Alle inzendingen over Ze zwerft ergens rond.

Na het schoolexamen stelt men je altijd de hamvraag over hoe je het brood ooit denkt te willen verdienen; zo kan zijn dat de slager jou eens grijpt bij de kraag, er iets van bakt door in te hakken zonder uit te kienen.…

Ergens op de wereld zullen wij elkaar weer zien. Ergens op de wereld of in de hemel misschien Ergens op de wereld ben ik je kwijtgeraakt Ergens op de wereld hebben we ruziegemaakt. Ergens op de wereld heb ik 5 woorden bedacht. Ergens op de wereld wil ik eventjes wat kwijt.…

zoals jij mijn woorden krom speelt mij spelt op het altaar van vertrouwen touwen rondom vlagen in lagen van huilen nooit hullen dat dit niet zo zal blijven in lijven van schaduw schuw gericht gezwicht mij vol treft op klippen wat rest op lippen in de weer schijn op je gezicht luchtdicht…

Hij staat voor me legt zijn handen open voor mij ik glimlach blij leg mijn handen in de zijne zijn we er ja, we zijn er waar ergens ergens zijn we altijd samen geloof jij in sprookjes sprookjes zijn oud ja....ergens altijd.…

Ergens zomaar...…

Ergens waar een kamer gevangen is in zijn eigen ruimte Waar het donker is En de kilte guur afsteekt tegen de verlaten muren Waar de muren vechten om de ruimte Waar zelfs het verste hoekje haast onvindbaar is Daar ergens, waar het licht al lang geleden is gedoofd Ligt een verloren briefje Zwarte letters op wit papier De woorden zeggen: ‘…

Altijd onderweg Om ergens te komen Een nader te Bepalen doel In de verte Doel dat jullie Nog hebben Maar wij niet Meer - jouw Einde komt Op een van die Twee-en-zestig Parkeerplaatsen Langs de autobaan, Dan zal jouw Lichaam er mee Stoppen, gesloopt Van binnenuit En ik die bij Jou blijf, En je trouw blijf Tot…

ik zie het beven van de zee in de branding van eb en vloed krachtig afgescheiden pijnlijk verlangen in stilte weggevloeid ik zie het nemen van de zee in een onstuimige stroom het strand is weer klem gezet piekeren in slapeloosheid een machteloos verzet ik zie het geven van de zee als zandloper langs het water de jutter zwerft nog rond…

Lilith was net als hij - uit de klei, niet zo volgzaam als ik; ze heeft hem verlaten Ze zwerft liever rond over de wereld, verleidt 's avonds mannen en berooft gezinnen van hun baby's zeggen de boze tongen die iedereen zwartmaken die niet in hun regels past Het klopt dat ze in bomen woont als een slang, ik sprak haar een keer tenminste…

Vier Jaargetijden vergezellen ons bij 't avondeten een Tête-à-Tête pinot gris een zweempje zaligheid zwerft op haar lippen ik weet het is exquis…

een kraai zwerft tussen de bomen en krast vol stromend bloed zijn zwarte schreeuw aan de rand van het stoppelveld landt hij in het hart van de gevleugelde tijd…

waar het antwoord vaag schuilt in mijn vragen de oplossing zoek problemen breekt mijn omgekeerde wereld zwerft door zichzelf zoekt in de vraag het probleem van vandaag…

Als eens mijn geest boven je doodsbed zwerft, Zal ik je vangen in mijn witste kleden. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit: De Veltman-verzameling (1996)…

licht en lucht raken elkaar over de daken van de wereld het gezicht van de slapeloze zwerft omhoog alsof hij wacht op iemand of iets hij zinkt in zijn bed terug en licht de dagen…

Wachten op de tram, bus of metro en de trein om ergens te zijn.…

Waar mijn geest door duivels aangetast zich losmaakt van duistere illusies zwerft zij langs zonverliefde paden, waar schaduwen levensvatbaarheid verliezen sterf ik in pure helderheid…

