Alle inzendingen over Vrieskou

Maar breken kan het ook wanneer de vrieskou binnenkomt van moe gestreden strijd en kille eenzaamheid. Je zegt: de wortels leven nog. Dat kan best zijn maar ‘t troost me niet. Het is te laat voor het geknakte riet.…

Het overlegcomité bracht verstrengde maatregelen aan; gaan wij op kerstnacht, in vrieskou rond een vuurkorf staan?…

Mijn zoon ligt naast me we luisteren samen naar het gakken van een trekkende gans, de vrieskou beamend. Toen besefte ik pas hoe het begon: het ontwaken van vader en zoon en de ijle schreeuw boven de daken kwamen uit dezelfde bron die er altijd al was…

Zeer zeker, want zoals het spreekwoord al zegt: “Als men op elke slak wat zout had gelegd…” …door een defect aan een thermostaat zijn ruim 800 zeldzame reuzenslakken door vrieskou gestorven in Nieuw Zeeland……

Toen het stil Geworden was Buiten en de Vrieskou alles Dat leven ademde In zich had opgenomen, De knorrende beesten Zonder een mens erin Alleen geluidloos Nog voortbewogen, En ook de gierende Onrust in mijn Zorg'lijk hart Was gaan liggen En zich overgaf Aan de strengende Vorst, was het In dit verstilde Landschap…

Ondanks de vrieskou verschijnt er een glimlach op mijn gezicht: "Koning Winter" blijkt toch voor de lente gezwicht!…

een waterdruppel blijkt luchtdoorlatend waarmee vrieskou zomaar kan verdampen het heelal weigert nog langer uit te dijen waarbij het uiteinde nog zacht na blijft ijlen ruggengraten rekken zich gewichtloos op zodat schouders elkaars rug toekeren verder in het nieuws; man plast wild en de tijd kan men niet doden…

de taaie vlieren stervende stakkerds meer dood dan levend buigen zich naar het land om de zoute zeewinden langs de kust te trotseren geharde judasoren verteren het hout van de geplaagde vlieren om bij vrieskou even te verschralen en zich in betere tijden vol te zuigen met vocht alles buigt onder het gewicht van het verraad…

Het hoofd nog Fier op het Geschonden lichaam Oogjes die kralig In de rondte kijken Terwijl je rechtervleugel Bloederig losgereten Op de kruising ligt - In de berm lig Je op het groene Gras, in de zonnige Vrieskou, niet begrijpend Wat tot voor kort Je lichaam was - En ik die je ziet, IJskoud warme vogel Breng je naar…

hier ademt de tijd zijn zwijgen tussen kale bomen en bevroren land bewegen de dagen steeds trager onder een dekkleed van vrieskou hangt de nevel in schaars licht ik trek een grijze wolkenjas aan breek de laatste herfsttak doormidden en luister hoe hard de stilte klinkt nu de dagen weer in zichzelf keren…

Laat me delen in je warmte het is zo koud hier in de nacht er waait een ijswind door m'n hoofd die meer en meer treurnis belooft mag ik slapen in je warmte ik verkil als ik nog langer wacht er trekt een vrieskou in m'n lichaam die me langzaam van zinnen berooft ach kan ik schuilen in je warmte totdat de zon weer naar me lacht…

Eindelijk weer een waanzinnige winter Een koude winter met sneeuw en ijs Met heftige storm en sneeuwduinen Maar ook met windstil en de zon Ik warm me aan die hemelse bron Ik kleed me wel op hevige vrieskou Ik voel me zo prettig in m’n element Door de elementen van die natuur Beter dan welk medicijn dan ook Gaat ver boven welke drugs voorhanden…

De aarde warmt op, da's een feit: In de vrieskou, zonder woorden, raken wij elkaar aldus kwijt, snakkend naar warmere oorden.…

Het onaantastbare aan te raken en te ervaren hoe je vingertoppen wegvloeien in lauwe hemelbanen van kloppingen en ruizelingen in en uit, in en uit zo los je jezelf op: smelt je in een plas en drenk het omringende met levenslessen van vrieskou en wolken verzadiging van minpunten vlei de aarde open wijd je openingen en wacht hoe de koude…

alle sneeuwpoppen met takken penen dollend brrr wat een vrieskou een natte lente de bomen in compleet groen mossen en knoppen hoopje agenda's lezend achter brandnetels te lang en langer aan een witte muur boven een doos sieraden de jaden ketting het hangt aan de wand oude herinneringen komen boven -…

scheurt de winter slagzij daar waar hij heftig vaart de verre staten ogen lijkwit maar hier in het westen krult hij amper nog in warme vesten ontdek angstvallig knoppen die op springen staan schreeuw: te vroeg, te vroeg ga nog even terug maar waar vandaan want morgen als de vrieskou scherpt zullen jullie triest vergaan ?…

