Alle inzendingen over Tussen

Van heinde en verre komt de sippe saâm,                                                                     Een dag per jaar, om met elkander te eten, En op te rakelen wat werd vergeten: Der vaadren veten en hun eigen faam. Zij smullen lang van 't hartig nagerecht En lasteren met argloos om zich schouwen. Bij veel betuigingen van vol vertrouwen…

wat begon als vederlicht groeide uit tot zwaargewicht want door te flirten met passie veel gesjoemel te weinig actie een kamer huren was een optie voor het uitgesteld orgie aardbeien en champagne waren ooggetuige van deze campagne de trappen op naar niveau twee een oude kamer met wc een groot tapijt bedekt de vloer een raam met uitzicht…

spreken met je hart zwijgen met je mond je bent een geval apart sterk en heel gezond maar meestal averechts zijn jouw gedachten wel bizar, zeker niets slechts dat begreep ik echter snel dus schenk ik je het vertrouwen ontgoochel me alsjeblieft niet ik wil het niet berouwen zo besparen we veel verdriet ik hou van jou mijn zoon mijn…

Ik kwam in de hemel kwam in het aangezicht van God en sprak: wij.... God onderbrak me en sprak: en jij... ik sprak: ik heb publiekelijk... God onderbrak me wederom en sprak: en privé?…

Het vaal is tussen wit en zwart, Het taai is tussen week en hard, Het lauw een eigenschap tussen hitte en koude. Maar tussen vloek en zaligheid En is geen bijweg die ze scheidt. Het een hij vlieden moest die ’t ander hebben zoude.…

apekool toch wel ik heb moeite met de tussen-n behalve bij siliconenborsten aan elkaar geschreven natuurlijk denk ik dan aan lekkende spellingkwesties nochtans bij de uitspraak leg ik nooit de klem- toon op borsten…

aarzelend zet ze haar voeten neer ze voelt ze wegglijden een stevige arm behoedt haar voor vallen in haar hoofd malen gedachten en woorden plus vergeten herinneringen die zich een weg naar haar hart banen wat heeft wijsheid te maken met wat ze nu voelt de weg van nee is juist die van de minste weerstand zal ze nog eenmaal klauteren…

De slaaf verbreekt zijn ketenen en zijn zweet blijkt champagne te zijn. De ratten schieten weg in vissekomtegels met uitgehongerde piranha's. Chinese borsten priemen sadistisch vooruit, steken toe bij iedere oogopslag. Het Monument is een te grote dildo, een aarde vermoordende kris, waar geen heks haar schaamlippen aan durft kapot te…

de tijd is de wind die blaast en uitsterft in donker water een gaan zonder terugkeer het onoverwinnelijke valt uiteen een gaai vliegt krassend langs de takken uit het ijzer dwarrelen vonken neer het geruis van koude populieren een zwarte sluier strekt zich uit over de aarde en bedekt haar met bitter as uit de wolken kruiken gevuld…

De vloedlijn is geen scheiding meer, maar is verbinding tussen land en zee, mijn woorden zien de zeilen aan de horizon en ontsteken een baken.…

natuur moest deze week wat dichterbij edoch, wat is natuur in deze tijd? veel mensen zijn die binding domweg kwijt staan ook niet bij het dichten in de rij maar paddestoelen spel ik zonder n en alle woorden schrijf ik met een pen…

We kunnen ons voorstellen, dat mensen als wolken drijven. Dat we afzonderlijke wolken zijn. We kunnen bewustzijn ervaren. Dat we de heldere hemel zijn. Dat we wolken kunnen zien. Mensen die werkelijk beseffen, dat ze wolken en hemel zijn, kunnen bewust kiezen. Ervaren liefde. Worden vrij.…

Alle vrouwen in deze wereld en van voorgaande tijden koesterden samen één geloofsbelijdenis. Deze vrouwen, die ons allen voorgingen hingen aan een koord om de nek. Vrouwen nemen collectief pijn en verdriet op zich, teneinde geluk en liefde te brengen. Het is altijd hun wil geweest om onrust in de ziel der man te transformeren in rijkdom der…

Ik ben een weergod vol sadisme ik werp mijn water naar omlaag zie ik een feestje uit de hoogte dan draag ik hagel en ik plaag Ik waai de kersen uit de bomen ik kraak de bomen en het riet. En staan er bloemen op te komen dan doe ik dat liefst snel teniet. Ik jaag de mensen in hun jassen en sloop luid lachend…

Je staat er maar van jaar tot jaar achtermuur omgevallen half ingestort het dak dakpannen hangen balanceren zwak op losse latten de fut is eruit kozijnen verveloos al een hele poos ramen vuil en onbewoond en binnen zag ik stofrommel en veel spinrag ooit een stoere boerderij nu een somber wrak wie gaat je opknappen maakt een nieuw dak…

Kamp De Beetse gebouwd voor de werkverschaffing loodzwaar werk, bestraffing dat je werkloos was wildernis werd akkerland alles met de schop, de hand een meter diep omgespit je sliep twee rijen houten barakken naast een rechte zandweg in het kale land verder niets. Wat later staat er prikkeldraad omheen en vier wachttorens omstandigheden…

