Alle inzendingen over Verdrongen

Waar met een overdaad Aan digitale wijsheid Het leven zo goed als Verdrongen is, daar zie ik Jouw vleugelslag in de vroege Ochtend als kristalheldere Uiting van het echte leven, Kunst die zich met geen Gigabyte vervalsen laat…

Het feit dat bij de Britten de naam Jack Als populairste voornaam voor een jongen Inmiddels door Mohammed is verdrongen Vindt Wilders ongetwijfeld veel te gek. Dus komt hij binnenkort hier met een plan Dat men moet kiezen uit Piet, Kees of Jan.…

De boot gemist in volle vaart de dageraad dood en grijnst als bloed gestroomd door aderen en nacht vergeten tranen zweten morgen lacht door dauw verdrongen boze tongen roepen zacht…

Heel Nederland verdrong zich in de rij Van mensen die zich vriend van Wolkers noemden En trots zijn inzet en gastvrijheid roemden Waarvan hij vast doodmoe werd volgens mij. Dat Wolkers stierf, heeft dus een goede reden: Hij is aan al die vrienden overleden.…

In heel veel huizen staat dit jaar, de kerstboom prachtig opgetuigd Sint wordt lichtelijk verdrongen Tuinen verlicht, bomen verkocht, de zak van Piet staat vol op zolder.…

Uit mijn longen verdrongen uit mijn lichaam verdreven verban ik jou nu voorgoed uit mijn leven Je hebt over mij niet langer de leiding mijn geld gaat nu gewoon naar de kankerbestrijding Dus dure dodelijke ex vergezel mijn laatste woord aan jou is 'vaarwel'…

Hyves is nu door De Telegraaf gekocht Het network leek door Facebook haast verdrongen Het einde virtueel welhaast voldongen We hadden niet meer door wat Hyves vermocht Zo blijkt weer hoe potentie ongekend is Als iets een schijnbaar gepasseerde trend is…

Ach was er nog wat stilte over van voor de tijd van nooit meer stil waarin je altijd zocht naar harder, sneller maar er toch ruimte was voor het ontbreken van ieder geluid nu vermijd je sneller juist het harde maar de rust van de stilte is voorgoed verdrongen door permanent gesuis…

Waar de nacht Allesbepalend was, Voorgoed verdrongen Het oude licht, Wordt voorzichtig Het deksel Van de dag gelicht Liggen boten Loom te dromen En begroeten meeuwen Het nieuwe ochtendlicht Spilsluizen, Groningen, 11 april 2012…

Alles verdrongen. Rotzooi in huis. Voel je niet gedwongen, maar welkom thuis.…

Als gedachten niet Langer zuiver zijn, Als ze worden Verdrongen door emoties Die nooit tot hun Recht gekomen zijn, en Onverwerkt verdriet alleen Somberheid ten goede komt Dan constateer ik dat Ik zo lang ik leef Aan mijn eigen leiband Loop - hond aan de riem Met te weinig speling…

De oceanen liggen vol met troep En microdeeltjes drijven in hun maag Het leven wordt verdrongen, laag na laag Wij maken van de zeeën plastic soep Ons kunststof-dna vervormt de cellen Straks zwemmen er slechts plastic schaalmodellen…

Uit een voorbijgaand raam kiert vaag een naam word ik geroepen? Wie, denk ik, woekerend met heden en verleden. Terwijl een glazenwasser stuurs rechtlijnig lapt, ik onder ladders stap, gloort onverwacht jouw stem weer op en snerpt. Het raam versplintert barstens tot de randen Ik sta versteend en voel opnieuw de splinters branden.…

Verbitterd waarbij telkens wordt verdrongen die pijn om jezelf te vergeten... Wonden die eigenlijk niet zijn te helen worden verzacht door de tijd en met veel geduld. Maar het angstgevoel en de afschuw raakt men niet meer kwijt, getekend voor het leven zijn zij.…

Je ziet de vlaggen wapperen, want de vijand is verdrongen, door al die vele dapperen. Het Wilhelmus wordt gezongen. Er heerst vreugde in de straten, waar chocolade wordt gedeeld. De stemming is uitgelaten, maar er is ook verdriet wat speelt. Emotie vermengt zich met hoop. Tranen krijgen de vrije loop.…

