Alle inzendingen over Vurig verzet

Maar elke keer is er iets dat mij daar tegem verzet. Want alweer alleen zal ik beslapen mijn sponde, zonder jouw lieve aanwezigheid in deze nachtronde.…

Gewoon door de neiging je te verzetten Te verzetten.…

Ik ben tot mijn verdriet te laat geboren: De wereldoorlog was al half voorbij En daarom was er toentertijd voor mij Geen heldenrol in het verzet beschoren. Maar nu is er de vreemdelingenwet En dus kan ik alsnog in het verzet.…

Vurig en edel waart ge, glimlachende! – en vurig en edel Zij ’t galopperende vers, dat ik, u huldigend, schrijf.…

ik ben een koukleum rilt de stripteasedanseres vurig uitgekleed…

Met vurige blik vleit zij hem haar te vlammen met haar stampvoeten.…

Het kan, wanneer je wilt, vandaag nog even Verzet je tegen wat er werd verzet Door die onnette managers van 't net Want Sesamstraat hoort enkel op half zeven Of actie kans van slagen heeft, blijft wazig: Het net is ondoorzichtig en fijnmazig…

geregeld zie ik door de nacht dat het langzaam licht wordt; hoe de zon er vurig naar smacht om in het holst alleen te staren naar de maan; de nacht is veel te kort om in het holst alleen te staren. hoe de zon er vurig naar smacht dat het licht langzaam wordt geregeld, zie ik, door de nacht…

Verzet is geheim, alleen de overwinnaar – kan het verklappen.…

geloof verzet bergen. ongeloof graaft onoverbrugbare ravijnen. geloof durft te springen in het diep en ervaren dat water heerlijk is, al je er door bent. geloof reikt handen van samenwerking aan een nieuwe aarde terwijl we hopen op een hier en nu al hoopvolle hemel!…

rode klaprozen een bloeiende explosie vurig verlangen…

Teder is de nacht waarin je vurig liefhebt -- wat aan je ontglipt.…

hij dacht meer dan hij sprak niemand zou hem begrijpen ideeën liet hij rijpen tot hun omhulsel brak wat zich daarna ontvouwde, 't zij cryptisch voor de één eenduidig voor de ander binnen- of buitenlander, zijn taal was algemeen niet op een kille toon gesproken of gezongen maar met vurige tongen, en niet door hem alleen…

Zij is het vuur, hij de lucht Zij is het hete gloeien Waar hij vaak voor vlucht Zijn angst om zich te schroeien Wijkt hem van haar gloed Die echter niet is uit te roeien In haar warme overmoed Blijkt zij heel gedreven En straalt hem vurig tegemoet Lucht moet hij haar wel geven Voor haar vuur is uitgedoofd Want zonder warmte kan hij…

starend kom je voor me staan je ogen vurig en fel ik weet wat je bedoeling is maar wil ik dat nu wel aaien, knuffelen en ga zo maar door ik weet wel wat jouw passie is maar zit ik daar nu op te wachten voel nog maar even het gemis want toegeven aan al je wensen betekent dat ik de rest van de dag of zolang ik het zou willen met een spinnende…

Mijn leven nog eens beginnen op een totaal andere manier Wat zou ik dat graag willen met mijn eigen schrijf vertier… Een atheïst zou ik zeker zijn in een gezin van grenzeloosheid Geen gezeur over god en diens geboden Heerlijk genieten van mijn vrijheid… De stilte mogen proeven in mijn geest Niets opgelegd krijgen, alleen maar kiezen Zelf…

Schrijvend wordt het sterker vanuit het diepste van de ziel hoe zal ik het verwoorden datgene wat mij overviel van binnenuit, zo’n warme gloed die in mij deed ontwaken dat intens vurige gevoel zou ik het kunnen raken in enkel een gedicht, al was het maar een vonkje van Uw aanstekelijk licht.…

Hoe kan die innerlijke vurige vreugdesdans van passie worden gedoofd als bron van het wezenlijk zijn en zelfs de dood zijn rug zou draaien omdat juist die eigen levens-kracht elke passionele vlam terug zal op doen laaien…? Laat mij mijn passie, laat mij mijn leven achter na gaan en ten volle be-leven !…

Dierbaar met een vurige obsessie deelt zij haar bezielde gemis gekend in verontschuldiging. Een verlangen dat identiek schijnt met gevoelens in donkere dagen door een vurige omarming.…

de zitzak verweet de luie stoel dat deze geen poot verzette…

boot in het water op de golven deint een meeuw en verzet zich niet…

boven de snelweg hangt in vurige letters werken in beersem…

vurig vlam je op, je daagt elke schilder uit, naakte pioenroos…

Zijn vurige hoofd duidt de avond als een ster schittert lucifer…

Laaghangende zon straalt vurig oogverblindend maar stagneert proces.…

Maak met die wintertijd gauw korte metten, Het klokverzetten vraagt een dik uur tijd, Dat uurtje winst ben ik dus snel weer kwijt, Ik ga mezelf eens principieel verzetten. En nou verzet ik mij een half jaar lang, Want nondeju, ik blijf niet aan de gang.…

Noemenswaard is het zettend te danken aan de dank bij naam het genoegen in de enige mening schept; de berg in een stromend spiegelende zee zo rank, je het verzetten bedenkt naar iemand's werk gerept.…

De zon gaat onder. In mij wacht, Ongeduldig, Een klein duiveltje Klaar om De ketenen der macht te verbreken. De zon gaat op. Het duiveltje Is alweer in slaap gesukkeld Vol verwachtingen Voor de komende nacht. De onuitgekomen beloften zwijgen.…

de grauwe rots, waar niet Die domme beek zijn vrije wil belaagt; En toen 't uit vrije keus te bersten stiet, Had het zich toch tot volgen niet verlaagd: Tot iets wordt door zijn aard bestemd, wat leeft; Dat iets verrichten kán het, want het moet, En 't voelt zich vrij in 't slaaf-zijn van een wet: Slaaf, wie zich tegen wat hij moet, verzet…

het onwelgekomen inzicht wentelt zich telkens een nieuw beeld zich aandient met het genot van een knorrend varken in het eigen kleine slijkgelijk overboord, die oude gedachten dat was maar 'Spielerei' naar de gaskamers ermee hier is 'die neue Armee' de rest, weg ermee, away want is hij niet meertalig? intern brandt het dof en ook…