Alle inzendingen over Ver van tijd en zelfgenot?

Je houdt dus van hem, je houdt echt van hem, zoveel -- dat je het toegeeft?…

December is weer aangebroken, tijd van Sint en Zwarte Piet, tijd van marsepein en pepernoten, tijd van Kerstboom en een Piek. December is weer aangebroken en vergeet vooral niet, tijd van vrede is er; aangenomen, dat iedereen de waarde daarvan ziet!…

wat in een mensenleven is er mooier dan de liefde die onzichtbaar voor het oog als één ziel onweerstaanbaar in twee lichamen huist die onuitgesproken dat zegt wat zich niet spreken laat omdat er geen woorden zijn die in stilte de ander aangeraakt hem of er-dicht voor Valentijnsdag | 14 februari 2019 weet te intenderen ik heb je nodig…

waar in vlammen vrijheidsvuur lonkt gloeit vandaag in ons de herinnering aan wie hun leven gaven in de strijd voor vrije harmonie en broederschap om dat permanent te kunnen geven op de hele wereld aan ieder van ons is die opgave altijd nog de uitdaging de geschiedenis grift ons geheugen met de essentie van haar boodschap dat de belofte…

bent wil ik jouw zee zijn die zacht jouw stranden strelend kust wanneer mijn getijde jou innig omhelst als jij de richting van jouw dromen kiest als jij de belofte bent wil ik jouw tijd zijn jouw metgezel in de reis van jouw leven in de vindtocht van vrij en verfijnd geluk die ons in elkaar de valentijn vinden laat…

Kijk naar de heelheid Van mijn leven, Naar de heelheid Van mijn bestaan, Waarvan de loper Oneindig ver wordt Uitgerold - Waarbij de tijd Verdwijnt, mijn tijd Verdwijnt, en naadloos Overgaat in de eeuwigheid…

Gedachten doen mij naar ’t ver verleden dromen herinneringen aan jouw lach en schone jeugd hoe graag laat ik die tijd weer tot mij komen en mijmer over lieven minnekozen en deugd.…

Kinderpasjes in verse sneeuw Kriskrassend over het tapijt Aan het venster een schrille geeuw Met gepeins: waar is toch die tijd?…

Liever had ik gezien dat het Echt voorgoed in de doofpot zou zijn gestopt Geschoten Is er des- tijds op de ver- keerde persoon 't Raakt Samen door Horten en sto- ten 'k Ziek, uit coma met een hart Dat toentertijd zijn tijd ver vooruit was daar het Onverdroten* Volhardend & IJverig 'k Kan het gewoon maar Nooit beter (=)…

Ongrijpbaar als de tijd sluimeren gedachten door naakte vingers even fragiel als ochtenddauw na eindeloze nacht waar dromen op zich lieten wachten hoorde hij haar in zijn ziel ver vederlicht ver verder dan een fluistering kan dragen…

Je hebt de uurwijzers weer aangepast en herfsttijd is ten dode opgeschreven. De griepprik wordt aan wie dat wil gegeven en winterjassen komen uit de kast. Je weet hoe laat het is, straks gaat het vriezen en hoor je luidkeels ons massale niezen –…

Indianenverhalen getooid met veren. Fake-news boven de feitelijkheid. Wat waar is valt misschien nog achteraf te leren. Een veertje meer of minder kenmerkt deze tijd. Liegen alsof het gedrukt staat wat maakt het uit. Het eindresultaat gaat voor de veren.…

er is nog tijd zachte woorden te kneden tot papier letters te stapelen tot oorden ver weg van hier te krassen in werkelijkheid bejubeld of beweend er is nog tijd - voordat alle stilte is versteend…

Half Limburg rookt of snuift of slikt of spuit maar ja, je bent door Limburgers omgeven, wat kun je ánders om te overleven ? Clean en bij zinnen hou je dat niet uit. Heus, als ú in die uithoek had gewoond, dan was u liefst ook hele dagen stoned.…

van buiten komt het en omvademt ons zoals een ongeziene hallucinogene mist die ademtocht na ademtocht zich afzet, condenseert en druipsteen vormt totdat een samenstel ontstaat dat als vanzelf de plaatsen kiest waarheen gehoorzaam onze allersnelste voeten gaan tot ze ijkoud en dan van marmer zijn. -------------------------------…

