Alle inzendingen over WAARHEID

De wanhoop in mijn hart en de waan in mijn hoofd hebben mij van de waarheid beroofd ik zag slechts de schijn ontsprong zo de pijn die de werkelijkheid heet te zijn nu ben ik weer echt tenminste, dat is wat mijn dokter me zegt maar er zijn dagen dat ik weer die waan wil uitdragen er is niemand wie ik het waarom kan vragen.…

nog staan vrouwen in een rij te wachten schuifelen tergend langzaam dichterbij de waarheid die bevestigd wordt zij drommen al eeuwen terwijl mannenlijken om hen heen gehavend vergaan tranen van onmacht maken hen sterk en wij gaan door en door…

hoe kan ik heel zijn wanneer een helft zich niet vertonen mag als licht moet zijn dat immer danst luider dan het ruisen van regen of ingelijste sneeuwval hoe kan ik mezelf vervolgen wanneer ik de waarheid niet versta en me aan mezelf en aan jou moet voorstellen als een glimlachende zekerheid in een metaforisch hemelbed…

in uitgesproken zijn weegt stilte de echtheid van woorden kijkt waarheid om de hoek met grote zelfverzekerdheid zijn rafels weggeschoren van scherpe kanten geen overleg waarin voor beiden nog respect is te behalen uitgesproken zijn geeft stilte maar in de staart huist het venijn…

Vaak zien mijn ogen Wat anderen niet zien Dat geeft niet, maar het is er wel Dus neem nu maar van mij aan dat ik de waarheid zeg De vraag is alleen, wil je het dan als nog zien zo als ik het vertel Of denk je het zal wel, maar ik zie het niet Ik kan je vertellen dat dingen soms anders zijn dan dat jij met je eigen ogen ziet…

en nu de stenen een stille stem dragen vertragen mijn handen het licht het leidt me naar iets wat ik nog niet weet het verdriet in mijn mond wordt moeilijker dan elke waarheid ook in het huis of een open oog het blijft oneindig lief te hebben de stenen spreken dat wil ik geloven binnen bereik…

We denken graag dat wij de waarheid weten Maar zelden is de keuze rechts of links Beslissingen zijn achterbaks of slinks En soep wordt zelden kokend heet gegeten Op straat is zwart en wit een vast gegeven Want zonder wordt het rennen voor je leven…

Wat is dichtkunst Anders dan het Hergebruiken van Woorden zodat deze Van een extra lading Worden voorzien - Niet voor niets Kiezen we vaak Voor de benaming Poëzie, want dat Is het doel Van een gedicht: Zie de dichter, Zie zijn pogen En falen, zie De waarheid die Onder zijn woorden Besloten ligt…

Probeer de waarheid Te achterhalen, De kale werkelijkheid, Zonder daarbij Vooringenomen te zijn - En hoe ik ook kijk, Het enige licht Dat in mijn ogen valt Is het tegenlicht - Wat volgens mijn hersens Licht hoort te zijn is zwart En het gedachte zwarte licht, Ik zie de werkelijkheid Uitsluitend in negatief…

wil je heel dicht bij mij blijven niet gaan dwalen zo onderweg wil je mij jouw waarheid geven en altijd horen wat ik juist niet zeg wil je heel dicht bij mij blijven op zon en feestdagen wellicht wil je mij een goede reden geven om jou te lieven tot in het vroege ochtendlicht…

Ik huil totdat je brandt totdat je leert totdat je vecht totdat je gelooft dat je leven zin heeft Totdat je geeft totdat je verliest totdat je drie keer je leven leeft Totdat de waarheid een leugen wordt Historie de toekomst wordt…

In woorden kon ik de situatie schetsen, in zinnen is het gebeurde geformuleerd, in tekst is de waarheid helder, verbaal heb ik mij verweerd. Vertrouwen beschaamd, iets kostbaars van me afgenomen, het maakt me niet meer uit, als ze anders geloven, God weet de werkelijkheid, en wat niemand van me af kan nemen, is mijn waardigheid.…

Hij is de laatste dagen reuze snel De waarheid ook, ze achterhaalt hem wel En zou na Trump nu Rutte weer niet deugen? Hij jokkebrokt en kronkelt als een aal Dus roepen we: 'Hé Joh, doe 's normaal!'…

De waarheid is helaas weer al te waar, Wat soms gebeurt is haast niet te verzinnen. Voor beiden moest het leven nog beginnen, Twee meisjes nog, van amper veertien jaar. Want wie ontneemt zo ’n meisje nou het leven… Dit rijm had ik veel liever niet geschreven.…

Tussen mij en de lente staat een raam Tussen mij en de wereld het recht van bestaan Tussen mij en gisteren staat vandaag Tussen vandaag en morgen een angstige vraag Tussen mij en de vrede staat de taal Tussen mij en de waarheid mijn eigen verhaal…

