inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 68.692):

In Goddelijke poëzie mijn hart mijn bron de genezende zon

ik herinner me weinig meer dan
het hunkeren naar je warm vel


voorgoed
bemind te zijn
in de stilte na de jubelende


stemmen op
weg naar huis met de
ganzenhuid nog op de armen


ik herinner me weinig meer dan dat zangvogels
uit de boom
niet kunnen vallen
door wind en brandend getij


terwijl ik de stenen
van de tijd hard en ongenaakbaar
koud onder mijn voeten voel met gedachten die me kwelde


aan het
bonte landschap met de koeien
de tinnen kan met room de boterbloemen
de vlammende bladeren aan de boom


hoog in de blauwe lucht de hongerige spreeuwen
zonder schroom


ik herinner me weinig meer
na al die jaren
met de regen verdwijnt het stof


van de smalle kromme straten waarlangs
ik dwalend heb gehuild


botweg van mijn woordenschat beroofd
dat ik woord voor woord aangedreven door pijn
weer opduik in de boeken


de herinnering in regen langs het raam
hoor tikken
in Goddelijke poëzie mijn hart
mijn bron de genezende zon


Zie ook: http://www.freeartandbeauty.exto.nl

Schrijver: Elize Augustinus, 4 oktober 2019


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 60

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
elze
Datum:
6 oktober 2019
sprankelende zinnen, fijn gedicht

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)