Alle inzendingen over Warme ijsbloemen

de haard die knettert een sprookjesboek op tafel het raam dat plots kraakt ijsbloemen die vertellen in mooie aquarellen!…

vrieskoude nachten ijsbloemen op de ruiten tot de zon opkomt dan breekt de hemel open het morgenrood kleurt de dag…

wintermorgen jij bent al buiten en nu pas zie ik in de kamer van vannacht jouw adem : ijsbloemen op de vensterruiten…

Het plenst buiten, koude tranen vermengen zich op mijn gezicht met de warme die van binnenuit stromen naar benee, qua gewicht Van mezelf. ‘t Giet, onophoudelijk er komt geen einde aan, net als de tranen, ik laat ze dan maar gaan immers kun je verdriet gewoon toelaten ‘ t komt vanzelf goed!…

tussen je warm bloeiende bloemen vond ik soms de prijs die wij betalen voor doorzichtigheid waar leven sprankelt in balans is kou de andere kant van het altijd groen tropische land er bestaan geen ruikers ijsbloemen geplukt uit permafrost soms schildert strenge vorst buiten ze strak op onze ruiten samengaan belemmert groei…

Voor we weer buiten Gaan spelen, je zoontje En ik, roep je ons bij je, We moeten even een kijkje Komen nemen, naar iets Bijzonders, iets speciaals, Je ogen glimmen En wij weten niet Wat je ons wilt laten zien - Je neemt ons mee naar een Kamertje ergens achter In je kleine huis, En daar staat een houten kist, Gewoon een plankenhouten…

Ik heb 't zó warm, ik doe m'n vest maar uit (om 't in één vloeiende beweging weer aan te trekken). Ik had 't zó druk vandaag!…

een hete kruik een stomend bad zo warm op ieder uur een zoete grog een potje thee hoe heilzaam de natuur zo aangenaam krachtdadig saam het water en het vuur…

Warm werd mijn hart voor de laatste keer. Pijn in mijn hart, waarom doe je dit weer. Weg liep jij, je verdween bij de ondergaande zon. Tot op mijn sterfbed blijf jij het meisje dat niet uit mijn hart verdwijnen kon.…

warm hart dat ik jou toedraag met zachte hand zou ik het dapper scheiden bevrijden van mijn statisch lijf ontknopen zou ik de verkrampte lijnen, de bron ontdoen van dichtgeslibd genoegzaam zijn je vragen het als onbegonnen maar wel gemeend tot in het aller-zuiverste te raken zonder pijn…

Als je ooit weg van mij wilt gaan Zal mijn dichtwerk dan stil blijven staan Wat kon ik anders Toen Jij in mijn leven kwam Het voelde warm en ook heel aangenaam Eerst dacht ik dat mijn onschuld weg was Nu weet ik dat geluk mijn hart genas want toen vond jij mij met jou voel ik me vrij en dat voelt warm en ook heel aangenaam ik ben die…

ik vul de leegte met een warm woord dat men zingend zingen hoort uit de zwoele monden van de tijd die de taal met klank bevrijd…

Ik wentel me nog even in je armen die mij als een zachte deken verwarmen dan ga ik slapen en dek mij toe met herinneringen aan jou en laat ze tot leven komen in m'n dromen omdat ik nog steeds van je hou…

De overtreffende trap van warm is: "hittegolf"…

eilieve, het is warm vandaag ik krijg haast de vapeurs met pruik en warme kleding is dame zijn ondoenlijk ik waar rond in het poppenhuis van het Drents Museum, waar ontvangst gehouden wordt voor mensen met entree eenieder groet ik vriendelijk buig met een révérance…

Heeft u weer fijn genoten van de zon? Naar ´t strand met factor vijftig op uw lijf als onvolprezen zomers tijdverdrijf? Of liever in de schaduw op ´t balkon? Ik niet! Ik moest dit snelsonnet nog schrijven In ´t zweet des aanschijns kwam dit bovendrijven…

