Netgedichten

netgedicht (nr. 8.817):

waarom ik huilde

voorbij de wind waaide mijn gedachte
buiten bereik van mijn hart en in het nu
ademde ik winter waar lente was beloofd
ijsbloemen op mij ziel verkilden de dagen

zo breekbaar als het dunne glas van een
kerstbal die schitterend wacht op zijn
moment van stralen ligt de toekomst in
mijn nog warme handen en beslaat

voorbij de dag droomde ik de nacht om
de stilte te kunnen vangen die in mij
woont en jou mijn naam zou tonen als
je wilde maar het was een stap te ver

eenzaam als de zachte sneeuw die snel
zou vallen en mijn ogen kon verhullen
in wit dons vervolgde ik de dag van toen
om je nu pas te verklaren waarom ik huilde