Alle inzendingen over Varen Haven Vogels

Ik scheld ze vol, vervloek ze strak: “Verdoem die vogels, Herejeetje!” De stoethaspels choqueren, veren en schaven, schrapen, raspen luid. Stijf van woede vaar ik uit: “Een echte kraai behoort te scheren!”…

langzaam het vertrouwen meten en terugwinnen vervagen moet het tot het ongeloof voorbij is het is als wel mogen varen op prachtig witte zeilen van een komende storm nog niets te hoeven weten licht zijn, het is immers de zon die er weer staat zijn als de vogel steunend op Gods zorg en toeverlaat…

varen, varen, varen, dat duurt toch jaren, nee dat mag jij niet van mij, nee jongen varen dat doet hij. jongen blijf jij nou bij mij, ja varen dat doet hij. die schippers varen maar. jongen dat duurt minstens een jaar.…

met het anker losgeslagen windstil in de haven drijven wij toch langzaam weg naar volle zee drijven wij weg en geesten reizen mee het kalme water klotst zachtjes tegen het schip dat vaart onder de vlag ik zink in mijn liefde voor haar een matroos speelt een lied op zijn gitaar voorlopig nog geen land in zicht de haven inmiddels ver…

Je weigert de strijd waar ik meester in ben: in holle wegen, in struikgewas besluipen, bespringen, met onbesliste uitslag. Op open terrein daag je me uit, overwint gemakkelijk en rust naast me uit in vol vertrouwen. ------------------------------- Uit: 'De harde kern', 1994.…

Gelukkig zijn; en niet weten waarom; en soms naar buiten kijken waar de lucht donkerder is dan de steen, alleen een fabriekspijp nog donkerder afsteekt, en bang en gelukkig zijn. Een geluk dat geen raad weet; men bekijkt een glas met aandacht, er is een barst in en lacht en wiegelt het hoofd als een kindse oude vrouw die een broodkorst van…

Je dacht met trots dat je mijn page was. Je hielp me in het zadel toen ik uittrok, met alles toegerust. 'Nu is voor mij' dacht je 'de tijd gekomen om me klaar te maken.' Je wist niet dat ik, toen de eerste heuvel mij aan je blik onttrokken had, de teugels al liet hangen aan de zadelknop.…

Dit is voor jou; nu ik je niet meer spreken kan nu ik je zoeken moet in sporen je volgend op een afstand, steeds erop bedacht mij niet te verraden - spreek ik voor jou; al zul je het nooit weten. Ik ben niet wanhopig, ik ben je niet onwaardig. Ik heb een leven gevonden nu en hier. Maar een leegte heerst, als een duizeling, in de kringloop…

Waar heeft het me naar toe gebracht? Is het mijn bloed dat stollend door mijn aderen gaat, Of is dat de kou die mij niet voelen laat. Het gemis van God die er toch altijd is? Wetend dat hij me nooit verlaat, Vanwaar dan dat pijnlijke gemis? Waar ben je Vader; riep Hij aan het kruis. Zonder God ben ik zonder huis! Wij begrepen elkaar toch eens…

dubbelportret mijn secundaire aard belet mij onmiddellijk ervaren van gezien, gehoord, gevoeld pas later kom ik bij hoe of wat is binnengekomen je beelden gaan er niet meer uit dus dat zit wel goed ik poog te zeggen dat ik van beelden van mensen hou die ze tonen zoals ze zijn die zijn zoals ze zijn dat ik van uitvergrote perfectie…

Aan de kade ontwaken de stemmen van vogels en het licht wacht op een kans om boten, huizen en kerken te overspoelen. Van de haven, op het geluid van golven, komen de zingende vissers met hun last van oesterschelpen. De Atlantische wind speelt met de molens op de heuvel, met het haar van vrouwen, met stof en met bloemen.…

Ik wil varen Varen met een boot Door golven, door zonnestralen En door zwaar weer Kijken naar die stad in de zon En voelen Waar mijn start Nooit mee begon Ik wil varen Varen als een kapitein Met een ego, met een trotse blik En met zijn tranen Omdat die kapitein Zijn hart liet zien Maar never nooit Zichzelf kon zijn Ik wil varen…

het licht speelt met je grijze haren verwonderd schudde je ze alsof dan pas dan het stenenlied van langs elkaar schrapende kinderkopjes zou ophouden kijk, de maan zei je ik vaar in een papieren bootje…

