber was die tel ik niet die doen niet mee in de droge diepte van mijn ziel kansloos te overleven liggen lijf en leden niet meer aan wie ze toebehoort de dag vindt zijn bestaan terug wanneer het duister is een schone kans te breken naar het licht het hoofd vol leegte ingevuld en uitgedaan van opgedroogde tranen…

alg en schimmel versmelten tot een groene, grove korst onthecht zijn ze kansloos ze slorpen verstikkend stof traag woekerend met geduld op de kale rotsflank de grafzerk die schuin zakt een ijswand in het hoge noorden her worden ze niet verdrongen maar dringen door de fijnste porie zelfs verdord slaapt het door tot de dauwdruppel hem…

grote woorden hebben me pijn gedaan bevroren knoppen die nog open moesten gaan joegen stormen door het groenend blad kaalden de takken die ik al ontwikkeld had met scheefgroei vocht ik voor balans in afzijdig blijven vond ik zo mijn kans leerde in pareren mezelf te verweren liet kansloos verschijnen mijn toekomst niet ondermijnen…

Men was je al bijna Vergeten, visser aan Het kruis die zojuist De geest gegeven had Nadat je in je doodsstrijd Luid om je Vader geroepen had, En waarom jouw God, jouw Vader, Je toch verlaten had, dobbelden Soldaten om jouw kleding die jij Nu toch niet meer nodig had - Toen uit het niets de wereld Aardedonker werd en een Felle…

zal leren wie uiteind'lijk wint 't Maken van illusies 's zinloos ONGENEESLIJK maakt mij KANSLOOS >>><<< Daarom ben 'k boos op God die niet is Om wat niet meer is, ben ik kwaad 'k Kan het slechts ervaren als gemis Hierbij bent u noch ik gebaat 'k Ben psychisch veranderd, sinds ik weet Dat reanimatie mij niet vergeet Echter wel de tijd,…

de hora ruiend op het einde ziet van oud naar nieuw op versleten laatste benen reikhalzend het jaar uitzien naar blanco nog de nieuwe tijd met daar aan de overkant sterren stralend ons herinnerend die vele vrienden en vriendinnen de ouders ook en de kinderen die ooit ons de weg plaveiden met dankbaar vol de knapzak voor hen die ons…

Hoewel ik kansloos mee op golven dein, heb ik het slagveld niet geschroomd en overweeg terwijl ik val naar af, of het zand niet voor niets stroomt. Maar, als in de morgen bij bewustzijn ik mijn vers heb klaargestoomd ren ik weg en zing bekaf, dat het zand niet voor niets stroomt.…

boven halen is het contact als los zand het glijdt door de hand die net is gegeven de blik in begroeten zal drempels ontmoeten die onoverkomelijk zijn opnieuw de pijn weer doen voelen van elkaar niet verstaan de onwil ervaren om samen verder te gaan de breuk in bestaan in stilte zijn wij gaan lopen naar openheid waar onbegrip kansloos…

Voel me zo kansloos Gefaald, wel 1000 keer Angstig en boos Ik weet het niet meer. Probeer het zo vaak Het wil gewoon niet Een machteloze zaak Als je geen uitweg meer ziet. Ik weet precies hoe het moet Maar angst houdt me tegen Het komt zo niet goed Een doelloos leven.…

de regels door als de woorden uit bleven hoopvol Ik zag het niet maar voelde het glazen plafond keihard Ik fluisterde tegen de wind in toen de bladeren vielen ongrijpbaar Ik voelde je warmte en negeerde de aankomende kou zaligmakend Ik vermeed het afscheid door weg te gaan wanhopig ik heb op je gewacht maar je kwam niet kansloos…

verdwaald in het duister verschiet zoveel mannen geslacht en je gaat door met kielhalen ja ik denk ook aan jou schat maar nu even niet Het is tijd om te schrijven over hoe je verzaakte met korte metten een eind aan ons maakte hoe kansloos je naam op mijn ontbijtbord smaakte Zogauw mijn typsel op de monitor verschijnt komen mijn woordconstructies…

verdwaald in het duister verschiet zoveel mannen geslacht en je gaat door met kielhalen ja ik denk ook aan jou schat maar nu even niet Het is tijd om te schrijven over hoe je verzaakte met korte metten een eind aan ons maakte hoe kansloos je naam op mijn ontbijtbord smaakte Zogauw mijn typsel op de monitor verschijnt komen mijn woordconstructies…

(De strijd om de Geest) Inpandig klinkt geknetter boven torenhoge vlammen Haren schroeien kansloos weg in zwartverkoolde handen Er is geen schijn die niet begeeft en al wat er in onmin leeft verdwijnt in vuren armen De driften worden drooggelegd De hitte danst haar vuurgevecht zonder zich te warmen Het dansen om de hete brei…

Gelijk witte bloesem afgerukt van een lenteboom, de ontstuimige storm zonder mededogen verjaagt een liefde, welk ontsproten in onze zielen bloeide, om te verdrinken in mijn zilte tranenstroom waardoor het leven uit jouw geliefd gelaat, kansloos, ondraaglijk langzaam wegvloeide.…