Alle inzendingen over Vertrouwen Geloven Uitzoeken

Waar diamanten tranen van herkenning aaneen geregen parelen, onzichtbaar verweven met draden van puur goud Waar bronzen klokken zonder wanklank hun helder geluid in echo laten weerklinken Daar kan ik mezelf zijn, ondergaan en bovenkomen, mij wentelen en keren, Geloven, vertrouwen, eeuwig op bouwen, omdat ik mezelf kan zijn in jou…

In het woud, dichtbegroeid en schemerig, en door het veld, open en zonnig, stapt met voorzichtige tred en bedachtzaam de weidsman met ogen, spiedend en waakzaam. De weidsman kent de leefbaarheid van het dierenrijk hier in de omtrek. Hij wil scheppen ruimte en vrijheid voor het jonge individu, gezond en sterk. De weidsman wil tegenhouden…

Gedachten tikken tegen je voorhoofdsbeen als het kuikentje, dat zijn ei verlaat. Eigen wil vliegt zwellend op, maar vergaat onder streng gezag, zakt hulpeloos ineen... Bezwaard ligt de pen naast frommels, scheldt gemeen: "Het gestriemde blad vol slaafse woorden haat jouw ijdel streven. Weet een zuigeling raad met kunstminnende taal? Verlang…

Die kauwen pikken lustig in de drek, zoeken gezonde hapjes.…

Toen zeiden ze, die hersens van mij: dit ene artikel begrijpen wij niet. Is het in een taal die wij niet kennen? Nee, dit is niet in een taal die wij niet kennen. Gaat het over een onderwerp waar we niets van weten? Nee, we weten veel over het onderwerp en vinden het interessant. Waarom is het dan of de hokken der woorden leeg zijn?…

Liefde is onvoorwaardelijk in iemand geloven Een vertrouwen zo sterk niet te geloven. Maar het nadeel van deze gevoelens is dat ze irritaties opwekken. Vooral in deze tijd nu niets is wat het lijkt.…

ogen in een rotsvast geloven wierook aan je handen de zon brandde met licht van boven door het glas in lood zelfs de dood roerde zich in de tochtige gewelven op de pilaren keken heiligen minzaam naar de mensenschare zagen hoe de ringen om de vingers gleden in de glans van vertrouwen maar in het klokkenluiden vormden zich…

dat hoef je niet te geloven maar het is mijn gevoel en daarop vertrouw ik ik, Jan (Jacob) Krediet bij de gratie van een gezond pragmatisch verstand! en het zal heel heel lang duren voor die crisis weer groen kleurt!…

omdat ik je niet meer kan vertrouwen vind ik het beter niet verder te bouwen. maar.... toch ' t beste voor jou, nu en altijd en overal !…

Maar een leugen in je kleinste woord, zet mij enorm aan het denken, wat valt er van je grootste woord dan te geloven, als je me bij het kleine al laat bedenken. Mijn vertrouwen in jou woord, is even geschaad, maar wees niet getreurd, het is niet gelijk zo dat jij mijn hart verlaat.…

Tegen alle beter weten in vertrouw ik. Op de levenskracht, die ook in tegenkrachten leeft. Op de vlam, die van toeval bedoeling maakt. Op de energie, waarin ook Darwin bleef geloven. Tegen alle beter weten in bid ik. In de stilte, waarin Einstein's intuïtie spreekt. In de geest die ons anoniem geboorte schonk.…

Niet te geloven dat ik knaap nog een vers schreef over de zilverwitheid van een berkestam en om mij heen grootse dronkenschap van de bevrijding: het water was whisky geworden. Alles zoop en naaide, heel Europa was een groot matras en de hemel het plafond van een derderangshotel.…

de lieve hunkering naar jouw woorden, de tedere zoektocht naar jouw lach, de zachte triestheid in jouw stem, de voortdurende pijn in jouw wezen jouw zoeken in een ander, jouw vertrouwen en jouw hopen, jouw trillend hart zegt meer dan al deze ijdele woorden…

Ik moest je bellen, de telefoon gaat over. Drie keer...vier keer, niemand neemt op. Geen stem die zegt "Alles is goed met mij, geen zorgen voor vandaag." Het blijft stil... veel te stil naar mijn zin. Ik rijd naar je huis, wetend dat jij er niet bent, er ook nooit meer zult zijn. De straat, de stoep, die mij zo goed kent. Lijken plotseling…

