200 resultaten.
Een groot manoeuvre
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.286 Zo ver men kijken kon
gezegend akkerland
dorpen vredig
met elkaar verwant
kortgestuikte torens
een groot manoeuvre
was gepland
een spel van kleuren
een uniek gebeuren
de herfst in 't land
zo zag ik het
zo liep ik er doorheen
't was geen sneuvelen
maar dwarrelen
gratievol
elk voor zich alleen…
lente
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 442 ik ben zonder geld
langzaam aan het spelen
-dat eeuwige gezeur
van de allerrijksten-
het is eetbaar en
in werking aan adrenaline verwant.
anders dan men had verwacht
ligt iedereen door elkaar
achter de mouw
van een kleine groep voorname mensen
wordt kunstmatig gekiemd graan weer gedroogd
en op de schouder van een bisschop gelegd…
alvorens
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 98 zolang het gesprek is verwikkeld
met elkaar en anderen
volgens uitgesproken gedachten,
altijd verwant aan bezigheden
het beeld dat nabestaanden hebben
van voorouderlijke stambossen
in zichzelf te zien, te bevinden
ondefinieerbaar voor de verte uit
tastbaar aanwezig te zijn
in woord en geschrift, te blijven
totdat er geen glazen meer…
Tussen weiden, mens en cultuur
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 149 in stug herhalen
ligt een weidelandschap te blozen
bij zonsopgang
vaak lijkt het "slechts" een droom
wauw, een groot schilderij
(waarin je wordt toegelaten
als een zwerveling)
maar toch in wezen
door de eenvoud en openheid
nauw verwant zijn aan elkaar
om de eigen weg te gaan
op ’t gekreukte groene gras
bij zaaitijd en pluk…
Met een ruiker
poëzie
3.0 met 8 stemmen 647 want ze is mij teer verwant
En heeft mij daarom argeloos gegeven
Dit warme speelgoed, haar verliefde hand.…
een kind van de maan
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 254 zolang als ik mij kan herinneren
voel ik me verwant
met de maan
ik ben haar nacht
in het zwart-witte weefsel
wanneer eerste wolken
over daken lopen
dan denk ik aan een wiegelied
zing stil over alles wat ik
wil teruggeven
aan de wind
aan de bladeren
aan de jonge vogel die overvliegt
hij weet niet
hoe bijzonder zijn vleugels zijn…
Zwervend geluk
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 897 Zij zwierven als nomaden
met een huifkar door het land
en zochten hun geluk
in rondedansen en gitaren
Ze speelden hun muziek
melancholiek op stuivend zand
en wasten in de meren
nog hun kleren en hun haren
Ze waren met de vogels
en de bomen nog verwant
en zongen uit hun longen
van de liefdevolle jaren
Zo trokken zij de wereld uit
met…
Twijfel reist met mij
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 191 sterren schijnen weer
de scheppingstijd
ik drijf op lichtsnelheid
het volmaakte tegemoet
een verre groet aan
vrienden en verwanten
heb alle handen
uitgebreid geschud
alleen die laatste kus
is blijven hangen
in haar ogen zag ik
schoonheid en verlangen
twijfel reist met mij
nog kan ik terug
om met haar te gaan
voor leven en geluk…
voorgeschreven gebaren
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.165 de stijfgesteven zakdoek
even tegen je neus en oog houden
het hoofd buigen
stram knikje tijdens de rondgang
een cent offeren
getroffen naar het prentje kijken
diep zuchten
de verwanten toeknikken
kuchen
kijken wie er achter je zit
en op je horloge
in rij naar buiten schuifelen
en dan de koffie
als après-vie…
De Bron
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 341 God is de Bron van al het goede
Hij houdt de wereld nog in stand
En blijft steeds met ons verwant
Wij zijn veilig onder Zijn hoede.…
Mislukt
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 160 Na een carrière op de bank
(pils onder handbereik)
heb ik een bundel uitgegeven
Voel me verwant met ene Reve
Moeder heeft er een gekregen
Verkocht is er geen een
Dat komt nog zegt m'n kapper
Dat gaat niet zo meteen
Ach,
als niets lukt, ga je dichten
Lijkt je leven nog wat waard
En die onverkochte bundels
flikker je in de open haard…
Zeer
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 930 Jouw zomerfluister is een
zwachtel op mijn zere
huid, jouw tere stem be-
zingt de taal van het zo
grijze evenwicht in ons
verwante en weke duister.