Toon me straks, wanneer mijn stervensuur aanbreekt, de moed, die ik jarenlang heb verzameld. Geef me morgen, wanneer de klok steeds sneller tikt, de kracht, om mijn angsten te verslaan. Onthul me nu al, terwijl mijn hart nog klopt, de schoonheid, van dit zinvolloos bestaan.…

Wat zulllen de engelen nu brengen na dit veel bewogen jaar? Brengen zij een nieuwe toekomst of zijn we met de wereld klaar? Zullen zij van Vrede zingen of onheil dat ons wacht? Wat zullen de engelen brengen in deze donkere nacht? Hebben zij voor ons een boodschap dat weer in onszelf doet geloven zodat de wereld uit dat dal weer klimmen…

Mijn vader speelde elk jaar de rol van zwarte Piet maar helaas..dit jaar durft mijn vader niet. Hij staat opeens symbool voor de knecht van de rijken maar deze Piet kan je er niet mee vergelijken. Hij is slechts een verklede man die niets aan het verleden veranderen kan ook al vecht men voor het recht..rond 5 december is hij niet…

Eens vroeg ik speelgoed, speculaas aan zwarte piet en sinterklaas letters, marsepein en koek en zong van 't wild geraas. Nu ben ik wat ouder en heb opeens andere wensen die niet bij kinderen passen maar bij de grote mensen. Zo vraag ik Vrede op de wereld geen honger en geen nood voor ieder een goed leven en elke dag een brood. Zo…

Misschien dacht u: ik vier geen kerst, de wereld is in rouw en ik sta ook met lege handen en ook in de kou.... na alles wat er is gebeurd en vraagt u zich af, waarom er tegenwoordig rond de kerst steeds meer wordt getreurd! Maar laten we het licht toch even schijnen in deze donkere dagen en nu eens niet om steeds meer welvaart vragen…

Hoi pap, ik heb rode ogen maar niks gerookt nog Mijn handen ze trillen soms Net zoals mijn lippen En de rimpels op mijn kin dan Vandaag deed ik maar geen make-up Zoals je me nog nooit hebt gezien Mijn haar is alleen hetzelfde, goud Het is mijn vacht Ik mis je, elke dag, Te vaak Hier en daar Een traan Als ik kijk over het water Weet…

Wordt het een groene, een witte of een gele kerst? ik zie het al voor me niet alleen het kerstkoor, ook alle kerstkerkgangers dragen gele hesjes snel omgedoopt tot de gele 'kerstjes' de overvolle kerken verkondigen een geel protest van dat wat al 2018 jaar geleden beloofd was maar de armen van nu nog niet weet te 'berijken' stil,…

Ik wil je niet enkel leegte nalaten als ik er straks plots niet meer ben ik wil met dit lied tussen jouw platen zodat je kunt zeggen: zo klonk z'n stem ik moet je nog zoveel liefs vertellen jou zeggen hoe het voor mij is geweest ik wil je nog zo vaak zomaar bellen en je doen denken aan ons feest, want geluk kwam bij ons aan tafel zitten…

Hoe verlangens soms te laat Heel erg juist blijken te zijn Zoals een stem past bij een lied Waarvan de melodie blijft hangen Maar de tekst onthoud je niet Ontspannend om te weten Dat levens geschieden Als een vlot geschreven boek Dat elke richting een keuze biedt En elke beslissing perspectief Zoals elke schrijver zijn woorden zoekt Tussen…

Verdoken tussen de kussens van je hart gevuld vol veren zo licht zo zacht als je handen die zich ook nu om de mijne verstrengelen als een stille verbintenis voor oneindige liefde waar zelfs harten te klein voor zijn…

Ja, laten we elkander goed begrijpen: Het is voorbij. Dit moet het afscheid zijn. (Nu zal ik heel hard in mijn vingers knijpen, dan doet het me van binnen niet zo'n pijn.) Zie je, ik blijf er koel en nuchter onder. Het is het beste, voor ons alle twee. (Nu zit ik dus te wachten op het wonder nu zul je opstaan, glimlachen... maar nee...)…

Tussen de regels door las ik je eenzaamheid tussen de regels door je angsten en je spijt. Tussen de regels door las ik je verdriet tussen de regels door ik begrijp het niet. Tussen de regels door zag ik mijn spiegelbeeld keek ik naar mezelf of heb ik me dat verbeeld?…

Haakjes openen Wanneer ik je tracht te lezen lijkt het of je bestaat uit een enkele alinea in telkens een ander boek waarvan ik altijd één hoofdstuk, de clou, mis Vraag je je nooit af of de titel op de kaft je nu eenmaal is gegeven of word je nog geschreven en wacht je tot geen plank je meer dragen kan Neem je genoegen…

Tussen de spijlen spiegeling van glas waarin jij staat vol in de zon je groet mijn spiegelbeeld en daarna mij jouw lach… verlegen zeg ik dag en droom mij verder weet nauwelijks nog waarheen…