149 resultaten.
Inhumaan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 100 De grootste zonde
die we kunnen begaan
in deze tijd
als het gaat over
onze medeschepselen
is niet door ze te haten
maar door onverschillig
voor hen te zijn
ze als pionnen
op het schaakbord
van het politieke spel
te verplaatsen en
in wollig taalgebruik
hun pijn weg te praten
dat is de essentie van
onmenselijkheid.…
Mist
snelsonnet
3.0 met 12 stemmen 253 De wintermist ligt als een donzen deken
geluidloos wit en wollig in de wei.
En in het donker weeft de sneeuw een sprei
die klaarder tot mij spreekt dan alle preken.
Dit beeld zorgt strakjes voor een warme lach
als ik me insmeer op een zomerdag.…
Klaagzang van een schaap
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 536 over een dam scheren
mijn zusters, hoeders volgen
hun wollig geblaat
het rode kruis zorgt niet voor
schapen die zijn uitgeteld
de maag indachtig
zult gij mijn lam offeren
aan de barbecue
hoe lam tweebenig schepsel
kunt ge naast vraatzuchtig zijn…
Schapen op de hei
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.052 De zon doorvonkt het bruin wollig haar,
Verzilvert de randen
Met blinkende banden —
De vachten,
Ze wachten
De knippende schaar.…
Kat ligt er op
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.157 Ik tik de taal
Zachtjes vooruit
Niet te vlug
Poezenkind
Op mijn schoot
Op haar rug
Ik aai pluizenbuik
Kriebel kattenoor
Hoor gesnor, sonoor
Ik tik de taal
En krijg een haal
Over mijn hand
Wollige warmte
Nagelt mijn dijen
Ligt nu weer in haar mand.…
Er was eens
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 218 Nog slaperig haar wangen rozig
lippenrood
de nacht bracht ze niet
dus laat ze maar komen
dagdromen
vol geur en kleur en warme wolligheid
aan romantiek
handen wrijven over armen
langs gesloten ogen
rekken strekken
de fluister glimlacht
begint bij het begin
er was eens ……..…
naar de overkant
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 585 dit strakke land
met akkers stug en stevig
en sloten als een streep
tot aan de horizon
vermoedt het kabbelende water
waar schapen wollig
grazen aan de dijk
zachtmoedig en onwetend
van deze volgepakte veerboot
die 't wolkend eiland meer
en meer in zicht brengt
op de vaart van wind…
Herfstmiddag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 167 Wollige wolkjes
scheren het groen
onder gegolfde lucht,
gouden gloed
verteert in bermen.
Tussen klavers
sterft oktober
in bladvormig bruin.
Drassig
staart de aarde
de laatste grassen na.
Schaapsgewijs
nadert het grijs,
de herfst
is zacht dit jaar.…
In roets en schicht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 75 ik weet het grut
de grijze bolletjes pluis
hoor ze piepen in hun huis
waar het ouderpaar
de bekjes vult van
het jeugdig ongeduld
in roets en schicht
met tomeloze vaart
tot de herrie is bedaard
het wollig spul
op de laatste zonnestraal
in alle rust de nacht ingaat…
Echte liefde
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 250 De warme wind
waait wollige witte wolkjes
langs de knipogende zon
de miezer voelt
als vochtige vlinderkusjes
vrolijk fluitende vogeltjes
fladderen vlak voor me langs
mijn aura weet zich gekoesterd
dankbaar geef ik de natuur
een dikke zoen terug…
Onze overgrootmoeder
gedicht
3.0 met 3 stemmen 10.212 De wielen van het rijtuig hadden
iets wolligs geraakt. Het valwild
bleek een kleine knuffelvos,
niet veel ouder dan het bakerkind.
---------------------
uit: 'Vallen', 2012.…
portret van een kind
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 499 ik zag
een kind rennen naar de zon
en naar heuvels
wollig groen
het keek omhoog
omlaag
en uit haar lichte haren vlogen vogels
zij kuste ze, waaiend
één voor één
engelen werden stil
en ik huilde
bestond
in dit enkelvoudig begin
schenk me wierook
de dood is te machtig…
Markt in Buchy
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 545 Geuren, veren, snavels, kleren,
staarten, vachten, kazen, vruchten,
luchten, pluizen, overdekt,
wollig, donzig, meter strekt.
In geschuifel, luifel, luifel,
staat ze stil, neusvleugels trillen,
spiedend, speurend, rij na rij,
ruikend, snuivend, mmm … daar is hij. Hij!…
Meer dan ‘n stoel,
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 53 n blauwe lucht
waarin ‘n berglandschap
van lobbig geklopte room
aan de horizon een
eiland van grijs zand
voor het eiland
helderblauw water
en daarin een stoel
een stoel in het water
niets meer niets minder
en toch is de stoel
zoals hij daar in het water
onder de blauwe lucht
met wollig witte wolken
meer dan een stoel
veel meer…
In de Wolken
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 124 ‘Lieve jongen, ik weet
niet hoe het uit te leggen
maar laat me zo maar zeggen
die wolkjes die je aan
de hemel ziet staan
zo heerlijk wollig zwevend
daar zit zijn oma ook tussen
echt waar – springlevend.’…
De ijsbeer
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.884 Iedere keer weer
die eindeloze vlakte
van geribbeld ijs
Iedere keer weer
die grenzeloze leegte
van vastgevroren sneeuw
Iedere keer weer
die onmetelijke kou
prikkend en bijtend in de stilte
Maar vannacht
schoof er plotseling
een ijsbeer in het beeld
wollig wit, oneindig zacht.…
Wie zwijgt
gedicht
2.0 met 37 stemmen 22.645 Ik sta erbij, ik kijk ernaar,
wikkel het in toegeeflijkheid en wollig stilzwijgen,
was mijn handen
en leg het weg,
en onrecht slaapt, onrecht groeit,
onrecht huilt tranen met modder in de maneschijn -
nóg is onrecht tamelijk klein.
