145 resultaten.
onderstroom
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 276 Drijf met de eb mee naar open zee
waar de ervaring leert in het
besef dat hart en wijsheid zich
tezamen niet gelijk kunnen openbaren
in een gewijzigd tij van inzicht zal
een mededogen baren en wordt men
als volwassen drenkeling op een
verlaten strand te vondeling gelegd.…
driedeling
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 121 strooide met de tip van de vlerk
de abstracties in het zwerk
hing en in duikvlucht behendig
als een zwalkende zwaluw
boven de velden van vruchtbaarheid
de affecten en de bevliegingen tempeesde
hoe het de lemma’s ontleedde
denkbeelden scheppend
ontstaan uit ordedrang uit chaos
en de ongewervelde liefde
voor ons allen en voor
altijd te vondel…
’t Microfoonske van André Hazes, Zanger des Vaderlants
snelsonnet
3.0 met 9 stemmen 133 Je wordt door sommigen beschouwd als held,
Er kwam een legobeeld om je te eren,
Maar kennelijk kan jij ook irriteren,
Net als Johan van Oldenbarnevelt.
De microfoon geknot, rust van zijn plichten,
Nu ondersteun je mij nog bij het dichten.…
de landelijke gedichtendag
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 412 is echt een fenomeen
alle burgemeesters
willen een ware coryfee
liefst de nummer één
men heeft de oplossing
gezocht in spreiding
grotere mobiliteit
van het aanbod
meer aansluiting
op de regio
Vondel deed nu het westen
Slauerhoff het noorden
Roemer Visscher het oosten
Guido Gezelle het zuiden
vrij invliegbare
gastdichters waren…
ONBEWUSTE AVOND
poëzie
3.0 met 10 stemmen 3.288 Van 't lauwe kroes doorgeurd ligt om de vijver loom de lucht
Op de vondel staat een late zwaan
Zo eenzaam is niet één van ons en roerloos
Niet één van ons laait zo hartstochtelik een vlam
zich toewaarts als dees' rode beuk
Van 't gipsen beeld dat tans in de schaduw staat
- alleen een gipsen garve…
Dichtersvondeling
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 673 de dichter vaak als een
te bespuwen standbeeld
gehouwen uit woorden die
met naakte letters bekleed
zijn ziel te vondeling leggen
waarbij het gesproken woord
hem onbemind doch wel bekend
geen aantrekking op hem uitoefent
vanwege voorbij zodra geschapen
zoekt hij liever de eeuwigheid
waar geen ontkenning mogelijk
hem ooit terug doet keren…
Amsterdam
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 322 Oud en nieuw herenigd
Toeristen, junks en jordanesen
De grachtengordel en Carré
Oh, nergens anders wil ik wezen
Een homo op de Amstel
Lichtjes op ’t Leidscheplein
Winkeldieven, Joegoslaven,
Maar nergens anders wil ik zijn
Albert Cuyp en Johannes Vondel
P.C.…
Jutters
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 336 Gedachtenstromen lopen niet
parallel met de getijden,
lijken stil te staan, kosten
kracht om tegen moraal en
mening in te zwemmen, als
drenkeling - op nog te ontdekken
kusten - te vondeling gelegd.…
was de hel ontstegen
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 181 allebei
gaf zonlicht aan de dagen
maakte teksten in ons vrij
door blikken vol met vragen
we gaven schoonheid aan elkaar
in het versieren van de uren
de fundamenten waren klaar
alleen het mocht niet langer duren
mijn hand was anders
dan je dacht de warmte was
niet minder ze had meer kracht
dan dat je had verwacht
ons kind is nu een vondeling…
Tasten in het duister.
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 2.469 Ik heb een kaarsje aangestoken,
je bent ver weg gegaan.
Ik heb naast je bed gezeten,
en mijn ogen dicht gedaan.
Ik taste in het duister,
zoekend naar jou hand.
In mijn hoofd gefluister,
hij is nu in Gods land.
Ik deed mijn ogen open,
en zag jou bed weer staan.
Ik voelde tranen lopen,
ik moest alleen verder gaan.