Wij die het land Israël en ons broedervolk liefhebben denken aan de familie’s als witte rozen in de nacht aan al de getroffenen van de ramp op de Mount Meron dat ze vervult mogen worden in deze donkere pijn in de Waarheid van Zijn wetten vervult met de troostvolle liefde van de levende fontein…

“Meneer, ik neem aan dat u onze justitiële regels naleeft, dus spreek a.u.b. de waarheid”, meldt de rechter beleefd, “u hebt 1 broer, blijft u koppig zeggen, maar hoe valt dat dan uit te leggen ?! want uw zuster houdt hardnekkig vol dat ze er 2 heeft !”…

ze danste tot diep in de nacht ze danste op de muziek van hun korte samenzijn de tekst botste tegen de muur kwam als een boemerang terug de waarheid van hun lied was voor hen verloren de woorden waren leeg ze danste tot diep in de nacht in de dageraad werd ze opnieuw geboren…

Nu alles faalt, heeft dit nog waarde Voor mij, die nooit één waarheid heeft ondekt; Ik zal van u niet scheiden als deze aarde Mijn poover lichaam dekt. Ik heb maar één geloof: nooit gaat verloren Wat eens de liefde zalig bevrucht, En waar er twee elkander toebehoren Is zelfs de dood geen vlucht.…

verdrietig sprekend met diepzinnige woorden vechtend tegen de boosheid voorzichtig zoekend tussen bedreigende verhalen wachtend op de eerlijkheid eindeloos vluchtend naar veilige plekken aanvaardend van de waarheid hoopvol ontmoetend voorbij alle grenzen klievend door de eenzaamheid…

Ik loop zonder vooruit te komen Ik roei zonder water Ik fiets kilometers naar nergens Ik step mijn longen uit het lijf Ik zweet en puf me suf Ik vraag me af “ misschien een pondje” Ik zie de wijzer van de waarheid Ik denk volgende week blijf ik thuis…

Kristal helder het besef, de erkenning van het weten, onbeschut in het klare licht - de waarheid naakt. Onthuld in de weerspiegelende fragmenten steeds de tere bloem der liefde.…

door de beslagen vensters van mijn geest zoek ik naar vaste vormen naar waarden en normen en hoe het is geweest door de bestofte kamers van mijn hart dool ik door honderd hoven van onwetend naar geloven en voel mij zo verward door de bedauwde draden van het web verstrik ik in hersenspinsels van waarheid en verzinsels en verlies…

kijk in de ogen van een kind zie daarin de pret die het beleeft kijk naar het spelen van een kind ervaar het plezier van ontdekken hoor in de stem van een kind simpele waarheid in wat het zegt zie de pure liefde van een kind spel van leven is houden van…

Hersenen als woordmachine letters gegrepen in het rond woorden als moordmachine gelijk voor eeuwig altijd gelijk terstond Kan een boek beledigd worden of kan het alleen zelf beledigen Absolute waarheden leiden tot fanatisme en onderdrukking dat is absoluut waar gebleken Kunnen de doden nog tellen vermenigvuldigen altijd…

ben ik niet méér dan de waarheid van heden de herhaling met zicht op hielen de nacht rechtop om nabij te brengen tot zover het oog maar ziet morgen een dag vol walmende wind vol blaren op voeten en vegen ben ik niet meer dan de leugen van tijd van de toekomst reeds gekend…

wanneer ik in alle eerlijkheid haar vouwen weerkaats die als vertakte twijgen in neerhangend vel uitdijen tot struiken in de nek van craquelé slaan vuurstenen ogen tussen gekreukelde leden vonken tegen de glazige waarheid kan ík er iets aan doen dat ze vóór me ging staan?…

voel ik nu een druppel zakken over mijn ongeschoren wang een traan die afscheid vertaalt in vluchtige vochtigheid van innerlijke treurgezang ik kijk nog omhoog alsof ik de waarheid verwacht van boven; het gevallen leed van een blad met uitzicht op herfstig sterven ik hou me van de dove…

Dat Wouter Bos zijn keus heeft uitgelegd En toen de waarheid sprak in drie seconden Is door zijn lijsttrekker niet erg gevonden; Die weet wel wat het Haagse spreekwoord zegt: Voor onze politieke topfiguren Dient eerlijk op z’n langst heel kort te duren.…

Schreeuw naar de vissen opzij ik zwem hier de zeeën zijn van mij schiet op de vogels bloed in de lucht de hemel dat ben ik haat zaait de mens zwart op alle kleuren het licht donkert één waarheid slechts gewenst nuances ze verteren in de stank van haat…