168 resultaten.
Zelfbeklag
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 190 Zelfbeklag is voor een dichter prachtig
met zijn tedere pen voelt hij zich oppermachtig
hij kan het zo omschrijven
alsof hij de liefde met de pijn of het verdriet zou bedrijven
het is niet ieder mens gegeven
om iets te maken van treurnis in zijn leven.…
Oktober 2020
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 58 Er hangt wat treurnis over de stad
In vreemde cadans
Wandelt nu leven
Van achter gesnoerde monden
Liggen woorden
Geruisloos opgeborgen
Als in een morgue
Zelfs het geritsel van de bladeren
Is hier te horen.…
300 Punten
snelsonnet
3.0 met 17 stemmen 1.741 De treurnis op het Damrak is intens,
Op heel de beursvloer is verlies geleden;
De koersen schoten immers naar beneden
En braken de driehonderdpuntengrens.
Maar Heerenveen of Groningen zou stralen
Als zij driehonderd punten zouden halen.…
Kinderleed
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 646 Vader
verzucht,
in wolkendek gelegen,
hoe zijn kinderen
al jaren
zijn huis niet konden vinden,
terwijl hij
vol van vluchtige irritatie
een schouwspel
van treurnis,
met zijn zonen
een-na-een op de voorste rij,
gadeslaat.
Nu is het te laat.…
De mopperkont
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 110 Wellicht komt het wel door die lange dagen
dat mijn gemoed door treurnis wordt geplaagd
of door de warme wind die met zijn vlagen
de laatste wolken uit de hemel jaagt.
De hete zon is haast niet te verdragen
die zengende het droge land belaagt
en ook nog die verrekte lange dagen;
’t is logisch dat mijn geest zo wordt geplaagd.…
De mopperkont
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 123 (Winterversie)
Wellicht komt het wel door die korte dagen
dat mijn gemoed door treurnis wordt geplaagd
of door de koude wind die met zijn vlagen
de laatste blâren van de bomen vaagt.…
Zelfbehoud
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 175 verbaas mij over
vloed van treurnis in poëzie
alsof levensvreugde is vergaan
kan het niet rijmen
alhoewel mijn leven
zich gekerfd heeft
in de huid
behoor ik tot de minderheid
die zichzelf met eigen armen
liefdevol omstrengeld
uit pure zelfbehoud?…
IK WEET EEN SIMPEL LIEDJE
poëzie
2.0 met 10 stemmen 2.300 Klaagt zoetjes, vedelsnaren,
Al-treurnis is nabij
voor mij...
Speelt zachtjes, vedelsnaren,
weent zoetjes, zoetjes uit!
Speelt zachtjes, vedelsnaren…
- Snikt diepe smart wel luid?…
Levensgeluk levenskunst
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 421 in ‘n wereld met vrienden en dingen
waarvan we houden, waarin de mens
die ons niet ligt gemeden, de
dingen verwijderd die we verfooien
maar bovenal ken jezelf, haal angels
uit jezelf of het mooie verhaal gaat
niet op door beklijven van de treurnis
en ontbreken van de vrienden…
Wat tederheid en vogelenzang
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 617 Je was zo eenzaam en verdrietig
na alles wat je overkwam
dat binnenkort de nieuwe lente
misschien ook niet je ziel beroert
omdat daar treurnis hangen bleef
en veel te weinig licht en vrede.…
AFVRAGEN
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 314 verbaas mij over
vloed van treurnis in poëzie
alsof levensvreugde is vergaan
kan het soms niet rijmen
of is poëzie daaruit ontstaan?
alhoewel mijn leven
zich gekerfd heeft
in de huid
behoor ik soms tot de minderheid
die zich met humor omarmen
uit pure zelfbehoud?…
Doe het zelf – gelukkig nieuwjaar
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 255 Wees welbewust, hartstochtelijk en vief
Verstandig, vredelievend, altruïstisch
Gevoelvol, vrolijk, dankbaar, humoristisch
Geduldig, vriendelijk en creatief
Blijf daarin als je kunt onwankelbaar
De treurnis komt vanzelf al, ieder jaar…
Zomaar
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 910 Zomaar een versje
Zonder treurnis of pret
Met enkel wat woorden
Die eigenlijk niets zeggen
In zomaar wat zinnen
Op regel gezet
Zomaar verzonnen
Op zomaar een dag
Die door wat gedachten
Nergens toe leidde
Maar spontaan mij verblijdde
Met zomaar een lach…
Waar liefde droomt
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 773 Peinzend laat ik mijn ogen dwalen
Treurnis strijdt, waar liefde droomt
Weet niet meer wat me door d'aderen stroomt
Ik zie
en kan geen adem halen
Het woord dat steeds mijn krachten toont
schreeuwt nu
dat slechts te zwijgen loont…
Een boodschap aan allen
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 649 De wind wil jou dragen
als het ritme van de dag
geen pas meer geeft
De zon zal jou warmen
als in de bloemknop
geen vrucht meer leeft
De herfst mag jou kleuren
als het gelaat meer
treurnis kent
De kern van de zaak is
dat je voor eeuwig bent…
geen titel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 62 kijk aan
de Nephilim
zij hebben de aarde
waar zij eens waren
verlaten,
ik ook
er zijn er twee van mij
daar en hier
opgeteld vier
celdeling was aanvang
een unificatie evident
treurnis?
nee!
onuitputtelijke potenties
wij keren terug
groots, schitterend
al omvattend licht van liefde!…
bedrog
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 518 de treurnis om een miskenning
wordt druppelsgewijze bedekt.
na een mislukte oogst
wordt met geloken ogen
de muziek op deze woorden
doorgewezen naar een kies;
hoelang zal het nog duren
in deze onbepaalde ruimte
zonder enig benul,
onbezonnen, ondoordacht,
zelfs niet doenlijk of uitvoerbaar
doch te zwaar om te dragen…
Regen
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 334 Is dit lente of misschien herfst:
druppels grijsheid en treurnis,
vlugge mensen.
