Netgedichten

netgedicht (nr. 15.524):

ENCORE

de lente doet me denken aan verlies
er zijn weer negen maanden dood, begraven
wat overschoot is voedsel voor de raven
de bron van al wat leeft is vuil en vies

de lucht is zwanger van het zaad, ik nies
en druppels vinden in de grond een haven
een groef ontvangt het vocht vol overgave
er rijst iets op, er scheurt een maagdenvlies

zoals een groot geslacht van vorsten, slaven
dat eens is voortgesproten uit één lies
maar na verloop van tijd vergaat met have

en goed, biedt zij maar één kwartaal logies
ik hoor de vogels zingen, paarden draven
en elke cel in mij schreeuwt: bis, bis, bis!