Alle inzendingen over Verleg je horizon

toen ik vanmorgen wakker werd hoopte ik tegen beter weten in dat liefde voor vrijheid en leven jou betere keuzes had gebracht dat jij niet decreten meer schrijft met de pen van haat en afschrik gedoopt in het bloed van oorlog toen ik vanochtend wakker werd in een wereld vol tranend verdriet dat voelt als een diep koud graf vond ik het tijd…

Hij heeft genoeg van verlegen lippen en van liefde uit een blik van de prevelende briefjes op zijn matje bij de deur De professor is moe, beste studenten, Hij sluit alvast zijn deur maar legt zijn oor te luister bij elk vers dat wordt gekeurd.…

fris op de onttovering na de winter tot groei en bloei te komen uit de versplintering van sneeuw en vorst en ijzel wederom herboren het laatste smeltwater zoekt haar heil met de gevoeligheid van een moederhand over het babyvel van haar laatst geborene en glijdt onafwendbaar haar weg naar het korstmos op de bodem de flauwe lentezon gaapt verlegen…

de zwaarte van decreten ze roemt zijn bundel voor de zogeheten lichtcryptische benadering van taal vervolgens wordt zijn schrijfkunst uitgemeten door critici in termen: magistraal, vernieuwend, vol mystiek en haast sacraal hij krijgt het keurmerk ‘kroonprins der poëten’ de dichter hoort het met verbazing aan hij glimlacht wat onzeker en verlegen…

verlegen, verslagen en onvrij, zie jij in jezelf een gelijkenis? sta mij dan in alles bij.....…

