Alle inzendingen over Wind

Ik schreeuwde je naam in de storm, toen niemand me zag Hoe vaak ik niet kon slapen en al suffend overdag mijn weg zocht De uren kruipen en ik sleep mezelf door de dagen heen De tijd schiet niet op en heeft ook geen nut, draagt niets bij aan dat onbestendige gevoel. Ik mis je.…

Zachtjes wiegen op de wind, kijken met de ogen van een kind; de herfst weer voelen in de lucht en weten dat het goed is zo. Geen grootse dromen dromen maar mild worden als de kleuren die in goud en rood de bomen sieren.…

In de verre verte verdwijnt het licht Duister en donder komen snel heel dicht De boom kraakt, jankt, hij lijkt bedrukt Het laatste blad wordt losgerukt Langzaam dwarrelt zij naar beneden Wat is die eerste lentedag lang geleden Geen enkel blad wordt ooit nog zo volmaakt Fluistert de wind die het afscheid bewaakt En nu het blad haast ongemerkt…

ik streep lucht heb genoeg van het vluchtige wolkenspel schaapjes die zeilen in een grazige blauwe weide de tijd is voorbij dat blaadjes romantisch ruizelen in machtige eiken het nu geel bruine loof begint in snel tempo te wijken na storm en regen is kale strakte overgebleven guur schraalt de wind door takken en sprieten voordat het…

aanlandige wind tekent duinen met flarden opgestoven strand…

met hun stelen mee wiegen zongele hoofdjes volgzaam heen en weer…

er lag toch die belofte van vervulling van warme liefde vrijen overvloed in het fluisteren van de wind die lieve zachte wilde woeste lieve zoete wervelwind jouw lijflijke onthulling voerde mij op haar stromen mee ik werd weer vrouw en ook weer kind in lieve zachte wilde woeste lieve zoete wervelwind de wind zwol traag naar zoete pijn verdween…

ik zag je lopen aan het water je blik gericht op niets je zag me niet maar dat is geen wonder ik speelde wind of zoiets ik trok je aandacht door golven te maken je stiekem nat te spatten je glimlach verscheen alsof je me voelde maar niet goed in kon schatten ik sprong op je lippen in piepkleine druppels je likte me dorstig op…

Die Ali B. heeft 100.000 vrienden Van al die vrienden heeft hij er misschien Zo'n tien of twintig werkelijk gezíen Maar dat was toch al nooit waar Hyves voor diende Ach, ieder met één vogel in de hand Heeft aan die vogels in de lucht het land…

Zoals een stofje Op de wind Zo zou ik willen zweven Geheel en al Gedachteloos Tevreden met het leven…

balken ezels lang gerekt ze zijn misschien cretenzer het is hier ochtend in november geen haan die kraait de wind staat stil het licht gaat temerig aan de zon bewolkt de lucht wordt bevlokt stralend wit op straat gesmolten de zwijger wordt gewekt in stof die noopt tot spreken reeds dagen aan een stuk de wereld staat onder druk de telefoon…

als het zo is dan heb ik een mooi leven gehad je was altijd al een tevreden mens blij met iets kleins veelal een glimlach wat ik jou zou willen geven is een retourtje Marcia een reisje naar de hemel en dan weer terug naar jouw jongens en de mensen die zoveel van jou houden we kunnen je niet missen meis er fluisteren tranen in de wind…

Jij bent de wind in mijn hoge bomen Jij bent het meisje uit al mijn jongensdromen Jij bent het beste wat me ooit is overkomen Ik wil je nooit meer kwijt.…

beter heb je een man van de wereld niet lief maak er alleen pret mee fluistert de wind want weet je dan voelt zijn ontrouw niet zo hard ze droogt haar tranen haalt mistroostig haar schouders op ze had zoveel meer verwacht van de liefde maar wat moet je met liefde als die alleen maar van een kant komt pret maken echoot de wind…

mijmeringen over groter en ouder groeien los van elkaar omdat het leven anders liep zij alleen met drie kinders aan haar hand ze moet nog zoveel doen maar loopt over de Moerweg met in gedachten bloemen in haar haar het flowerpower meisje van weleer nu een vrouw, moeder en oma met een warme glimlach in haar ogen ze vangt de fluister van de wind…