Ik kan het niet bevatten…
Spinnewiel
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 755 die de dwazeling stomdronken
meenam in zijn apenstreken
en liet dansen als een nar
in zonverlaten schemering
Het was de nacht die werd ontboden
toen de wind was uitgeweken
en een dienaar was gebleken
van die ene zonderling
die veel meer aan zijn leven hing
dan ooit een zijden draad kon breken
maar wie zou het ooit vertellen
aan die ene vondeling…
Stroom door je longen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 224 Getroost door winden
wanneer zij hun woorden wegen,
als vondelingen.
Maak geen woorden vuil,
reinig snaren van je adem,
trommels van stilte.
In mijn vissenkom
van zondvloed met z’n grenzen,
zonder ademnood.
Stroom door je longen,
naar de kamers van het hart,
wees toegankelijk.…
gaan en komen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 119 die me raken, me geef
aan de lusten die ik verzin
dan zou het bestaan als een icoon
uit de oudheid zich verlaten voelen
zoals een dal eenzaam ligt te
smachten naar het kristal onder de zoden
toch heeft kennis het volle begrip
naar het weten en smacht mijn adem
naar de boezem van de regenboog, de stilte
die ik zoog was als melk voor deze vondeling…
kerst 2007
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 717 terwijl de wereld zich verkleedt
in het feest van vrede op aard'
wordt in de stal zoals u weet
elk jaar opnieuw het kind gebaard
maar wat de mensen al vergaten
dat slechts enkele weken geleden
een vondeling werd achtergelaten
de schuif van de wanhoop ingegleden
is er na meer dan 2000 jaar
nog steeds geen uitgestoken hand
voor wie hoe…
Op gelijke rede?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 30 Getijdenstroom
loopt niet
parallel met schone
schijn, de waarheid
lijkt stil te staan,
kost kracht om tegen
stroom en
mening in te roeien,
als drenkeling op door
God verlaten kusten,
te vondeling gelegd.…
Dialoog: Heer Julius en Vrouwe Triestiana
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 705 Vrouwe Triestiana:
ach mijn Julius, wees niet bevreesd
ik ben niet verder dan onze bedstee geweest
Heer Julius:
lang was ik hene, op kruistocht gezonden
mijn hart was slechts aan u gebonden
Vrouwe Triestiana:
mijn eenzaamheid werd gedeeld met
de heer van Aemstel
slechts op hem was ik gericht
dag en nacht
las ik bedroefd, Vondels…
Koala-beer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 949 Shakespeare, Vondel, Dante en Baudelaire moeten
zich niets verbeelden, want als de koala's konden
schrijven, zouden hun werken in het niet verdwijnen
in vergelijking met hun hoogstkosmische intelligentie.…
Inspiratie
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 204 Er zijn zoveel die inspireren
waarvan velen kunnen leren
Mulisch, Hermans, Reve
schijnen de grote drie te wezen
Marsman, Vondel, Nescio
schijn je ooit te moeten lezen
Maar toch komt de inspiratie
vaak uit het gewone leven
De eenvoud van Gijzemeijer
laat me graag afkijken bij je
De directheid van Oskam
laat zien hoe het ook kan
En ook…
Sterrenkind
poëzie
4.0 met 7 stemmen 4.579 De mantel konden zij niet verkopen,
Geen zilversmid geloofde er aan;
De pope wou de vondeling niet dopen,
Dat heidenkind gevallen van de maan.
Geen timmerman wilde hem laten werken,
Die tere prins, wat had men er aan?…
Waar werd oprechter trouw...
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 226 Nadat ze jaren lang
Gepaard een kuis en
Vreedzaam leven leidden,
Hier in dit groene land
Waar ze zingend
Elke nieuwe dag
Bezongen in
Gezamenlijk geluk,
Is plots een zwarte
Wolk voor de eindeloze
Zon geschoven -
De glanzende groennek
Zit verdoofd zijn vrouw
Te zoeken, hier aan
De rand van de sloot
Waar ze samen zo gelukkig…
Borelingen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 159 Ik werd door tijd en dicht te
vondeling gelegd, boreling
van stilte en gedachten die aan
het papieren kraambed hebben
gestaan, kon al begrijpen wat
de omgeving wilde verzwijgen,
zonder iets te willen missen,
zal verder niets ontstaan, wordt
er niets gedeeld uit oprechte
vragen die zich tot onbegrepen
antwoorden laten rijgen, leeft…
O Kerstman
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.503 Lukas 1:17
Met dank aan Joost van den Vondel,voor het idee.
http://www.youtube.com/watch?v=Ce0uV0svddc…
KINDERLIJK
poëzie
4.0 met 119 stemmen 19.633 Constantijntje, ’t zalig kijntje
Cherubijntje, van om hoog,
D’ijdelheden, hier beneden,
Uitlacht met een lodderoog.