Gedreven door de zomerwind zwerft het ruisen van gerijpt graan door uitgestrekte goudgele vlakten; in dwalende stralen van zonnelicht schittert een donkergroene olijfboom met de schoonheid van flonkerend smaragd.…

de aren spreken wiegen zwaar een licht gekraak houdt mij wakker blond zwerft in mij als de velduil passeert, de maan nog meer coulissen maakt en schaduw doodt in mijn armen…

Strooi woorden in het rond kijk ze meegaan met de wind tot ze ergens ver weg landen als zaailingen voor een gedicht spuug zinnen in het water zie hoe ze meedrijven naar zee tot ze ergens ver weg stranden als oogst voor een jutter al die letters duizenden letters laat ze maar komen laat ze maar gaan wat blijft hangen is soms de moeite…

Moeder Aarde is een beetje ziek Soms heeft ze koorts en dan weer rilt ze als een riet Het water staat nauw aan haar lippen en haar winden daar kan niemand nog aan tippen Het vuil zwerft overal in het rond daarom voelt ze zich niet zo gezond Haar adem ruikt een beetje zuur en hoesten is van lange duur Nee, Moeder Aarde voelt zich echt niet…

Zo de zwerver zwerft bij nachten, huilt de regen met hem mee. Helpt hem verder door te leven. Novembernachten, vergoten water van de zee.…

Ronde na ronde vliegen ze de duiven in een vlucht Ze hebben weet van zon blauwe lucht en vrijheid Ze hebben alle tijd hun cirkeling te maken Acrobatiek tegen een herfstblauw decor en de nieuwbouw aan de IJssel Ze zitten goed in hun vel deze gevederde vrienden.…

abacus let op mijn tellen dus som op mijn zonden als ik schaaf aan mijn vel en naar beneden wil ronden laat een gram door meerderen delen klaar op mijn vorige min opdat zij dit leven kan velen aan 'ergens op rekenen' heb ik geen zin…

als ik denk: ik zwerf door de taal dan is de taal een landschap en ik ben de vrolijke voetganger maar als in dat landschap enorme zwarte wolken zich samenpakken, weet ik opeens: de taal zwerft door mij en ik ben zelf het landschap in afwachting van de storm…

als ik denk: ik zwerf door de taal dan is de taal een landschap en ik ben de vrolijke voetganger maar als in dat landschap enorme zwarte wolken zich samenpakken, weet ik opeens: de taal zwerft door mij en ik ben zelf het landschap in afwachting van de storm…

Een bol, alleen aan de hemel. Niets dan niets en geheel leemte omringt haar wezen. Stralenlicht, weerkaatste zonnewind, schitterend. Maar alleen, het enige bezoek een afgedwaald stuk steen, ijs en puin. Het bezoek klopt aan en laat een rode blos achter, een lieve kus, een keer in de duizend jaar. Ze draaid om haar as en toont al haar geschenken…

Ergens heeft een mens het moeilijk Ergens huilt heel hard een kind Ergens zit een vrouw heel eenzaam Ergens wordt iemand bemind... Ergens geeft iemand een feestje Ergens iemand in de rouw Ergens is een kind geboren Ergens wordt iemand geslagen en die ziet nu bont en blauw...…

Ergens moeten toch zijn de lichte waatren van haar ogen Mijn handen zijn zo hete en droge en het lichte water van haar stem mijn keel is een dorre klem. Het kan toch zo altijd niet duren met de brandende uren mijn stem is schor, mijn ogen dor. ----------------------------- uit: Verzen (1890)…

Ergens echter, weet ik, haast vergeten, Bloeien tuinen, schaduwrijke pracht. Ergens echter in mijn verste dromen, Weet ik dat een rustplaats op mij wacht, Waar de ziel tenslotte thuis kan komen, Waar ze wachten: sluimer, sterren, nacht.…

Ergens.. op een plaatsje waar jij nooit achter zou komen daar zit ik Ergens op een plaatsje waar ik heel veel denk daar zit ik Ergens op een plaatsje waar mijn gevoelens opgekropt zitten daar zit ik Ergens op een plaatsje in m'n hart daar zit jij Zit ik bij jou maar ergens op een plaatsje?…