De waarheid is een zeilboot die zich laat leiden door de wind Het is die ruk of windstoot die voor jou het gezochte vindt…

Een scheepswervenbaas uit Zuidzande hield vroom al zijn schepen te lande Hij zei op keer: "Ik laat als de Heer niet varen het werk van mijn handen"…

we voeren van het grote eiland naar het kleine in het begrensde landschap van de boot toe, lach nou, zei ze vanachter de camera sieraden bungelden onstuitbaar mee zijn verre glimlach wrong zich stroperig naar buiten hij keek door het raam opdoemende rotsen weerkaatsten zijn blik hij deed de ogen dicht…

Vaar. Niet wel of waarachtig, Maar vaar. Met de boot uw nahier in. Tot je lucht noch aarde kent. En ... draai dan. Snel en zonder angsten. Draai tot je weer bij ons bent.…

Een ziel moet zien te zeilen naar de wal Over een grote, zilte oceaan Dapper door Scylla en Charybdis gaan Een haven of een baai vinden vooral Soms vaart zij in een fuik, loopt in de val Dan heeft ze averij, scheurt haar bazaan Een ziel moet zien te zeilen naar de wal Over een grote, zilte oceaan Loopt averij op en gaat door een dal Ze dobbert…

Thuis heb ik – voor een schappelijke prijs – Een VAR met onomstotelijk bewijs.…

ze ongedecideerd de referee, VAR en KNVB...…

we zien en zien en kijken er niet naar groet de man met een ‘Sieg Heil’ of een ander onduidelijk gebaar of vindt hij iets gewoon geen stijl en was het slechts een wegwerpgebaar de VAR mag zich er over buigen legt een hele groep onder de loep en hoort eventuele getuigen we zijn zo blij met onze VAR bestaande uit menig oude uitgerangeerde…

een groot geslacht van vorsten, slaven dat eens is voortgesproten uit één lies maar na verloop van tijd vergaat met have en goed, biedt zij maar één kwartaal logies ik hoor de vogels zingen, paarden draven en elke cel in mij schreeuwt: bis, bis, bis!…

grote zeeen om te varen wereld steden om te bekijken bergen om te beklimmen palmen die zingen met de opschijnende ochtendzon die intussen al over de heuvels heeft kunnen reiken de vogels vliegen al weer speels door de lucht de eekhoorns racen nu vrij door de…

Amsterdam bij nacht het is een pracht de grachten verlicht een machtig gezicht de oude gebouwen zo mooi om te aanschouwen ik geniet van Amsterdam waar ik als klein meisje ter wereld kwam nu woon ik aan het IJ pontje varen als een vogel zo vrij Amsterdam wat ben je mooi (ondanks de rommelige rotzooi).…

Die het leven Had opgegeven, Die dag in de Schaduw van onleefbaar Beton waar de vogels Zich voor zo ver Ze er nog waren Tegen te pletter Vlogen - Kwam in veilige haven Met gesprekken die er Werkelijk toe deden En naar behoren bedeeld Met farmaco - Het leven dat onverwacht Terugkwam maar niet kan Voorkomen dat ik Met…

Vroeg in de ochtend ontmoette ik het vogelmeisje. ‘Waarom ben je zo bedroefd?’ vroeg ik aan haar of zij aan mij. ‘Omdat wie mij zoekt komt als ik er niet ben en schreeuwt en huilt omdat ik niet te vinden ben; ik kan het niet horen en het maakt mij bedroefd.’ Neergelegd staat het meisje op (laat mij maar eerst opstaan, ik ken de…

Wereldwijd de Zuurstofrijke bron Die water doet verdampen Windmolens doet werken Vogels mooi doet vliegen Perfecte partnerschappen Thermiek bolt vleugels Jij vliegt boven de haven Roest wordt weg gekrabd Net als gekleurde bladeren Schoonheid komt langzaam terug Temperaturen Rijzen als deeg in een pan Doen horizon splijten Stralen…

zoals we niet weten wie we zijn uit het zicht van de haven…

veren van een vogel veren in m’n bed veren om mee te varen over het Veersche gat veren om een pijl te sturen de veren van een blad een veer om mee te schrijven er zijn veren zat steeds hoger wil je veren veren veren hemelhoog met de nodige veren in je kont gestoken veer je zomaar tot aan de regenboog…

uit zou varen zeg nu zelf, dat is toch de dood aan je zijde scharen daarom, ik strek mijn dikke nek nog eens flink naar u uit wat zou u nou moeten beginnen als ik wegzak in de drek…