Alle inzendingen over Tijdelijkheid van het leven

Voordat wij hier op deze wereld waren Is reeds een eeuwigheid voorbijgegaan En weldra na ons tijdelijk bestaan Draait deze aardbol nog miljoenen jaren. Dus wie tot levenslang veroordeeld wordt Zeg ik als troost: het leven is maar kort.…

verwekt werd ik door mijn vader verwekt werd ik door mijn vader mijn moeder droeg mij moedervlekken herinneren mij aan mijn menselijkheid: onverwachte plekjes van kwetsbaar zijn ik geef ze door aan mijn kinderen zo ben ik hier in tijdelijkheid bewust van mijn leven en sterven…

Het is aswoensdag, ik begin met vasten, Want het normale leven is zo vol, Ik doe het even zonder alcohol, Om tijdelijk m’n lever te ontlasten. Nu drink ik sapjes tot ik niet meer kan, Ik word er helemaal bezópen van.…

U kunt dan eens fijn Voor een tijd een ander zijn, Een ander, tijdelijk aanschijn. Misschien bent u dan over een tijd Mogelijk, tijdelijk, de Majesteit.…

Leef jouw leven. Durf te leven. Geef aan elke dag bij het ochtendlicht; bij het besef dat het niet altijd zo kan wezen; aan elke dag iets van vrolijkheid, dat oplicht in een blij gezicht. Leef jouw leven, dat je wordt gegeven als een tijdelijk cadeau. Waarin je mag meedoen voor heel even.…

een tijdelijk gerecht en alles hangt in onverklaarbaar evenwicht tot bijna over de wetten van de eeuwigheid heen tot het valt als een onverbiddelijke dobbelsteen in het enige leven dat we kennen zal het praten door gaan in welke vorm dan ook zijn aanwezigheid spreekt door zijn afwezigheid…

Drinken om de pijn te verzachten Niet een nieuwe dag afwachten Maar meteen verdoven In het leven niet meer geloven Vluchten uit het leven Er niets meer om geven Door drinken Steeds verder zinken De realiteit uit ogen verliezen Steeds weer voor drank kiezen Je tijdelijke troost zal geven Je maatje voor even…

Ons lichaam een tijdelijk voertuig voor onze ziel (?)…

Als eenzaamheid een geur zou hebben Dan zou het naar vervuilde lakens ruiken naar lege flessen en oud brood naar angst en leven en naar dood mijn bed is troostrijk onderkomen om tijdelijk de herinnering koesterend te herhalen in zoete pijn waar zilte tranen niet toereikend zijn…

Opruimen helpt niet, ordenen is tijdelijk, leven is sterfelijk. De oude man weet het, droomt zich dicht bij de hemel, maar is dat lachen? De wasmachine staat aan, vloeren worden geveegd.…

Gij, die moet zien in donkere dagen Hoe onrecht tijdelijk triomfeert, Niet klagen, dichter, niet versagen, Maar strijden tot de wereld keert! Wie stijgt ten slotte en overwint er? Niet wie het leven tegenhoudt. De Lente zit al in de Winter, De bloesem in het harde hout.…

niets is wat ik mis sensuele schoonheid ik voel me als een vis eindeloos genieten glinsters in mijn oog in fantasie geboren op de regenboog tijdelijke vormen tijdelijk voor altijd vastgelegde feiten voor de eeuwigheid…

Onze lichamen tijdelijke voertuigen voor onze zielen…

Een rups wordt vlinder gesmolten ijs is water ik ben tijdelijk…

Jouw heerlijke lichaam Ik wil je beminnen Ik ben niet bestand Tegen je geslepen zinnen Je prachtige woorden Die ook andere ego’s mochten strelen Dat het tijdelijk is Kan me niet eens meer schelen Dan ga ik maar keihard op mijn bek Dat doet toch nooit zoveel pijn Dan dat ik moest leven Zonder ooit jouw vrouw te zijn…

