als de wind gaat liggen
een straffe storm of bedreigende waterval
ontmoeten we in de schaduw van ons bestaan
ze duiden op onze kwetsbaarheid of verval
al wat tijdelijk is raakt uit het zicht
men hoede zich, derhalve, voor het vergaan
van wat achter een verscholen diepte ligt
het is de tijd, die dwingt tot inzicht
ja zeker, ze is zo rekbaar als elastiek
dagen dragen soms verschillend gewicht
en de adem stokt, vaak onverwacht
als rijkdom van materie is ontdaan
leert men het wezenlijke voelen
van ons vluchtig aards bestaan
het maakt ons mild en het uitzicht zacht
Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 24 juni 2022
Geplaatst in de categorie: afscheid