Geluk is als water niet in je hand te nemen dat heel even zou lopen in die droge hand en ze maken tot een wonderfrisse kuil, en eveneens niet te vatten als de lippen van de vrouw die neerstrijken, veren van je-weet-niet-waar, op je oogleden, – als kind heb ik me vaak amechtig gelopen, om de veren in de lucht te sturen. – Het is nergens te…

- En zo scharrelde zij maar wat aan met aan iedere zijde een haan, terwijl ze steeds onder d'r veren een scharrelei kon produceren.…

Zodra een beeld een spiegel wordt, sla toe vernietiging. Niets ter wereld blijft zichzelf gelijk. In deze vrees te leven geeft werklijkheid geen schijn van overleving. Antarctica gesmolten! Al de tranen bewaart hij in zijn fles. ------------------------------------ uit: 'Het doek van de dag', 1990.…

Géén vers nieuws, géén nieuw vers, het is vakantie, vandaag, vergeef het mij, géén vers-garantie.…

Het is, zover ik, ontwaak een droom ik geloof herinner, de ogen het vuur, mededogen de strijd, over leven de macht, het vergeven van zijn kracht, ontdaan ik zie, oneindig zo, dichtbij kan ik niet, blijven waar, ik ben voorbij, gelegen voor, het wezen achter, zijn waar, ik was om, het even bij te blijven wat, te weten wat, te zijn…

Ik heb in m'n hart 'n zonderlinge wezen Dat een bizarre tango danst; herrezen,- Ik weet niet hoe, zo vaag is alles, - uit 'n aloude sarkofaag. Terwijl het danst, hoor ik het zingen Met bonte blijdschap over weemoedszwangre dingen.…

“verse uilen!”…

om de bocht heen gluurt ik oker met je mee naar ‘t donker waar we onze veren plooien verrassend licht en eigenzinnig zal 'k zacht bij jou ontdooien…

de dobbelstenen die op tafel liggen ons spel was nog bij lange na niet uit we braken af en gingen samen zitten mijn vingertoppen streelden zacht je huid de nacht was lang jouw lichaam dat me warmde gerust als waren wij al lang getrouwd de ochtend die ontwaakte en omarmde ons slapend lichaam wezenlijk vertrouwd we dronken jus en koffie met…

Op een dag door de verrekijker gezien uit de serre van mijn tante: de plotselinge nabijheid van een vrouwengezicht onder de rand van een hoed, een hand op een blinkend fietsstuur. Een mand waar iets wits in beweegt. Een man met een pet op aan het stuur van een hoekige zwarte Ford. De bootjes aan strakke kabels die op geheimzinnige wijze de richting…

VÉR Realiseer ik me ... , nu ik dit schijf !…

voor olivier jij bent zo ver ik zie je zo weinig waar is de passie? waar is het vuur? bij ons... als we elkaar eindelijk zien dan spat de spanning ervan af je zus ziet het zelfs ik mis je...meer en meer Xx..xenia…

het bevroren winterveld mijn thuis als onbeschreven blad zie de roerloze reiger zoekt vergeefs zijn prooi in dichtgeslibde vijvers onmachtig met lamgeslagen vleugels kijk ik verbaasd en leeg naar de vlucht van de poëet ongehinderd in het hoge blauw spreid mijn armen hulpeloos en zie hoe het ei zich opent het baart een ongestreken vers…

Jij kleine, lieve meid, je bent zo ver van hier; gegaan tot waar geen wegen zijn, en enkel maar vermoeden. Je draagt een leven met je mee, een teer bemind-zijn dat niet wijken wil.…

de zomer horen zingen in de stilte nu nog ver van mij maar zachtjes komt het dichterbij ik hoor het kloppen aan de deuren van mijn innerlijk bestaan en durf nog niet goed maar moet het wel naar binnen laten gaan.…