Ze 'geloven' dat ze 't gaan maken, op 't middelbaar onderwijs. Ook dat gaat meestal goed, ze 'geloven' tot elke prijs. En 't gaat, zoals 't gaan moet. Ze 'geloven' heilig in 't krijgen van een baan en vaak lukt dat nog ook. Van tochten maken naar de maan, dat lukt dus niet, maar geloven is geen ramp.…

Ram de letters uit mijn vingers pers de woorden uit mijn strot ben op zoek naar enig houvast bid wanhopig tot een God wil niet wakker, wil niet slapen droom alleen maar terug in tijd wil niet weten, wil niet denken raak vertrouwen plotsklaps kwijt kijk de dagen naar het voorjaar pluk alleen maar stil verdriet slik gedachten naar het einde…

Als je zegt; ik geloof in jou in tegenwoordige tijd zou het verleden dan meespelen……

ontmoeten zien onze ogen hagelbuien liefde opwaarts vallen in ons hart terug wensen wij vruchtbare regen neervallend op ons verlangen tranenplassen omgeploegd door laarzen tot op de volgende straathoek - want daar kun je in verte kijken en in jezelf, wat was en dat een niemand zich ooit in de weg kan staan al kan ik uren later niet geloven…

Geloven? Met mijn hart en nieren! maar vraag me niet in wat Het mág van mij geen naam hebben Liever niet, nee zeg me niet... dát Vertel mij het spel van inspiratie Maar schrijf voor mij geen handboek Laat mij toch drijven op de ware motivatie Liever gewoon... op zoek…

Geloven is weten dat het goed komt, maar een mens is vaak erg ongeduldig.…

Het ene ogenblik is 't lente en je hoort de vogels fluiten, maar vlak daarna zijn weer die buien daar; niet te geloven. Je bent verliefd, zo zielezalig voelt je hart en heel je denken is roos als morgenlicht; niet te geloven dat vlak daarna die zaligheid het veld moet ruimen voor het treuren dat je bedrogen werd; niet te geloven.…

Ik ben blijven geloven En wat ik voelde werd waar Ik geloofde dat jij er zijn zou En je was daar Ik geloof in de liefde Ik geloof in het licht Ik zie het weerspiegeld In jouw ogen, jouw gezicht De wereld is zo mooi Als je liefde ervaart Het zit in jezelf Het is de moeite van het zoeken waard…

wat hier dartelt wentelt en wemelt in zelfbeklag en zie mij eens gaan muziekman is gestopt dat doet mij verdriet…

Ex-pater Oosterhuis is in de ban, Want hij is onvoldoende in de Heer En dus zingt men zijn liederen niet meer, Want daar wordt niemand katholieker van. En bovendien heeft hij zijn naam niet mee: Een oosterhuis – is dat niet een moskee?…

Geloof mij, als ik zeg, dat geloof in de mens, ongelofelijk wordt, want geloof in de mens wordt ongelofelijk, als je ziet, hoeveel geloof er nodig is om iemand te geloven die liegt dat ie barst, niet te geloven toch?…

ik kon mijn ogen niet geloven toen ik op de schoolmuur las: ik ben helemaal ondersteboven door betty uit de vijfde klas! het stond daar in reuzeletters iedereen moest het wel zien vast kwam dit van toon, die spetter, altijd noemt die mij: praline!…

Het is dus meer dan een boodschapper te geloven, het is wat ik weet. Ik geloof, dat ik sterf, wanneer ik oud genoeg ben om te gaan rusten. Ik geloof, dat ik wil, dat ieder gelukkig is, nu al en altijd. Dat er iemand is, waar ik echt veel van hou en die ook van mij houdt.…

Zijn gelovigen in deze tijd in de minderheid? Helaas, meer en meer lopen kerken leeg Hoe komt dat, wat brengt dit teweeg? Is geloven tegenwoordig een bijzonderheid? Maar toch geloven veel mensen nog wel Men denkt dat de kerk niet meer nodig is Maar is er zonder kerkgang zoveel mis? Waarom oordelen mensen vaak zo snel?…

Niet te geloven, alles kan ik verdragen, het verdorren van bonen, grootse dronkenschap, stervende bloemen, de zilverwitheid van een berkenstam, daar ben ik werkelijk hard in. Maar een derderangshotel in september, waar alles zoop en naaide, in vochtige bedjes, nee.…

nu jij het leven hebt gelaten gaat er een moment van stilte voorbij maar in die stilte zal ik met je praten altijd blijf je dicht bij mij…