De avond sluit al vroeg de luiken
want de regen willen we niet.
Lente of herfst?
Toch is water leven,
begin en bron;
Regen is echter triestig
als het lente is.…
Zwarte diepten
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 506 soms wandel ik in grijze luchten
tesamen met de aarde geuren
van zwoele rotting zonder kleuren
dan breek ik stilte zonder zuchten
mijn stappen dragen dan erbarmen
zwaar aan de groene waterkant
waar de bomen rusten aangeland
mijn donkere schaduw zwart omarmen
als fijne druppels regen zwermen
spoelen zij soms mijn treurnis weg
en sieren…
Treurig gedicht
gedicht
2.0 met 114 stemmen 35.550 'Dit is het einde van de weg' zeiden ze.
Er stond een bordje:
DIT IS HET EINDE VAN DE WEG
'Hier, dit punt,' zeiden ze.
Ze hurkten erbij neer
en raakten het voorzichtig even aan.
'Is dit het?'
'Dit is het.'
Het was herfst, het regende, het stormde.
Ze stonden op, draaiden zich om.
Later kwamen ze nog even terug
met een vergrootglas…
Onnoemelijk veel pijn
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 566 Wat is er toch
onnoemelijk veel pijn
waar de zomer alweer voorbij is
en de herfst zijn draden spant
over het land dat nog slaapdronken
de papavers moet begraven;
wat kan die laatste dorst laven
naar de liefde die nooit tot voltooiing kwam,
maar het kleed dat haar ooit in wit drapeerde
verscheurde nog eer de dag ten einde liep.
Wie is het…
Je was vol levensvreugde
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.290 Je was vol levensvreugde, goede moed
en oeverloos vertrouwen,
al wist je dat de dood, die grote
zwarte dreiging, ook jou belagen zou
en het tenslotte nog zou winnen.
Je kon ook zingen nog vanbinnen
al zag je aan de bomen
hoe hun laatste blad
moest losgelaten
en humus worden voor
een nieuwe lente.
Dag lieve Sarah, wees nu
helder als…
Dendermonde 23 januari 2009
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 662 deze dag splijt mijn gevoelens
en kruisigt een te vroege Pasen
kleine en grote mensen keken
in de ogen van een jong monster
gelijk een ‘dark knight’ scenario
waarin een peuterdagverblijf in
een bloedbad in plaats van kleurig
vrolijk spelende kinderen veranderde
treurnis alom en zoveel geschreeuw
in hartjes, kloppende keeltjes en
kleertjes…
Zonder Julia
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 204 Een duister brommen dat,
als teken aan de wand,
scheuren maakt.
Het raakt,
als de lepel in de koffie,
roerend.
Metaal en keramiek
als Romeo en zijn Julia.
"Suiker?"
hoort hij zichzelf vragen.
Het antwoord smelt al op zijn tong.
Het balkon
verlaten
in de zon.
De dagen in de vla verdronken.…
Hoe kan ik nu dit lentelicht verdragen?
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 929 Hoe kan ik nu dit lentelicht verdragen wanneer
mijn kind er niet meer is, zo blij vertrokken en
vol hoop op mooie dagen die zullen lengen
als de sprietjes gras die overal weer komen kijken.
Geen blik meer die de mijne kruist en zonder
woorden vertelt hoe fijn het allemaal was. Slechts
kilte nu, een huiver die nooit meer wijken zal, al
staan…
Regen over de graven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 339 Er is treurnis, eindeloze rouw om hen
die gingen, spoorloos zijn of opgegaan
in een grijs verleden, een bestaan dat
niet licht doorlatend is, niet sprankelend
maar schreit zoals nu de lucht doet.
De splinters doen zo'n pijn, al zijn ze niet
vertakt, niet ingegroeid in vlees dat maar
niet helen kan. Het regent nu, ook op de graven.…
Arena.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 122 We zien elkaar
de hoofdrolspelers
de toreador, de stier
En weten hier
wordt ie -vroeg of laat-
naar de andere wereld geholpen
Hij
delft het onderspit
kijkt dood in de ogen
Op de tribunes
aan zon-of schaduwzijde
heerst geen medelijden
het publiek weet
wat hen
te wachten staat.…
anders niet
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 515 mijn woorden passen niet
ik zie het aan je verre blik
ze werken als een lappendeken
op kleine treurnis of een groot gemis
maar nemen niet de koude weg
van slecht bericht
want troost is anders niet
dan niet verlaten
niet meer dan voelen van de hand
die in de nacht
als een vertrouwde stem
de grootste angsten kan verdrijven…
Lutz Jacobi
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 639 Voorbij de diepe treurnis, ’t is gedaan!
Verheug u toch en laat bazuinen schallen
De feestneus op, kom jubel met z’n allen
De vlag in top, Jacobi komt eraan!
De Wildershanddoek ligt al in de ring
Juich vaderland en klap en spring en swing!…
Alleen is ook maar alleen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.311 Langs het spel
dat allang niet meer is
kruipen mijn rillingen
een nieuwe berg
en er is treurnis
in het verzwegen meer
en er drijven dromen
langs dichtgeslibde randen
en open is meer dicht
zoals jij, hoop ik
dichterbij
een antwoord op een open vraag
alleen is ook maar alleen
wil jij met mij
samen alleen zijn?…