Alle inzendingen over Woordenschat

De namen die je nog van vroeger kent Van 't grootste rijk op 't oude continent Het uitgestrekt Imperium Romanum Een grote wandkaart achter in 't lokaal Geen brugger die daarvan al 't fijne weet Noch tweedeklassers die het ooit iets deed Hun kennis is daarvoor nog marginaal Ze werken met de leergang van Fortuna Waarmee ze taal en woordenschat…

uit de letters van de moraal, verknipt tot snippers, uitgestrooid over de hoofden van een beeldverhaal op zijn vastgelopen levenspad, in elke stap verstrooit de wind alles wat ik reeds geschreven had na wat ik koos, maar nog niet schrijven kon, zwemmend in confetti cursief uiteengespat, in de beeldspraak van de tijd in mijn woordenschat…

De wensen die wij allen kennen in dromen Die in illusie vast geworteld in ons zit De wanen waarvan wij nooit los kunnen komen Van hoop op rijkdom en steeds groter bezit Zij bouwen kastelen van waterdamp en lucht Ontworpen met onze rijkste woordenschat Verwaaien menigmaal met ingehouden zucht Langs Pruisisch blauw in gouden rand gevat Zo…

Ik wil iets duidelijk maken Vertellen wat me dwarszit Maar ik mis de woordenschat Waar het juiste gevoel in zit Ik draai om de waarheid heen De weg ernaar toe vind ik niet Ik probeer het te zingen Maar ik mis de muziek in het lied In mijn hoofd is het glashelder Duidelijker dan ik kan omschrijven Want wanneer ik het probeer Lijkt alles…

Vermijd de woordenschat op lange duur waarin ik onderga, machteloze strijd tegen taal en tijd, vaak niet te begrijpen wat te doen, vertil me aan een lege letterkast, streep de barcodes van gisteren.…

Zakt de bibberkoorts Maar liever dan met een ijle woordenschat Flirt ik met jou.…

Zo intens eenzaam is iedereen om mij heen zo onbereikbaar leeg ik tracht te roepen mijn woorden smoren in mijn keel probeer te zien en echt te kijken een onuitsprekelijke woordenschat welt in mij op maar toch kan ik mij niet uiten besef, dat alles anders moet nu gloeit de liefde door mij heen ik zie opeens verandering nu zijn het…

Waar elke boom z’n wortels nestelt in de rijpe grond, dringt het mos zich op, gestaag sluipt de herfst op lome voeten rond, de wingerd dwingt het rossig blad te vallen waar ik dacht te rusten onder de humus van beloften en in het eikenbrons van je woordenschat, gevat in een tot ziens, een laatste groet.…

In elke stap verstrooit de litteraire wind alles wat ik had bedacht maar nog niet schrijven kon, ontelbare ballonnen boordenvol confetti, uiteengespat om mijzelf te bewijzen in een zelfbewerkte woordenschat, gezaaid in de beeldspraak van het milieu om een transparante taal te vormen, wat overbleef is voeding voor de wormen.…

De woordenschat is in de loop der jaren flink wat uitgebreid. Doktoren smijten met moeilijke woorden en jij, wil in je strijd, niet vrágen wat ze bedoelen. Maar een patient is een zieke, wát ie ook mankeert, álle moeilijke woorden ten spijt. En ik.... ben maar gewoon een simpele Hollandse meid!…

In elke stap verstrooit de wind alles wat ik geschreven had, ballonnen vol confetti, uiteengespat en gezaaid tot in een woordenschat, begraven achter maskers van een beeldspraak om zich in een andere tijd en taal te vormen, wat blijft waait over of is voeding voor de wormen, verknipt tot snippers, verstrooid in de vluchtigheid van een…

We kunnen er niet omheen. de wereld verdient de nieuwste uitgave, ook voor gekroonde narren in hun camouflage ondergoed die zich moeiteloos lijken te herklonen, raven die zichzelf strikken in een monotoon zelfbejag niet voor mens en dier van zuurstofrijk bloed de allerlaatste tonen in een verworven woordenschat gestoken door de schoonheid…

nog troebel lijkt Ik zal mij in duizend bochten wringen en wat krom is schrijf ik recht Ik zal verbazen met volzinnen waarmee alles wordt gezegd Dit lied zal potten breken en tintelen door merg en been Want dit lied is niet voor vreemden maar voor jou alleen Als ik nu de moed maar had in plaats van deze woordenschat…

het bonte landschap met de koeien de tinnen kan met room de boterbloemen de vlammende bladeren aan de boom hoog in de blauwe lucht de hongerige spreeuwen zonder schroom ik herinner me weinig meer na al die jaren met de regen verdwijnt het stof van de smalle kromme straten waarlangs ik dwalend heb gehuild botweg van mijn woordenschat…

grutter en folt in holte yn it hert at it wetter net klettert strûp ik my om nei binnen wa wit, wurde wy noch hommels telepatysk Telepathisch Wij staan aan stilstaand water tegenover elkaar en spreken niet sinds dat niet meer hoeft werd mijn zwijgen praten het geluid is wel te verstaan in het weer, kinderen, geldzaken die woordenschat…

niet met die apen te wapperen op de planken de apen strijken hun haren recht hoofden maken ingewikkelde constructies en doen alsof ze mouwen zijn waaruit zomaar iets tevoorschijn komt de aapjes hangen er maar stijfjes bij achter de coulissen mooi schouwtoneel maar heb je dat gezien daareven daarvoor het leken wel mensen zonder woordenschat…

Wég is de geleende woordenschat en in zijn oogjes ligt de glans van een blijmoedig dier.…

haar ogen las, waren mijn illusies, een patroon in een rimpelloze frons waar elke boom z’n wortels plant in de gerijpte grond, dringt het mos zich op, gestaag sluipt de lente op kousen voeten naderbij de wingerd dwingt het luikend blad te heffen waar ik dacht te rusten onder humus van beloften en in in de streling van je woordenschat…

en leeft verder om los te laten voor het lichtste vers dat we gezongen hebben uit volle borst, die stem draagt altijd verder dan een kruispunt of grens, ik luister naar jouw levenslied, ik vind in iedere schelp een Odyssee, water wist mijn sporen uit, de vloed neemt elke voetstap mee, alleen de toekomst verhult dat ik de juiste woordenschat…

Een woordenschat schiet mij te binnen, ik maak me druk en zit vol haat. Woede komt nu in mij op. Ik denk eens na en laat een traan Is dat wat de toekomst brengen zal, is dat nu ons bestaan.…

gewicht maar, de waarheid stellende vaak door eb en vloed tijdens het leven is ontwricht zo schep ik mijn universum ja, u kijkt naar mijn portret ik ben een schaduwrijk man in een onzichtbaar lijstje voor u neergezet Julius: Vitanova hfdst 3 vers 1 dit zo zijnde zeg ik u: ik voeg hier niets aan toe geen ander dan u zelve kent mijn woordenschat…

hoe kom je aan de woordenschat van de ouderdom? Antjie Krog…

"Afhaalfiles" aan bistro's, restaurants of meeneemchinees; zelf koken of het trotseren van de coronavrees. "Huidhonger" of een behoefte aan lichamelijk contact; blijft tot het einde van de viruspandemie nog aanzienlijk verzwakt. "Coroma en coropa" of jeugdige grootouders die passen op hun kleinkinderen; laten uit liefde die zorg door corona…