inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 77.371):

als de wind gaat liggen

een straffe storm of bedreigende waterval
ontmoeten we in de schaduw van ons bestaan
ze duiden op onze kwetsbaarheid of verval

al wat tijdelijk is raakt uit het zicht
men hoede zich, derhalve, voor het vergaan
van wat achter een verscholen diepte ligt
het is de tijd, die dwingt tot inzicht

ja zeker, ze is zo rekbaar als elastiek
dagen dragen soms verschillend gewicht
en de adem stokt, vaak onverwacht

als rijkdom van materie is ontdaan
leert men het wezenlijke voelen
van ons vluchtig aards bestaan
het maakt ons mild en het uitzicht zacht


Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1

Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 24 juni 2022


Geplaatst in de categorie: afscheid

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 102

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)