Slechts zelden ben je aan de buis gekluisterd ’t Gebeurde wel in d’afgelopen week We zagen dappere Griet Op den Beeck wier leven in haar jeugd zo werd verduisterd Haar incest-trauma had ze lang verdrongen Nu eind’lijk uit haar schaamte weggesprongen!…

we zagen hoe het licht op de gevels viel hoe de schaduw in een zachte dans de zon verdrong hoe vogels in stilte afdaalden we zagen hoe de zinkende stad in het water wegkwijnde laat me jullie meenemen mompelde het water met de hand voor de mond…

Het is een groot gevaar voor moeder aarde: een meltdown in een kernreactorvat. Maar nu Japan er eentje heeft gehad, meldt men emotieloos de stralingswaarde. De boel ontploft, het water lekt in zee. Je leest het allemaal… op bladzij twee.…

schrijf je gedichten op de blinde muren van mijn bebloede hart zie de gezichten uit verloren uren van mijn verdrongen smart hoor de verwijten in stiekem gefluister achter vele handen voel het verslijten van mijn ziel in 't duister dicht de dunne wanden…

Mijn pen hangt al even aan de wolken daar zij woorden niet vinden kan Inspiratie lijkt opgeborgen zelfs verdrongen dieper dan zichtbaar is het diepe zuchten van ongedurigheid en gemis blijft 't wachten lange dagen, korte nachten tot 't magische weer daar is…

In gevangenschap Te weinig tijd, In vrijheid Ineens te veel - Wat door vijandschap Verdrongen werd Vecht zich in herwonnen vrijheid Een weg naar boven, Pijnscheuten die al lang Naar het verleden waren verbannen Duiken weer op In het weerbarstige heden, Steken de kop op Terwijl jij en ik Het hoofd laten hangen…

Waarom wordt er altijd over moeder gezongen en wordt vader onbewust verdrongen? 't Is hij toch die werkt voor vrouw en kind... Moet ook hij niet worden bemind? Al is hij soms streng en wat ruw van toon, zijn liefde voor je blijft steeds op een troon.…

Een splijting die me verwrong me vervreemdde en verdrong de man die ik feitelijk was.…

Verdoezeld en overtroffen zette hij zijn klauwen in de muur Klom als nooit te voren verdrong de onttroning tot verdoemenis Verstokte zijn doen schreeuwde zich lof toe zwaaide hoffelijk zijn zwaard Wervelstorm van gevoelens rees door zijn lichaam angst was niet de zijne Smedend vormde hij de wil tot de overwinning hem toebehoorde…

Boven de uitgestrekte leegte wordt het roepen van meeuwen verdrongen door de overdonderende stem van de Atlantische Oceaan. Ik lik het zout van mijn lippen en houd bijna op te bestaan.…

Te lang is het verdrongen was blind wilde niet zien wat me diep heeft verwond.…

Denkend aan m’n jaren in Blooker’s dorp aan de Amstel bij het Amstelstation - ruik ik de geur van chocola hoor de treinen en zie de glinstering van de Amstel Bezoek ik weemoedig de plek blijkt het een kantorenpark ik vermijd voortaan de plaats - bewaar zo de oude beelden worden niet verdrongen door 'Manhattan aan de Amstel…

Zwaai mij uit, trapezehart in de nokken van de tent ik ben in het net verward waar de muze mij verwent sta op en maak me dapper in het midden van de ring weg met de zaagselhapper is wat ik tweestemmig zing maestro, maak de piste vrij voor mijn laatste reuzensprong ik kom bij mezelf langszij in poëzie die ik verdrong.…

we verdronken water uit een vluchtig slapen verdrongen bewolking uit onverwachte hoek we werkten, tot verder voorbij, tot werkbaar lieten namen achter in beschreven tijd sindsdien aangetekend, zodat onze brieven niet verjaarden in woorden, met handen gemaakt, onbesproken…

In het diepst van mijn ziel heb ik een geheim gepropt wat ik ooit verdrongen heb zit erin verstopt. Iedereen heeft zo'n plekje met 'n verborgen gebeurtenis en het blíjft verstopt op dat plekje in de duisternis. Misschien wil ik ooit m'n geheim aan iemand kwijt wetend dat ik dan van 'n duistere last ben bevrijd.…