De wind draagt je naam De zon streelt je haren De zee speelt eb en vloed in je hart Wil je voor mij, alleen voor mij je liefde bewaren Maak met mij vanaf nu die nieuwe start. Ik hou van je.…

trouw zit niet in een hoofddoek verpakt want geloof me juist die mannen die zoveel verbieden kijken lustig in het rond laat je haren wapperen in de wind laat ze strelen door de zon Er staat toch ergens geschreven de mens geschapen naar "zijn"beeltenis"…

wie zoet is krijgt Geer en Goor terug bij de toppers wie stout is vindt het ook nog belangrijk de wind wakkert aan het regent hagelstenen moeder aarde huilt om weer duizenden extra soldaten gestuurd naar broeihaarden van extremisme Nederland zwicht wie zoet is blijft aan den arbeid tot hij sterven gaat rijk worden heeft te maken…

Hoe jij ter taal zwerft in het zwerken van een school woorden met nieuwwassen vlerken het schurkt er aan de regen, het rijpen hijgt er in een rijgen van kransen en de windvlagen die schudden de woorden vallen er als pruimen alsof je voorhoofd het stalen gebinte is je gedachten metalen wind beslaat en al het gesprokene als lood platvalt…

De wind waait sterren in mijn haar zolang ik op je wacht ben ik de koningin in de schaduw van de nacht want ooit, hier vonden wij elkaar een dierbare herinnering Als een gevallen engel sprak ik jou toen aan vertelde van het offer je vleugels af te staan ik zag de woorden breken in tranen op je gezicht je hoefde niet te smeken we vlogen…

ik vraag me heel veel af en de wind hoort me brommen…

Plotseling verdwijnen er wat donkere wolken als er een beetje zonlicht tevoorschijn komt omdat de wind een handje helpt. Ja eindelijk, langzaam maar zeker drijft de orkaan over en kan ik mijn hart weer voelen.…

Gaan wij wind kopen, vroeg mijn kleine zoon... want in wind leeft de onschuld van een nieuwsgierig kind dat gevuld met zijn honderden vragen de weg van wereldse stormen en van emoties nog niet kent..…

Geen einde, niets dan dromen van vergeelde vingers langs beslagen spiegels waarin ik, ziende blind, de adem van het verleden wilde uitwissen met de zee in Zandvoort, terwijl de wind jouw haren naar me toe streek in een duinpan liefde, alsof ik je moest laten besterven in ruisend riet.…

het licht is langzaamaan de volle kleur gaan dragen vloeit trager uit in bezwangerd zijn met vrucht en rijpend fruit streelt met warme hand het graan tot goud na lange zomerdagen speelt transparant met wind in koele tint als de forel weer springt tijd ontlaadt het licht en klaart in strakkend blauw de eerste komst van ijle kou…

er is weinig dat werkelijk meewaait als bladeren in je ogen dansen, met gras dat buigt door stormkracht verder likt de regen oude ramen, zichtloos veel vertekenend sta maar op en wacht tot liefde warme woorden brengt tranen plengen reeds zichzelf, de wederhelft van ongedwongen vreugde kun je immer voelen in de adem die je lacht…

de zeer koude wind knijpt heel hard in mijn wangen als oude tantes…

de wind maakte zich los uit de zee langs de kust waar ze een schaduw was een duin in een jas wind die spotte haar aanraakte tumult maakte vleugels de regen sloeg over het huis eerder dan over haar op het dak en tegen de ramen weerlicht en de eerste donderslag het huis zou het verhaal niet afstaan niet opensplijten ze liep weg in…

De wind doet mee met het ritme van de zee kalmpjes golvend brengt ze het water naar het zand van het strand De zon doet mee met het ritme van de wind en zee als kristallen nemen de golfjes haar schijnsel mee uit zee naar het zand van het strand De wind gaat over in onverschrokken woestheid de kristallen moeten ruimen voor uit…

Veel had ik me van mijn Toekomst voorgesteld Toekomst die nooit Is aangebroken Voor niets gebuffeld En meer dan een ander Mijn best gedaan - Maar gaandeweg Was daar de wind, die Me alle dagen parten Speelde, een kant op dwong Die ik nooit gewild heb Dwang die levenslust Overnam en mij beseffen Deed dat de wind Blaast waarheen…