- - -
met dank aan J.S. Bach voor zijn fuga in f/
Wohltemperiertes Klavier II…
In memoriam J. Slauerhoff
gedicht
2.0 met 6 stemmen 4.489 Hopend, dat een vrouw, wier onvervulde leven,
aan het mijne korten tijd zou zijn verwant,
tot het wéér een sleur werd, bij mij was gebleven,
mij dan gaan zou verlaten, schijnbaar nonchalant.…
appel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 289 Appel
Mijn naam is Sientje Appel,
verwant aan Appel Moes.
Ik ben een nette dame,
niet losjes in de bloes.
Hoewel,als ik daar hang,
zo tussen alle blaren,
is het toch reuzen moeilijk,
mijn lusten te bedaren.…
Cressogno, 1981
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 186 Ik zocht je daar
in het bergdorp
boven het zilveren meer
waar je zelf nooit was
Ik zocht de rimpels
van je voorouders
van verre verwanten
de sporen van ooit
In een boerenvrouw
zag ik je daar staan
warm in de middagzon
liep ik er te zwijgen
Al in Napoleons tijd
schikte het lot
dat je geen Italiaanse
maar een Utrechtse werd
Toch…
Na ingedronken letters
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 328 tussen vallen en opstaan
kleurt en kruidt poëzie ons leven
zwart-wit bewimpeld
door nevels komt glimp tot glans
vastgezet in geluiden
tussen verwante vingers
na ingedronken letters
aan de hand van het alfabet
ontbreekt soms de juiste melodie
waar klanken niet samensmelten
tot een harmonisch geheel
van woord tot woord…
Nomen est omen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 ----------------------------------------------------
...Wethouder Jos van Reij van Roermond had een politiek verwante burgemeesterskandidaat inside-info gegeven. Eerder werd al gefluisterd dat hij te nauwe banden had met projectontwikkelaars.
De titel betekent: 'de naam is een voorteken'…
Familie
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.072 Familie,
Bloed verwanten
Worden ze genoemd
Voor mij betekent dit
Niets
Omdat er
Niets is
Tussen ons
Alleen
Dat
woord
Familie
Zorg daarom goed voor jezelf.
Ik kon het en jij kan dit ook.
En deze woorden verbinden ons met elkaar.
In liefde.
Volg altijd je eigen hart en vertrouw op jezelf.…
Taal
gedicht
3.0 met 40 stemmen 12.953 Zij zijn mij verwant als de neven in Finland
die brede schouders hebben, kalme ogen,
waarin geruisloos bomen groeien, sleden rijden.
Ik denk aan hen in brieven vol rivieren,
wit hout stroomafwaarts, vol van sneeuw en liefde.
Omdat zij eenzaam zijn en onbereikbaar
als woorden.
------------------------------
uit: 'Taal en teken', 1956.…
Zijn geraamte
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 102 ik heb een skelet
aangekleed met wat
ik dacht dat leven heet
zijn geraamte behangen
met maatschappelijke belangen
die hij dringend nodig heeft
toch knookt hij
nog terughoudendheid
zijn zekerheden is hij kwijt
rammelt botten in
aanvaarde eenzaamheid
dood en verwanten ten spijt
ik heb hem niet
kunnen bezielen met
emoties en overlevingsdrang…
Vriend, Vriendin, en toch.
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 5.404 Je voelt je verwant, je herkent
wat je van mijn hand hier leest,
het is, als was het van jezelf.
Wat ik ook schrijf, alles
wat ik heb gemaakt
is in ieder geval altijd eerlijk,
en met emotie en met gevoel.