In amper een week tijd, van ijs en vrieskou naar zomerse temperaturen tulpen in vazen en zon op de muren. In een oogwenk, is de wereld anders in een handomdraai gewijzigd van licht-wit naar zomers licht van kou naar warmte: Wie daar niet voor zwicht?…

wolkjes adem achterna in de vrieskou auto’s met veel tinten wit het is ochtendmist flarden levenslied uit een café over een moeder hoog in de hemel kijk toch even omhoog onderweg naar vak D707 twijgjes treurwilg plukken vlecht een bezempje ermee veeg de geboortedatum schoon van vijftien jaar denkbeeldige resten vuil negentig…

vrieskou in de vroegte vinnige winterse winden betrappen iedere kier en dwingen me te krimpen ik kijk over water 't kanaal nog zo vast lang voor kleine helden de vaarweg hebben ontlast o prachtig zo prachtig deze versmelting!…

Even is ze weer dat kleine meisje een mutsje en wollen wantjes rode wangen van de vrieskou. Baantje glijden in de straat op elke hoek een sneeuwpop met hoed en een rode sjaal. Warme chocolademelk voor de kou herinnering aan mijn vader die de slede trok waarop wij zaten.…

geloof het geluid verstoren ijzig houd ik mijn vraag in over het meer van verlangen om aan de oevertreden gekraste cirkels te laten drogen waar blijf ik met mijn sterrenbeelden die ik schaats als hagelwitte rozenstruiken om zo mijn dromen te vergeten waar raak ik de rand van een zwarte hemel wanneer ik het leven tussen stilte en vrieskou…

Vrieskou werd voelbaar. Met moeizame tred liep ik de laatste kilometer.…

kunnen staren en voelde ik jouw warmte alsnog Als jouw woorden bliksems waren die schoten op mijn hart en ziel dan nog had ik geen bezwaren en voelde zoals ik voor je viel Als jouw handen zwaarden waren en gebleken passie een luchtkasteel dan nog kon ik alles verklaren en was mijn liefde nog evenzoveel Als jouw ogen ijspegels waren met vrieskou…

klokslag acht, dag in dag uit schaduwen scheren langs elkaar schuw als zwaluwen - hij smacht herfstwind slaat haar ogen neer waait hem pardoes opzij - even kijkt ze op, laat hem zweven glimlacht bij vrieskou - hij stamelt wat hij haar almaar zeggen wil ademwolkjes vervliegen samen een regenpak sloft peinzend voort de oude route, maar…

Heb me nog nooit zo verloren gevoeld Tussen al deze mensen, tussen alle etalages Weerspiegel ik honderdmaal, maar toch alleen Grauw middaglicht in de stad Een verre klok slaat zwaarwichtig de tijd voorbij De stad kraakt en zucht, vervuild sluit zij zich Blinden rollen ratelend dicht Verkoopstertjes kwebbelen de tram in De avond valt in vrieskou…

De vrieskou gevoeld op m'n huid, voorbije duisternis herdacht. Licht bevroren ramen, mensen krabbend in de weer. Waar de nacht en dag afscheid namen, een nieuwe dag keert weer. En de zon doorbreekt de wolken, smelt het witbevroren gras, condens verdwijnt van de ramen, en wordt weer doorzichtig glas.…

Als een deur van de bus zacht sissend opengaat midden in de nacht op de grens tussen Irak en Iran ergens, identiteit gevangen op de grens van huid en ondergoed vastgespeld Een denkbeeldige lijn tussen moederland en vaderland de vrieskou van de woestijn IJspegels en sterrenlicht maken de morgen mogelijk Terug en weg naar Nederland…

gezicht wandelen langs het strand met sterren op ons gericht Samen languit op de bank om dan urenlang te praten het geeft een veilig gevoel zodat ik je niet wil verlaten Jouw prachtige mooie lach de gouden glitters in je ogen de melodie in je heldere stem hebben mij zachtjes bewogen Lekker samen gaan genieten in de warmte of in de vrieskou…

na de crematie een wandeling in de vrieskou ik adem zuchtjes kringelwolkjes in ijsblauwe lucht en weet mijn wezen broos bezonken 't gedragen amen vloeit Uw ongedroomd verscheiden tesamen met mijn zielsgedachten en stijgen wij op tonen van een vederlicht gebed als koppel ringelduiven bovenwaarts altoos in vogelvlucht aaneengeklonken waaiert…

gaan weifelend en twijfelend naar slanke handen gevouwen willen zij vasthouden geknepen willen zij vergeten ontspannen willen zij vieren waar fiere schouders weken dragen van tot hier laat haar ingetogen lach rimpeltjes schuchter verschijnen berustend gooit zij een hand vol luchtkusjes naar de vele schitterende sterretjes in de vrieskou…