­ Eén blik van jou vol warme genegenheid raakt t­ot in mijn ziel geen schaamte of verlegenheid ­Eén woord van jou vol liefde uitgesproken laat m­'n hart op hol slaan heeft het vuur in me ontstok­en Eén zoen van jou vol passie en hartstocht zorgt dat mijn knieën knikken ik ben totáál verk­ocht Eén nacht met jou verstrengeld in elkaar…

~~~ al denkt verlegenheid in stappen blozen lukt me in een tel een spel?…

als ik vandaag kon voelen over morgen en dan terug naar een jaar geleden zou ik eerst aftasten naar jouw liefde die ik gisteren niet heb gevonden na uren zou ik verlegen strelen tot jouw haren overeind staan en ik niet meer kan wachten hoe ons warmte spreekt vervolgens zou ik je geur pakken als het daglicht jou laat gaan waarna de nachten…

Zoals de zon het vermoeide donker van de nacht verdrijft met haar ogen nog gesloten zo heb ik voor het eerst in mijn armoedig leven begrepen dat de liefde zelf haar tijd kiest en zich met open ogen zomaar nestelt in het leven op een avond door de week Kleur dus vanavond maar je lippen en verleid me, verleeg me tot ik overal bloos…

Vloeibaar in trage tred stromend, uitmondend in stroomdal, is de levensloop zoals vertakkingen van struik en boom getopt met bloesems die in lentetijd ontluiken en in druppels van tederheid traag over je wang glijden verstoppend de blos van verlegenheid.…

Iemand tussen boeken in gezeefd groen licht Bedaard en wat verlegen Had ik maar over zijn kaalhoofdigheid gezwegen Hij is kaal Hij is vrij stil en snel bezeerd Geleerd Ik maak zijn papieren zoek want ik kan niet woelen in zijn haar Zo dan maar -Wat zoek je toch?…

Zal hij zijn schuilplaats stilletjes verlaten, haar rechtuit vragen, verlegen als hij is durft hij het niet en kan slechts naar haar hersenspinsels raden. Geschreven bij een schilderij van de Litouwse kunstenaar Torcque voor zijn jubileumboek dat binnenkort verschijnt.…

Zal hij zijn schuilplaats stilletjes verlaten, haar rechtuit vragen, verlegen als hij is durft hij het niet en kan slechts naar haar hersenspinsels raden. Geschreven bij een schilderij van de Litouwse kunstenaar Torcque voor zijn jublileumboek dat binnenkort verschijnt.…

Zo verlegen en met trots kijk ik naar jou, Mijn vleugels komen langzaam tevoorschijn, Ik vlieg zwevend naar je toe.. De zonnestraal van mij, De zonnestraal van jou, Het maakt ons een geheel.. We houden elkaar vast en laten liefde aan elkaar zien, De voeten boven de grond aan het zweven.. Maar dan..…

( voor mijn vader ) Breekbaar als glas plooit zijn glimlach zich naar de stille uren van de dag In het natte gras dansen verlegen voetjes over wat haar verdroten vader zag Als een waas wikkelen zijn ogen zich om de tranen die hij liet stromen over zijn geboortegrond Er is geen weg terug als de oorlog voorgoed zijn gehavende ziel…

Weet je nog hoe hij toen even met zijn hoofd knikte, bijna ootmoedig, bijna verlegen, bijna verontschuldigend. We hadden verloren voor we het wisten. Abe.…

Zijn plagende ogen, ik sla de mijne verlegen neer.…

De verlegen vlinder verbergt haar weelde steeds lichter wordt het rond het baren van de morgenstond Tot de volgende handwijzer wandel ik mee met de chaoten traag en uit de pas vanzelfsprekend zo zijn ze.…

wie machtigt mijn stem wanneer ik het rode potlood ter vondeling leg en het papier ontdoe van de achtergebleven schors mijn stem geaard in positieve zin schraagt gestaag het gedrag gade van de kunstreizigers om me heen, ik verleg geen activiteit, en weiger de graadmeter te wezen voor Neerlands hoop blanco schuift het mij toebedachte scherp…

Had je eenzelfde eenzelvig liedje gezongen en je lijf even verlegen links en rechts goeddeels verzwegen? Stel dat je opnieuw kon bij even na twintig, je bouwde een liefde een huis een kind, beminde beminde, vermeed het bekende en tuimelde over vreemde ellende.…

ik weet mijn stenen bruiden koketterend met basalt de lustigste van allen is vastgezet in warm asfalt ze lokken zee in eb nog heel verlegen golven samen nieuw gebied dat met vloed meer kansen biedt daar ruist de branding weer het nieuwe lied van komen en van gaan onder springtij bij een volle maan uitgeteld na lange uren spat…

Na de openheid, ongenaakbaar in de regen, jij naakt, ik verlegen? Dante’s hel breekt los of gaat de hemel open? maakt ons dat nog uit? Vaker misgetast, strohalmen naar de toekomst, weegschaal van geluk ? Uiterste balans, wat je kiest is om het even, het eind brengt evenwicht.…

jong zijn is een zegen zo onschuldig zo verlegen nog zo’n lange weg te gaan onderwijl nog veel te overwegen oud zijn komt vaak met gebreken maar het zijn de oude bomen die vele stormen hebben doorstaan getekend door de tijd tonen ze hun ware wezen en wat me steeds weer in hen raakt is het verleden waarmee ze zich zo indrukwekkend…

Men zegt geluk maak je zelf twijfel doet me dieper nadenken. Meer aandacht schenken aan de mensen waar je mee leeft. Het moet een samenspel blijven van gedachten en gesprekken, die diepgevoelig je hart bekoren. Vlinders op wekken naar hartstocht. Zelfs al worden we oud, de verbinding van hart en geest blijven ons verrijken als druppels…

als ik sterf dan heb ik vrienden zoveel vrienden niet normaal als ik sterf dan ben ik goed o, zo goed echt wel de beste als ik sterf word ik beroemd alleen maar dood word ik erkend!…

Wijsheid het weten van wat was, er altijd is en nooit verdwijnt het straalt van binnen zal nooit verwelken hetgeen er eerder was dan het weten wordt aanschouwd door wie liefheeft begeert, reeds voor het wordt gevonden. ... Het hart heeft bekend doe geen moeite je vindt de plek daar, waar alles samenvalt.…

Intensiteit straalde uit je ogen Jij keek mij aan, onverstoord en onbewogen. Ik kon alleen maar staren naar jou Mijn hart sloeg over en mijn hoofd zei wow. Liefde zei mij nog helemaal niets Ik had geen enkele ervaring met zoiets. Kippenvel en mijn mond werd droog Niet in staat tot een normaal gesprek of dialoog. Mijn gevoel zegt je…

Middernacht, ik wandel naar huis door de 6 km lange velden, eindeloos alleen, zonder werk, zonder wagen, zonder vertrouwen, zonder doel, alleen Van Morrison's "Have I told you lately that I love you", zingend alsof niemand mij horen kan, behalve de in verbijstering starende koeien rondom, en tranen rollen langs mijn wangen, van…

Vertrouwen en moed monden uit in zekerheid. Zelfs in zware tijd.…

't is of het water in een reusachtige kom ligt, de rand als horizon, rond en prachtig. Het donderend geraas van de branding geeft zicht op een niet te temmen natuur, zo krachtig. Zonlicht tovert een zilver glinsterende baan van de horizon tot onze voeten. Wat fantastisch om hier te staan en de oceaan te mogen begroeten.…