Het is recht uit het hart,
is dat misschien wat je raakt?…
Kaarsen branden
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 336 De kaars brandt aan beide kanten
in de holte van de nacht, beider
natuur zijn mijn verwanten, in
tegengesteld vuur, een vonk
die smacht, je lichaam geeft
een herkenbaar woord, het liegt
niet, wordt de waarheid niet
verstoord,tussen eind en het
begin van de uitgesproken zin,
of een stop er tussenin, de lust
der liefde is niet alleen ontleend…
het verdronken land verhorend
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 375 zij ligt verloren
op het verdronken land
zoekend naar sporen
van de zee op het strand
de baleinen snijden zinledig diep
een dodelijke staart geeft de laatste zwiep
met brak water spuugt uit het middenrif
een lijfeigen Jonas op het klif
verdwaalde een walvis op de vloedrand
als een zeewaardige verwant
zoekend en sporend
van…
Gebeden ratelaar
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 108 GEBEDENRATEL
De reiziger wil zich herinneren
de droge kale lijn van de horizon
waarop de plekken waren
waarmee hij verwant kan zijn
Hij ziet het land weerspiegeld
op de wolken, terwijl de trein
traag kronkelend bergen bedwingt
de wind 'n onbestaanbaar lied zingt
Hij houdt niet op met verlangen
naar verlies en missen, opdat zij
altijd…
Beeldheraut Voor Arien
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 113 Zij heeft een wolkje in haar hand
Zij is verlicht, van zich bewust
Een engel heeft haar kruin gekust
Zij voelt met alles zich verwant
Zij helpt de wereld uit de brand
De mensheid voelt zich uitgeblust
Maar kan gered worden door rust
Is domweg eigen aartsvijand
We moeten af van winstbejag
En kiezen voor natuurbehoud
En luchten, hemelsblauw…
Verwantschap
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.983 Een roos ontluikend en een druif die berst,
In zwellende aar de volle korrels gerst,
Van sparren ’t hars, die traan uit overdaad,
Een vogelgorgel waar het lied in slaat,
Dit dringen voelt de dichter zich verwant,
Daar ’t wordend wonder, dat hém stuwt en spant,
Ook tuinen bloemen zijn en glanzend fruit,
Blank brood en wierook en een blij…
Echte vriendschap
hartenkreet
3.0 met 45 stemmen 5.869 Echte vriendschap is een wonder,
kunnen delen geeft een band,
hartverwarmend en bijzonder,
nog meer verbonden dan verwant.
Als een storm dan op mocht steken,
of het gaat soms even mis,
door ons menszijn met gebreken,
zorgt de liefde voor vergiffenis.
Ontdekt men dit alleen in boeken?
Genegenheid, warmte, liefde en trouw.…
In de schemering
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 366 soms voelt ruimte
aan als leegstand
en zie ik ieder ander
niet meer als verwant
verblijf dan in de stoet
van zwijgende ogen
schuifelend meegezogen
en waar de richting
er niet meer toe doet
het duidt op dwalen
in stuurloos denken
ik even niets meer
in woorden kan vertalen
waarbij gevoelens ook
nog eens onduidelijk wenken…
Zwaarden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64 Ideologie en religie
zijn beide een zwaard
dat aan twee zijden
broeders zal doorsnijden
voor wie in haar naam strijden
voor bloed en bodem
een waarheid van hogerhand
voor de claim op het land
bloed dat de bodem doordrenkt
onschuldig bloed
dat is gekrenkt
in naam van een waarheid
kinderen van Abraham of Ibrahim
verwant tot…
Zachte zijde
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 275 geuren wenken
strelen heur haren
aanvoelend als van zijde
haar borsten bewegen
in zacht zuchten
die meer dan schoonheid schenken
en niet in afstand vluchten
terwijl de huid als pril gras
schemert in een open weide
ogen als zwarte kralen
bespelen in andante
het ritme van het hart
verborgen achter voile
mij zoekend als vragende verwante…