Moeder, zeit hij, waarom schreit gij?
Waarom greit gij, op mijn lijk?
Boven leef ik, boven zweef ik,
Engeltje van ’t hemelrijk:
En ik blink’ er, en ik drink er
’t Geen de schenker alles goeds
Schenkt de…
REI VAN BURGZATEN
poëzie
3.0 met 35 stemmen 4.432 (fragment uit De Gijsbrecht van Amstel,
slot van het 4e bedrijf)
Waar werd oprechter trouw
Dan tussen man en vrouw
Ter wereld ooit gevonden?
Twee zielen gloênde aaneengesmeed,
Of vast geschakeld en verbonden
In lief en leed.
De band, die ’t harte bindt
Der moeder aan het kind,
Gebaard met wee en smarte,
Aan hare borst met melk gevoed…
DE JACHT VAN CUPIDO
poëzie
3.0 met 46 stemmen 7.384 In het zoetste van den tijd,
Als Zefyrus Flora vrijt,
Als Febus, met helder stralen,
Taurus snel ging achterhalen,
Kwam Cupido, Venus’ zoon,
’s Morgens tot zijn moeders troon,
Eer Titons bruid, met verlangen,
Vertoont haar bloeiende wangen.
Venus lag in ruste zoet,
Die door Lethe werd gevoed;
Cupido, met heuser spraken,
Onverziens haar…
KERSTLIED
poëzie
3.0 met 54 stemmen 6.976 O wat zon is komen dalen
In de Maagdelijke schoot!
Zie hoe schijnt ze met haar stralen
Alle glanzen doof en dood.
Ai, hoe schijnt dit hemels kind,
Aller zielen licht en hoeder,
Zon en maan en sterren blind,
Uit de schoot der zuiv're moeder!
Eng’len, daal van ’t Paradijs:
Zing de hemel eer en prijs,
En met vree de harten kroont,
Waar een…
Doodshoofd (1643)
poëzie
4.0 met 68 stemmen 4.273 Arme mens! wat zijt gij trots?
Ziet gij ’t zwaard niet opgeheven
Van de strenge Engel Gods,
Dreigende u de slag te geven?
Schat noch rijkdom kan u niet
Van een snelle Dood bevrijden,
Die gij voor uw ogen ziet,
In dees droeve en vege tijden.
Nu u God nog leven gunt,
Beter u, terwijl gij kunt!…
Gebed, uitgestort tot God, over mijn gedurig kwijnende ziekte
poëzie
4.0 met 24 stemmen 3.992 Gij die de ziekte kweekt en doet haar weer verdwijnen,
aanziet een Christen-hart, belegerd door veel pijnen.
O Vader alles troosts! Gij weet en ik beken,
dat ik een aarden vat en broos van stoffe ben.
Aanziet de zwakheid dan van uwen arme dichter,
mijn rauwe wonden zalft en maakt mijn kwalen lichter.
Of zo 't u dus behaagt om onzer zonden schuld…
UITVAART VAN MIJN DOCHTERKEN (1633)
poëzie
4.0 met 54 stemmen 9.206 De felle Dood, die nu geen wit* mag zien,
Verschoont* de grijze liên.
Zij zit omhoog, en mikt met hare schicht
Op het onnozel wicht,
En lacht, wanneer in ’t scheien
De droeve moeders schreien.
Zij zag er een, dat, wuft* en onbestuurd,
De vreugd was van de buurt,
En, vlug te voet, in ’t slingertouwtje sprong
Of zoet Fiane zong,
En huppelde…
HET STOKSKE van Joan van Oldebarnevelt, vader des vaderlands
poëzie
3.0 met 78 stemmen 10.087 Mijn wens behoede u onverrot,
O STOK en stut, die geen verrader,
Maar ’s vrijdoms stut en Hollands Vader
Gestut hebt op dat wreed schavot;
Toen hij voor ’t bloedig zwaard most knielen,
Veroordeeld, als een Seneca,
Door Nero's haat en ongena,
Tot droefenis der braafste zielen,
Gij zult nog, jaren achtereen,
De…