In Goddelijke poëzie mijn hart mijn bron de genezende zon
ik herinner me weinig meer dan
het hunkeren naar je warm vel
voorgoed
bemind te zijn
in de stilte na de jubelende
stemmen op
weg naar huis met de
ganzenhuid nog op de armen
ik herinner me weinig meer dan dat zangvogels
uit de boom
niet kunnen vallen
door wind en brandend getij
terwijl ik de stenen
van de tijd hard en ongenaakbaar
koud onder mijn voeten voel met gedachten die me kwelde
aan het
bonte landschap met de koeien
de tinnen kan met room de boterbloemen
de vlammende bladeren aan de boom
hoog in de blauwe lucht de hongerige spreeuwen
zonder schroom
ik herinner me weinig meer
na al die jaren
met de regen verdwijnt het stof
van de smalle kromme straten waarlangs
ik dwalend heb gehuild
botweg van mijn woordenschat beroofd
dat ik woord voor woord aangedreven door pijn
weer opduik in de boeken
de herinnering in regen langs het raam
hoor tikken
in Goddelijke poëzie mijn hart
mijn bron de genezende zon
Zie ook: http://www.freeartandbeauty.exto.nl
Schrijver: Elize Augustinus, 4 oktober 2019
Geplaatst in de categorie: emoties