Misschien laat jouw leven de stille schaduwkant zien wat ooit zo diep verlangde en is liefde ingewikkeld om met eenvoudige woorden te omschrijven maar als ik je vergelijk met de zoete vrucht van droeve eenzaamheid ben jij misschien meer tijdelijk en ik mezelf in stilte vergeten.…

zag de lijnen naar het licht heb mijn kleur gekozen van jongs af aan werd ik geleid die richting uit te lopen het aura was verleidelijk in dromen en verdwalen maar bleek slechts tijdelijk oplossend in verhalen heb het doel nooit uit het oog verloren het leven kan me eindeloos bekoren…

ik weet je door de wolken heen zelfs de grimmigste vormen kunnen jouw aard niet blijvend verdoezelen oh ja, ze proberen het gedaanten worden uitgerekt door tonguitstekende figuren om de afstand te verbreden het lukt ze slechts tijdelijk -hoop ik- zonder uitzicht kun jij niet leven -wil ik geloven-…

zag je spinnen stal je web met ijskristallen zag je vallen zonder prooi besneeuwde al je draden jij bent zo mooi ik winter slechts je dromen kom weer tot leven jij hebt zoveel te geven mijn vries en dooi is maar een tijdelijk komen…

Graaf niet zo diep in mijn geest. Dit zou je eigen leed kunnen zijn . De melancholie achter het woord die je nu toevallig leest.…

tanka Bosanemonen bloeien overweldigend, toch teer en fijntjes. De ijle wens hun bestaan steeds vast te mogen houden...…

Het oude houten tafeltje achterin de tuin Heeft zijn beste tijd gehad Het mist de stevigheid en is grijs in plaats van bruin Niet meer zo fier als toen het de tuin betrad In de kieren is het met mos beklad Het heeft kwasten als een kale kruin Het doet alleen nog dienst als puin Verweerd is elke lat Er zijn tijden van vreugde geweest Warmte…

(tanka) Tijd van fluitekruid toont zich duidelijk maar fijn, gaat zachtjes voorbij... Een sterke troost: vergeten en wachten tot volgend jaar!…

een stroomversnelling lijkt soms een waterval waarbij je de oevers niet meer onderscheidt alleen maar meegaat met de wervelende stroom uiteindelijk beland je ooit in kalmer vaarwater kijk je al dobberend weer rustig om je heen niet voortdurend angstig achterwaarts of voorwaarts dit is toch uiteindelijk gelukt hoogste tijd om nu…

Er was ooit een tijd, dat ook ik naar school ging graag of niet, je ging er was ooit een tijd, dat ik werken ging graag of niet, je ging Er was een tijd, dat ik verkering kreeg graag of niet, je deed er was een tijd dat ik trouwde, graag of niet, iedereen deed! Er was een tijd dat ik kinderen kreeg graag, geen niet dat deed niet mee Er was…

Als toevalstreffer geslaagd en prikkeldraad beschouwd als mislukt Volle maan als flitser goed verlicht én vaders- én 't-kinds gezicht* Auteur Umberto Eco heeft het tijdelijke voor het eeuwige moeten ruilen.…

boven het maaiveld in kleurige voorjaarsjas de fiere krokus jij schittert en straalt alsof het nooit anders was in zon-gele jas niets kan jou deren geen weet van tijdelijkheid dat is zonneklaar nietsontziende hond trapt je hard de aarde in plast over je jas vertrapte krokus je zonnige leven lang boven het maaiveld!…

Ik ben weer terug terwijl het tijdelijk afscheidswoord nog na-ijlt mijn hand nog warm is van het geven hoelang… een maand een zucht want zolang duurt een maandlang leven nog enkele zuchten dus een laatste hand kan nu gelegd aan tekst die stilgezwegen wordt maar ingelegd wordt in de hand als druk gemeend dan heeft het aan het zwijgen…

Tijdelijk heette het: waren wij niet als golven, telkens weer stukbrekend op de verweerde rotsen? Als een schaduw gleed het leven langs ons heen, alles vermalend tot herinnering, waarover de levensnevels nog hingen; een warme aangename deken. Zo er nog daglicht was, bleef de idylle, alsof het zich in dag en plaats vergist had.…

Waar de een het heeft over Een verhoogd bewustzijn Zodra de grenzen van het Leven zijn gepasseerd En hartstilstand door coma De mens nagenoeg ongemerkt Het tijdelijke dodenrijk Doet binnengaan, kijk ik Naar het kruis waaraan jij In je lijden verhoogd werd Jij die jezelf verlaagd hebt om Ons boven de dood uit te tillen…