Alle inzendingen over Wurgende

Kluwen planten haken zich - ze valt - grijpen, klauwen zich, verslingeren, overwoekeren wurgend, - het net sluit zich - verstikken het vlees. Wormen en bloedzuigers verslinden maken het af. Weer is iemand verdwenen. Zonder spoor en haan die kraait...…

Wensvol de zalen in levendige paleizen waar passievolle dansen weerklinken in stijl achtergebleven glazen de resten van kortstondig geluk weerspiegelen op ondergelopen tafels achtergelaten kledingstukken getuigen van minnekozende warmte na immer hunkerende blikken want het moment verscheen dat binnenvallende droefheid vreugde wurgend…

vloeibaar plat voorbij glijdend voedend ons allen die aanbidden en persoonlijke offers aanlengen onwetend over de zon is echt God gebeden De brug hooggelegen en bedakt piepend betreden met lomp gesneden klompen modderig getekend ontstoken irriterend rood de bijtende huid Hier trekken seizoenen gedachtenloos broos door vingerloze handen wurgend…

Slangen sissen in de krant veel gifspuitende artikelen in wurgend gespierde taal. Op de radio het weerbericht voor hagedis en salamander: tropisch hitte in de Biesbosch. Op tv tell-sell voor reptielen speelfilm met Tyrannosaurus rex nieuwsflitsen voor schildpadden.…

je naam, ik zal het niet verstaan Je bent te ver misschien, of te dichtbij toegankelijkheid is niet in afstand af te meten kon ik die laatste bij zijn die in je honing mag verdrinken, maar mijn nauwkeurigheid ontbreekt me die juiste bloem te vinden in wederzijds vertrouwen die om een illusie smeekt, verlos je van mijn wurgende…

Het zat al in de lucht daarin vooral krampachtig en benauwend die drukkende drukke dagen de wind wakkert uiteindelijk aan tot stormachtige vlagen onder een vale maan niet meer te dragen wurgende benauwdheid de donder rommelt wat aan in de verte dan barst het onweer los een bliksemschicht doorboort de donkere lucht een laatste…

Seconden lijken uren wanneer ik word ondergedompeld in deze wurgende gevoelens, strijdend in mijn hoofd. Langzaam keer ik terug naar de gevulde wereld, wanneer een vrolijke echo mijn afwerende ogen weer bereikt. Ik lieg mee in de waarheid en laat een holle lach de stilte verdoezelen, verstard in mijn eenzaamheid.…

wurgend breit zich stug omhoog de groene boerka…

Ik ken jouw liefde die wurgend omarmt een liefde die net zo schittert en glanst als je uitgedoofde vaderland. Boosaardige verleider......ga weg. Jouw nacht is lang als het graf waarin de tijd versteend is en eeuwig duren zal. Ik moet je niet nu niet en nooit!…

De nacht kwijnde van de kou In haar wijde muil Steeg de koorts van bevroren zwervers De dikke mist strekte zich uit Als een wurgende reus bij dageraad. Een pesthaard likte aan onze gevels Met adem die roet tegen de deur afzet.…

Gelaten wacht zij tot de wurgende slang haar te na komt. Met de beker in de hand is zij hem toch te vlug af. Het koor aan de kust zingt: de steppe zal bloeien lachen en juichen. Ik hoor in de Vogezen voorlopig enkel zwijgen. Job neemt het woord: Waarom ben ik niet gestikt voor iemand mij zag?…

zittend op een verweerde bank lees ik, keer op keer, een gedicht van weinig woorden terloops kijk ik op vier zwarte zwanen staren me aan niet in staat tot bewegen versteend door een wurgende angst het is hun nabijheid die me beklemt wanhoop maakt zich van me meester ze sluiten me in ze zullen verdwijnen de vijver lonkt of honger verleidt…

Nou heb ik toch iets geks vernomen jò! Men wil een bank voor doodgewone mensen Voor sparen en betalen: volkse wensen Dat men tot zoiets is gekomen, gò! Ik wil een Postbank zonder graaien, snaaien Met Blauwe Leeuw om liefdevol te aaien!…

Nu zal spoedig zijn verklonken In mijn borst het laffe kloppen In mijn keel het wurgend gillen. Om wat gouden hebbedingen Brullen zij hun roversdeunen Uit hun wijde, open kelen Gooien hoog hun gouden schatten Naar het jagen van de wolken Die in wilde vreugde werpen Vuisten vol met ratelhagel Over knotwilgen die kreunen.…

en terwijl mijn hart verstijft open ik langzaam de knopen van mijn jas, mijn wurgende angst doet mij net niet sterven om datgene wat ik zal zien, niet meer compleet geen echte vrouw meer misschien. ik ruik mijn angstzweet ik proef bloed en bittere tranen verstild op mijn lippen die lijken te schreeuwen uit verdriet.…

gepaste wijze zij ruisen slechts en breken de wind transformeren al die schijnbaar ontembare koude boosheid in geluid en kondigen zo op onverklaarbare wijze het voorjaar aan bomen weten nog even en dan komt de zon komt de warme voorjaarsregen nieuwe bladeren en vogels dan is het gedaan met deze regering die het land al te lang in zijn wurgend…

gepaste wijze zij ruisen slechts en breken de wind transformeren al die schijnbaar ontembare koude boosheid in geluid en kondigen zo op onverklaarbare wijze het voorjaar aan bomen weten nog even en dan komt de zon komt de warme voorjaarsregen nieuwe bladeren en vogels dan is het gedaan met deze regering die het land al te lang in zijn wurgend…

Verward in 't doornige struweel, Het wurgend touw om purp'ren keel. Hij zag die wijd-gesperde ogen, Die smeekten om Zijn mededogen. Hij sneed hem af en vol erbarmen Droeg Hij hem henen in zijn armen Naar een heel stil en vredig oord, Waar hij kon rusten ongestoord.…

Het is zaterdagavond net half elf ik zwerf door het huis en weet van mezelf wil niet meer voelen, toe laat me vergeten een wurgende haast, ik weiger te weten echt te zien hoe leeg het is vluchtend in een muur van geluid voordat ik stik in dit teveel aan niks kan niet meer ademen zonder jou.…

Talent is beide, wurgend en verheffend. In zijn achterhoofd hoorde hij zijn vader schreeuwen, hem niet te volgen, maar wat doet een kind in het lichaam van een neushoorn? Het verbergt zich en het past zich aan. De drum weerklonk door het oerwoud en de dieren verscherpten hun tastzinnen.…

wijkend voor de wurgende hitte of de zondvloed, waanramp die zijn dampende stallen meesleurt. Vrieslucht beet in mijn kruis Vlokken maakten de wielsporen gladder. Welkom winterweelde! Verjaag die ijle luchtbel naar de tropen.…

En weer slaat de liefde toe, ongenadig, meedogenloos, misdadig, de hand die vals de lier bespeelt, de beul die 't galgenaas eerst vierendeelt, het roofdier dat zijn prooi al wurgend velt, de wurgklauw die je strot omknelt, de angst die door je lichaam raast, de drank die al 't verstand wegblaast, het luide hoongelach van wie ontkomen is,…