Alle inzendingen over VADER MIST ZIJN KIND

een kind op zoek naar zijn vader een vader op zoek naar het antwoord alsof het ergens zou bestaan die doden zullen de overlevenden overleven onsterfelijkheid stond op hun voorhoofden geschreven in de vallei des doods nestelen vogels zich tussen de resten van een oud lager hun ogen overzien velden vol wuivend gras boterbloemen de…

Kind in katoenen badpak met een Rokje, zonovergoten ben je Bruinverbrand Donker je huid, maar weet van hoe je Vader voor De Gordel van Smaragd Vocht Heb je niet Zorgeloos stoei je met omslaande Golven, gulzig drink je Limonadegazeuse, eet je wit brood Met boterhamworst Zand knerst tussen je tanden, rots in De branding je vader, maae weet…

Ik ben hier, waar de lucht haar helderheid mist. Ik kus de mist en mis de kust Uren van afscheid Liepen uit tot een dag. Woorden zijn er, maar hebben geen zin.…

In het holst van de nacht belemmert dichte mist mijn zicht Ik moet opletten, alert blijven De aandacht verzwakt als de mist verdwijnt mijn ogen, gericht op de maan Ze is vol, volmaakt...net als jij…

Je (Hemelse) Vader.…

Mijn vader ben je, ik je kind maar nooit meer kom ik thuis.…

verdien met werken je poen Hij leefde voor zijn vrouw en kinderen dat was zijn allergrootste schat als vader kon je op hem bouwen ook al mopperde hij soms wat Het afscheid is te vroeg gekomen zijn kleinkind was nog maar twee jaar hij was zo graag nog wat gebleven doch de dood kent geen gemaar In een kist werd hij begraven getimmerd…

LIEFDE DIE GEWOON DE WOORDEN MIST Ver van mij verwijderd Is mijn lief - drie Oceanen scheiden ons Van elkaar terwijl we Onuitsprekelijk veel Naar elkaar verlangen In een liefde die gewoon De woorden mist - gevangen In de mist van die hulpeloze Verte weet ik dat jij Daar bent en ook denkt aan mij Misschien gooi ik vandaag Een…

Gezichten mijner dood, ik draag in mij De klare blikken van uw teedre heerschappij, En ’t warme strelen van uw glijdende gewaden… Ik ken u niet, maar ben in u verblijd, Want gij blijft jeugdig door de tijden, en de tijd Breidt om uw haren heen de zachste dageraden. Ik min u. Ge zijt mijn; ik leef, ik léef van u, Gij, die mijn dagen als een…

Ogen die niets Meer zeggen Gummi-achtig gezicht Gekomen met de tijd - Groeven van Pijn en verdriet Die zo lang je Aangezicht tekenden Hebben je verlaten Je naakte zelf Dat zich heeft Opgerold het enige Dat overblijft, Vijfentachtig jarige Foetus die ernaar Verlangt te mogen Gaan zoals je Gekomen bent…

Je zult zien dat er genoeg is eten, drank en jij Ik graaf gaten in de grond voor een spoorlijn door het bos De honger doet geen pijn meer en mijn tanden raken los Als ik straks, een slaaf, bevrijd ben meet ik mij vleugels aan in plaats van boot of trein wil ik sneller bij je zijn Ik ben niet knap meer als tevoren tanden wit en ogen…

IK DRAAG JE ACHTERNAAM Ik draag je achternaam maar kennen doe je me niet ik draag je achternaam maar het is nu eenmaal zo, dat je me nu nooit meer ziet Ik draag je achternaam maar van mij, heb jij geen weet Ik draag je achternaam maar je kent niet mijn pijn, mijn vreugde en wat jouw handelen met me deed Ik draag je achternaam maar…

Welkom in Nederland, welkom allemaal Welkom in Nederland Het land van geef en haal Heb je een van ons de weg gewezen Heb je misschien zijn schoenen gepoetst Heb je zijn overhemd gestreken Heb je uitgelegd hoe hasjisch roken moet? Welkom in Nederland, welkom allemaal Neem je halve dorp mee Verzin een goed verhaal Meisjes mogen minirokjes…

Zwijgzaam zoek je naar de woorden, gevangen in je eigen hoofd. Gedachten maken vreemde kronkels, gevoelens raken uitgedoofd. Het maakt je bang en heel onzeker, niet snappend hoe dit jou nu raakt. Nooit meer nieuwe herinneringen maken, niet meer weten hoe iets smaakt. Staren naar een lege toekomst, bang voor wat nog komen gaat. Steeds…

Het loslaten van onze kinderen Onze kinderen worden steeds groter Onze kinderen hebben ons steeds minder nodig Het los laten kan zo lastig wezen maar soms moeten we knopen door hakken in het leven…

waarin je afscheid neemt, de trein mist, rondhangt, rechtstaand eet, ontredderd, vrij -------------------------------------- uit: Vrouwen dichten anders, 2000.…

Gewoonlijk voel ik kou en zie de mist in deze kille maand november, maar in dit verre land (de Filippijnen) is het zo heet, zo brandend-heet dat ik niet slapen kan, geen rust ken, geen verpozen...…

Als het kind angst drinkt uit moeders borst niemand slaapt tot er vrede is woorden scherp als kiezels zijn menselijk leven vermalen wordt? Welke taal dan als het hart zijn maatslag mist men met laarzen aan slapen moet vogeltaal niet langer hoorbaar is?…

nam het hem af ervaart dat als een straf voor een misdaad die hij niet beging stuurt een groet met een hand die beeft mist zijn muziek en de baton die hij genoodzaakt aan de wilgen hing.…

Kijk ik in de spiegel, dan zie ik vormen die menselijk lijken – mijn moeder, mijn vader, die ik nagedacht heb – hun lagen hadden de mijne gegijzeld (of anders vluchtte ik in de mist). Het water is bevroren, zon heeft alleen kracht als ik die aan haar geef, maar lang heb ik haar niet gezien.…

Het jaar na de dood van mijn vader.…

Plotseling was je even weer kind, die het thuis toch nog het beste vind.…

als ik op een lentedag de verjaardag van mijn vader vier, met mijn familie op harten jaag en aangeschoten ben van plezier, dan denk ik: het is weer een beetje kerst vandaag als ik op een zomerdag op het Bloemendaalse strand, mijn kinderen stiekem plaag die sneeuwpoppen maken van zand, dan denk ik: het is weer een beetje kerst vandaag…

Een moeder, al jaren dood, een vader die contact ontloopt.…

Uw kinderen wachten al zó lang! En de omstandigheid die maakt hen bang! In alle eerbied vraag ik U; Kom ons toch halen, al was het nú! Kijken wij op de klok van Israël! Dan is dee'z aarde reeds een hel! Til ons Vader daar toch uit! Roep ons tot U met Groot Geluid! Opdat wij altijd bij U mogen leven!…

Gedenkend aan haar Plaatsten de ouders haar foto Tussen twee kaarsen Herinnerend aan de warmte en het licht in haar ogen De tragiek neemt bezit van hun leven Sinds de dood van hun kind door verdriet omgeven…

Herinnering maakt ons weer kind.…

Vader kijkt verdwaasd naar buiten. Zijn kinder- en kattenwens met schimmelstank verdrongen. Regendruppels op de motorkap.…

weten hij en ik dat bloeien eeuwig leven gaf op dierbare gronden en de liefde, van mijn vaders graf…

die zijn kind vermoord tot dan had zij geloofd geen enkel land is ooit beloofd.…