-------------------------------
uit: 'Wie A zegt´, 2003.…
Aandenken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 113 de nachten lengen tot rode wederkeer
naar 'n herfstige dood, wollig gekleed
in grondmist en doorregen met rag
op elk pad dat ik onwetend betreed
het lijkt alsof verloren stemmen in die
zachte, verstilde draden zijn gevangen
alsof iemand mij zegt dat dit eeuwig
leven naar eindigheid doet verlangen…
In lichtende kristallen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.074 ik zag je
al van verre
in glanzend onderscheid
je duikt en danst
zweeft wollig lang
in winters vrije val
komt met velen
zacht dalend
op de dwarrelwind
ik vang je schoonheid
op mijn hand
in lichtende kristallen
je gloeit nog één keer aan
en langs mijn huid traant
nu jouw kort bestaan…
Texel
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 2.418 waar strand en zee
schuimend de liefde bedrijven
schuren zand en zout
zonverbrande lijven
moet ik in wind en duin
kind en kruin beschermen
terwijl gaap en slaap
zich over mijn geest ontfermen
jij kust de rust
en sluit het zonlicht buiten
ik tel de schapen
die wollig ook mijn ogen sluiten…
Spiraalde zwart
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 178 we wolkten
op de wind in
vederlichte lagen
nog voerde wit
wollig gekruld
de boventoon
maar de thermiek
spiraalde zwart
de onschuld binnen
het buien
kon beginnen met
een eerste bliksemflits
maar in ontlading
verregende het zwart
de wind nam langzaam af
wij wolkten
weer geboortewit na
de laatste donderklap…
IN DE WOLKEN
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 150 en altijd altijd
blijf ik maar denken
dat ze iets vertellen
die witte wollige wezens
die in allerlei vormen
licht en luchtvaardig
voorbij sluipen
zelfs onderwijl nog
van gedaante veranderend
om mijn gedachten
daarmee te stimuleren
of te kwellen
maar wat ze vertellen
ik vraag het aan
het kind in mij
het zwijgt
maar kent wel degelijk…
Verdraagzaam, draagt zichtbaar lentelicht
netgedicht
4.0 met 56 stemmen 1.657 De aanloop niet langer houdbaar
alleen het uitgestelde moment bedwong
het verlichten nog van de verwachtingen,
onschuldig, vrolijk en minzaam,
verdragen meer dan onstilbare honger
naar het wollige witte melk,
koppen steken reikhalzend bijeen
het verlangen naar het schrale zoet
van de vroege lente.…
De wolken, de zon, de roos, de liefde
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 42 Als de wolken gaten gaan slaken, flink gaan gapen
priemt de zon haar eerste stralen door het wollige wolkendek
om daarna te schieten met warme hemelse zonnepijlen
om werelds verkwikkende rode roos in haar bloemhart te raken
waarop zij haar rozenbladeren ontluikend openbaart
om vooral haar liefde voor de mens en natuur blootlegt.…
Zomer
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 232 Als mollen tuinen
lekker om gaan wroeten
en wij voor hun hopen
en het struikelen erover
uitkijken moeten
Als wollige wolken
onbezorgd
langs de hemel scheren
en geschoren schapen
met hun korte kapsel
hemels hooghartig
gaan lopen flaneren
dan zal menig
warrige lentedromer
wakker worden
want dan is hij
in aantocht
de langverwachte…
Lentebode
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 509 Wollige schapen
plompverloren in de wei
warmpjes bij elkaar.
Vlinders klapwieken
met hun gekleurde vleugels
geluidloos applaus.
De dagen worden langer
de rokjes kruipen korter
de liefde rukt op.…
ik wil geen duimbreed meer wijken
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 461 duimbreed meer wijken
zwerf nu door mezelf
heb me uitgeschreven uit deze wereld
op reis naar het nieuwe ergens
ik had nog een tegoedbon
voor huisvuilzakken
die had ik ook wel nodig
opgeruimd staat netjes
ik hijs mij op aan de touwen
van het nieuwe vertrouwen
reikhalzend in de verte gloort
het mooie nieuwe wollige…
Even mooi
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 85 Even
voelt het leven
mooi
De warme
zonnestralen
over het
verlichte land
De groene
bruine bomen
in het
bemoste bos
De vrije
vogels vliegend
in de
vredige lucht
De zwierige
zwanen zwemmend
op het
schitterende water
De wollige
witte wolken
in de
hemelsblauwe hemel
De bloeiende
bonte bloemen
in de
wonderschone wereld…
Dit brein van mij
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 86 Gedreven en bevlogen
Welbespraakt, nog ongerept
Met vele snelwegen aangelegd
Waar passie in overvloed
Enkel soms de rem wordt opgelegd
Tot daar al dat bloed
Wollige mist en stromende regen
Als een hert die in je koplamp kijkt
Waar grenzen om de hoek liggen
En met de accu halfleeg
De omweg pas begint
Oh
Dit mooie brein van mij…
Rammerrie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 495 dag sprak de nacht
terwijl zij haar schaduw
toedekte en verdween
in diep duister onder het
vier seizoenen dekbed
even was glanzende zijde
haar zijde niet meer
het arme schaap, ooit wollig
en gewillig gaf hem kaal
geschoren van katoen
nog dieper kroop zij
vergat even dat
na elke verdwenen
nacht een nieuwe
dageraad ontwaakt…