ode aan mijzelf

ik kan mijzelf
aan u niet onthouden
soms schep ik een verduisterd einde
opgaand in niets van al het zijnde
een leegte bekroond met cum laude

maar als ik dan zie hoe u
zonder mij in barre koude moet leven
pak ik het plankje met brie,
smeer mij uit
en door nederige liefde gedreven
speel ik tevens op een valse kinderfluit

ik amuseer de schare
kan mijzelf een brok gezonde
arrogantie niet onthouden
immers hoe kan ik baren
mijn grootsheid verklaren
als de bescheidenheid zonder loods
de haven uit zou varen

zeg nu zelf, dat is toch de dood
aan je zijde scharen
daarom, ik strek mijn dikke nek
nog eens flink naar u uit
wat zou u nou moeten beginnen
als ik wegzak in de drek

Zie ook: http://blog.seniorennet.b.../julius_dreyfsandt_zu_schlamm/

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 10 april 2007

julius-dreyfsandthotmail.com

ode

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 20 stemmen 1.042