's Ochtends na het opstaan van mijn moeder kruip ik graag nog even op haar plek in een warm en stevig holletje in dat hele grote ouder-bed "Geniet nog maar even, lieve jongen" zegt m'n moeder, kust me en slentert de slaapkamer uit "het vriest hard, buiten is het bitter koud binnen hebben we mooie ijsbloemen op elke ruit Ik roep je…

de grachten en plassen zijn ijsbloemig dichtgevroren de gedraaide wind verwacht geen echte dooi houdt haar gezicht bedekt achter gesneeuwde vlagen ze rilt de koude dichter tot aan een witte zee…

kristalbetovering witte ragfijne vleugels van winterfeeën zonder teugels verdwaalde vrij in het wintersprookje van de vorst een winter zonder kou de zomer zonder hitte mijn herfst zonder bladverlies en een lente met jou heimwee naar ijsbloemen…

Almaar meer denken aan winters van vroeger: blanke sneeuw, kanjers van pegels, ijsbloemen op het venster, nu het midden januari is, springt lente te voorschijn in de vogels in de bloemen in de struiken. Verwarring is troef. Ook in mij.…

Welke is bezeerd IJsbloemen bekleden mijn ziel En doordringen mij met een ijzige kou Kom laat me weer ontdooien Ik verlang zo erg naar jou!…

Ik zie van onze levende natuur Alleen de zonnebloemen aan de muur En hier en daar een ijsbloem op de ruiten. Het stemt mij triest dat ik geen bloem of plant zie. Ja zelfs de krokus is nog op vakantie.…

Als ijsbloemen op de ramen kwamen herinneringen samen. Ik heb een traantje geplengd, het is, als was het in het droge zand, samen met alles van toen verzengd.…

voorbij de wind waaide mijn gedachte buiten bereik van mijn hart en in het nu ademde ik winter waar lente was beloofd ijsbloemen op mij ziel verkilden de dagen zo breekbaar als het dunne glas van een kerstbal die schitterend wacht op zijn moment van stralen ligt de toekomst in mijn nog warme handen en beslaat voorbij de dag droomde ik de…

Winter 96/97 Ik weet het nog heel goed Ik stond voor het raam Keek naar buiten IJsbloemen op de ruiten De wereld verstild bevroren Mijn gevoel verstild Mijn hart bevroren De leegte die jij naliet Ik was verloren…

Ik droom van een witte kerst met ijsbloemen op de ruiten gezellig in 't eigen warme nest en klokken die vredig luiden... Ik droom van een Kindje in de stal en herders die hun schapen hoeden zilveren sterrenlicht aan het heelal hemel en aarde die elkaar ontmoeten.…

Het is winter m'n lief Enkel ijsbloemen kan ik voor je plukken Aan raam en ruit door vorst aangeraakt Maar ons vuur heb ik Zoveel eerder aangemaakt al zoveel seizoenen geleden Sneeuwzomen hebben we plat getreden Daar onder schuilen lenteklok & madelief.…

Soms 2 als het stil in mij wordt en ver daarbuiten stil wordt ruik ik geuren van gisteren proef ik de smaak van vroeger van veilig warm en heel dichtbij en zie ik weer de plaatjes op de muren die er eigenlijk niet waren en voel ik de pas gestreken lakens met de geur van mijn moeder hoor ik de auto’s op de snelweg met de vogels daar…

ijsbloemen in de zomer geen warmte te ontdekken in hun blikken wijl ze klagen dat het heet is ze groeperen te samen draaien ruggen toe en op die ruggen groeien ijzige bloemen in de zomer de vrouw huivert haar wacht de kilte van het doodzwijgen zij zijn het zij was het niet ze is het niet van goed fatsoen…

Het raam beslaat en verdoezelt bevroren ijsbloemen die de nacht zou schenken Je hart verstaat te bezoedeld door jezelf te roemen zonder na te denken... de kunst van de hartenbreker de liefdeswreker die in mijn pijnen op blijft doemen Het is onomkeerbaar, te laat, te vertroebeld om mijn naam te noemen en mijn ziel te wenken…