voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 31.445):

De wind waait sterren

De wind waait sterren
in mijn haar
zolang ik op je wacht
ben ik de koningin
in de schaduw
van de nacht
want ooit, hier vonden wij elkaar
een dierbare herinnering

Als een gevallen engel
sprak ik jou toen aan
vertelde van het offer
je vleugels af te staan
ik zag de woorden breken
in tranen op je gezicht
je hoefde niet te smeken
we vlogen naar het licht

Maar ik was moederziel alleen
toen jij viel en ik verdween
in de schaduw
van de nacht
waarvan ik weet dat
jij daar soms nog
heel onzichtbaar
op mij wacht...

Schrijver: Astrid Voerman, 22 maart 2010

Geplaatst in de categorie: psychologie

1
2
3
4
5

4.0 met 63 stemmen

475

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:: Martien Montanus
Datum:: 24 maart 2010
Email:: mamamoloxs4all.nl; Een heel mooi schrijven over de liefde voor, en het gemis van.

Naam:: ingridvoerman
Datum:: 23 maart 2010
Email:: steveniingridhotmail.com; mooi gedicht.

Naam:: pama
Datum:: 23 maart 2010
Email:: pebmartenskpnmail.nl; De innerlijke wind zal de sterren niet verwaaien, heel mooi.

Naam:: Maria Voerman
Datum:: 23 maart 2010; Astrid, die is zo mooi en ontroerend!
Ik weet wat je meegemaakt hebt.

Geef je reactie op deze inzending: