Alle inzendingen over Wind

De wind speelt zacht door m'n haren en veegt sporen weg hier in 't zand. Wind, blijf waaien en blijf spelen, maar laat mij achter, met 'n lach. Er is iets wat ik zou willen delen: Zie hier, een wonderschone dag.…

in de kringloop op het water ijverde mijn tijd in langgerekt spiralen draaien licht verwaaid met niet veel meer dan kleine blaadjes, op de spiegel van een kind nu zijn oogjes glanzen, door de lichtval van vandaag geeft hij zijn jonge hart aan ganzen in de roze bovenlaag van roepend langs de hemel vegen och… slechts daar laat ik…

felle Regenbui ben ik Die ene druppel Die naamloos met De andere mengen Zal - in de ijsvloer Waarmee het kanaal Voor mijn huis Is toegedekt ben Ik die ene ijskristal Die net als alle Andere het dode Voorntje omgeeft Dat ik hier vind In de storm die mijn Hoeve geselen wil Ben ik het die Onmerkbaar sta te Blazen in de wind…

jij bent de hoge boom der liefde vang wind mijn kind en spreid je takken uit bent al voorbij de schaduw van de hoogste struik reikt als eerste naar het ochtendlicht met je nog maagdelijk gezicht ontvouw het prille groen laat de oogst maar komen van bloembevruchte dromen…

woordloos spreekt de boom verlatenheid leunend tegen hete wind en zand uit de woestijn zijn kroon is in verdrogen kaalgeschoren tot het laatste leven in een dorp dat niet mag zijn muren dwars gebarsten in generatieslang bestaan kapotte daken fluisteren nachts hun troosteloos vergaan zand rukt op met lange duinen in vorm en kleur…

je zwaaide witte handen wierp me een rode glimlach toe uit je gebruind gezicht in je ogen danste zomerblauw een warme zon en in je haar nestelde wind een lentekind de branding kabbelde als toen sloeg in groene golfjes over spatte op het strand wit schuim nog op je hand…

Heerlijk die wind, het is nog herfst, heerlijk die regen, nog steeds is het herfst, heerlijk die storm, het is herfst, maar best fijn als je kunt luisteren naar de storm in het midden van de nacht! Bevoorrecht en dat, terwijl het nog steeds herfst is!…

In een tijd waarin De tijd nog niet bestond En alleen het tij Nog ritme gaf aan Wat er zoal op een dag Gebeurde, zon en maan Dag en nacht markeerden, Kon ik nog ongehinderd Ademhalen, prikkelden wind En lucht mijn geest, Leefde ik mijn leven Zoals het bedoeld was, En viel ik alleen maar stil Als de wind het af liet weten…

Laat mij die engel zijn voor jou en mij, laat me toe vraag niet waarom en hoe maar voel dat ik dit wil zijn als een warme deken voor jou wil ik jouw mantel der liefde zijn ik schilder liefde over jouw gelaat zodat je sterker staat sterker dan de wind waarin ik mij en jij jezelf weer terug vindt.…

Naar golven, hoge wolken en de wind.…

Wie in Nederland wind zaait, kan Zembla oogsten. Zembla blaast problemen uit het stof. Zembla valt niet om te kopen. Opent gesloten deuren. Zet ramen open. Wie Zembla heeft doorstaan, is moedig en stormbestendig. Wie van Zembla heeft geleerd, heeft het goed gedaan!…

hoor ik het jagen van de wind. Wanneer ik in diepe stilte bid, voel ik het kloppen van mijn hart. Wanneer mensen U menen te kennen, kennen ze zichzelf niet.…

de lelies bewegen zich wiegend vogels die tegen de wind in zingen maken de pijn wakker donkere wolken trekken de hemel dicht er welt een traan achter mijn oog ik wankel en hurk in de rechter hoek van mijn kamer met het duister om mij heen ik sta op en kijk naar je brekende handen lief ze hebben de kleur van…

De wind heeft haast, trekt de bomen aan hun haren – “Sorry, sorry, echt!”…

hebben op je leven om eindelijk te doen en laten wat je wilt overal zijn hoeders voor orde en op norm broeders die gekozen hebben voor de vorm en zij zorgen dat het tegenspreken stilt toch is het jouw bestaan dat door hun handen glijdt een keurig binnen alle lijnen blijft op een pad door hen bepaald gooi je neus maar in de wind…

De wind huilt om de bergen. Klein gevangen in het dal. Ben ik één van die zeven dwergen onwetend van de reden ik hier ben in het heelal. De wind huilt om de bergen. Klein gevangen in het dal. Niets kan uiterlijk verbergen; ik zal dit nimmer weten in geen geval. De wind huilt om de bergen. Schoonheid slaapt in het dal.…

om donkere spinsels te verbergen bedekken vogels haar hoofd bloemen doorkruisen benen bloeien schaamhaar tegemoet aan haar voeten ruist de zee en zij geeft zich over aan water en wind weerloos als een kind…

ik speel met vlaagjes wind en draai in lucht mijn hoosspiralen met warme lucht schrijf ik in zand mijn kleine droomverhalen het overzicht vlecht ik van schaduw en het licht van zonnestralen ik vlij de sprookjes op de laatste zuchten voor de wind gaat rusten en de avond ze komt halen lees ze als je kunt in het nazomerschemeren…

ik pak de zon en stapel wolken tot een open rood gordijn geef mij je warmte zonders sluiers, mijn huid zal liefde voor je zijn je lach kleurt als de wind zijn spel met bladeren speelt ik zie de zomer vonken in je ogen omdat je mijn verlangen deelt we zijn de herfst voorbijgelopen, hebben zacht de winter aangeraakt in het ochtendgloren…

een straffe storm of bedreigende waterval ontmoeten we in de schaduw van ons bestaan ze duiden op onze kwetsbaarheid of verval al wat tijdelijk is raakt uit het zicht men hoede zich, derhalve, voor het vergaan van wat achter een verscholen diepte ligt het is de tijd, die dwingt tot inzicht ja zeker, ze is zo rekbaar als elastiek dagen dragen…

ooit was je vrij ik kende nog niemand je vloog zonder binding, ik aarde een zoekplaats voor mij in steden schiep tijd ruis van de mensen hun ziel en de lijven gestapeld in hoge verblijven de wind zong het blauw van de hemel, je wolkte in dromen een einder voorbij, bleef tijden onvindbaar voor mij ik voelde je adem versnellen…

Het was een zeer onstuimige week Storm Poly bracht veel schade Veel bomen vielen om Ook het kabinet is gevallen Wat viel mij dat toch goed Al viel het hen vies tegen Voor mij valt het wel mee Ze zullen niet weer opstaan De hoogste tijd om echt te gaan Tijd voor een frisse wind Die het vertrouwen van de burger terugwint…

ze plantte en haar ogen zagen weer geen bloem onkruid moet vergaan dat leven heeft geen recht op een normaal bestaan geen water en geen licht de groene handen knepen ook emoties dicht je stond alleen met regen en wat zon op steen ze ving jouw vlinders en je kleuren werden vaal de bladeren steeds kleiner je takken bijna kaal, de wind…

Er is niets dan de wind. De tuinen zijn doorzichtig, men ziet hun achterkanten leven. Geen mist, geen regen, alleen de wind, een dunne strakke wind aanhoudend over door jong gras omhooggetilde, omvergegroeide dorre bladeren. De bomen zijn nog zonder glinstering, oud, zonder knop.…

doe je ogen dicht een pluisje is zo licht het zweeft en geeft zich over het wiegt en vliegt steeds hoger op de adem van de wind gaat het waaien laat je zaaien op de adem van de wind ga maar kind…

het regent buiten de nacht huilt de druppels glijden langs de ruiten als tranen gedreven door de wind de nacht is blind ze ziet haar eigen tranen niet de wind zucht en zingt haar mooiste lied…

in nachtdromen, daar, waar de wind … een grote slok stilte als wraak van affiches in duistere kroegen al herfstregen en jij, jij die gaat met grote hemelschreden achter wereldhorizonten in nachtdromen daar, waar de wind.…

zacht hoor ik je stem in een donkerblauwe lucht ik droom waar je bent een schreeuwende wind zit diep in mijn hart ik doe de deur open de wind danst weg mijn angst is weggelopen…

Het glinsteren van de wind als veel mensen samen met gelijke tred die bocht nemen is dat het moment van ommezwaai tijd van veranderingen fluistert de wind met een glinstering er wandelt liefde klinkt het wolkenzacht en ik nam een hapje…

Een veertje door de wind gedragen valt neer op mijn hand na een zwerftocht van vele dagen is zij bij mij beland dan laat zij zich weer tillen alsof zij wil dansen op de wind ik laat haar gaan had ik ooit anders gedaan?…